کدام مربی تکواندو برای ایران موفق تر بود؟

سایت هواداران تکواندو: مقایسه عملکرد مهماندوست به عنوان یکی از موفق‌ترین مربیان تاریخ تکواندو ایران با بیژن مقانلو به ما نشان می‌دهد مقانلو مربی ناکامی نیز برای تکواندو ایران نبوده است. با ناکامی تیم ملی تکواندو در مسابقات المپیک و جام‌جهانی پرونده همکاری سه سال و نیمه بیژن مقانلو با تیم ملی تکواندو بسته شد. برای علاقمندان ورزش و تکواندو احتمالا آخرین تصاویر ثبت شده از بیژن مقانلو در یادها، ناکامی و استیصال او بعد از دو رویداد المپیک و جام‌جهانی آذربایجان باشد. این درست که رویداد المپیک به عنوان بزرگترین آوردگاه ورزشی جهان از اهمیت بسیار بالایی در کارنامه ورزشی یک مربی و ورزشکار برخوردار و ناکامی در آن به صورت برجسته‌تر نمایش داده خواهد شد اما انصاف نیست که تمام عملکرد خوب مقانلو در سه سال گذشته تکواندو را نیز تحت پوشش قرار دهد. زمانی که سه سال و نیم پیش و بعد از پایان مسابقات جهانی مکزیک، بیژن مقانلو هدایت تیم ملی تکواندو را برعهده گرفت شرایط حاکم بر تکواندو ایران چندان امیدوار کننده نبود. کسب سهمیه المپیک و جایگزینی رنکینگ سیستم به جای شیوه سنتی و حضور مهره‌‌های پا به سن گذشته‌ای ایران در رنکینگ باعث شده کار سختی پیش رو کادرفنی تیم ملی برای موفقیت قرار داشته باشد. مقانلو در این مدت با استفاده از نیروهای جوان و جایگزینی رفته رفته آنها با قهرمانان پا به سن گذشته علاوه بر تغییر نسل در تیم ملی، نتایج بسیار خوبی نیز تا پیش از المپیک کسب کرد. بعد از قطع همکاری رضا مهماندوست با تیم ملی، که همه علاقمندان تکواندو در توانایی بالای او هیچ شکی ندارند، همیشه در ناکامی‌ها سایه او بر سر مربیان بعدی سنگینی کرده و در آینده نیز خواهد کرد. این در حالی است که مقایسه عملکرد مهماندوست به عنوان یکی از موفق‌ترین مربیان تاریخ تکواندو ایران با بیژن مقانلو به ما نشان می‌دهد مقانلو مربی ناکامی نیز برای تکواندو ایران نبوده است. مقانلو در مدت حضور در تیم ملی تکواندو در بیست و دومین دوره مسابقات قهرمانی جهان در سال 2015 در روسیه هدایت تیم ملی را برعهده داشت و با کسب سه مدال طلا و یک برنز برای دومین بار تیم ملی را در تاریخ این رقابت‌ها به قهرمانی رساند. در این زمینه مهماندوست در دو دوره هدایت تیم ملی را برعهده داشته که نخستین عنوان قهرمانی ایران در سال 2011 را پس از کسب عنوان نایب قهرمانی در سال 2009 برای تکواندو ایران به ارمغان اورده بود. هر دو این مربیان سابقه حضور و قهرمانی در یک دوره مسابقات آسیایی را در کارنامه خود دارند. رضا مهماندوست در بازی‌های آسیایی 2010 گوانگجو با کسب سه طلا و یک برنز تیم ملی ایران را به مقام قهرمانی رساند و مقانلو با کسب چهار مدال طلا در بازی‌های آسیای اینچئون 2014 علاوه بر کسب عنوان قهرمانی، بیشترین تعداد مدال طلای تاریخ ایران در یک دوره را نیز کسب کرد. در مسابقات قهرمانی آسیا نیز هر دو مربی دو بار تجربه هدایت تیم ملی را در این مسابقات برعهده داشتند که مهماندوست 2 عنوان قهرمانی و مقانلو یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی در کارنامه خود ثبت کردند. نکته منفی کارنامه مقانلو مسابقات جام‌جهانی است که او در سه دوره حضور خود یک عنوان نایب قهرمانی، یک عنوان سومی و حذف در مسابقات آذربایجان را در کارنامه خود دارد ، در حالی است که مهماندوست دو قهرمانی را با تیم ایران در مسابقات جام‌جهانی جشن گرفته است. در بررسی عملکرد این دو مربی در المپیک نیز مهماندوست در المپیک پکن موفق به کسب یک نشان طلا توسط هادی ساعی شد اما مقانلو در المپیک ریودوژانیرو ناکام مطلق لقب گرفت. این مقایسه به ما نشان می‌دهد مقانلو پس از قطع همکاری با مهماندوست موفق‌ترین گزینه هدایت تیم ملی بوده است اما اشتباهات شخصی او و فدراسیون تکواندو او را از یک مربی موفق به یک مهره سوخته تبدیل کرد. سقوط بیژن مقانلو در ناکامی بعد از پایان مسابقات قهرمانی جهان در روسیه که با قهرمانی و کسب عنوان بهترین مربی جهان برای او همراه بود آغاز شد. پس از این موفقیت‌ها ما شاهد غرور در رفتارو گرفتار او بودیم‌ که علاوه بر مشکلات با منتقدان، باعث سردی رابطه او با بازیکنان تیم ملی نیز شد. شاید با تذکر فدراسیون و مدیریت بهتر اتفاقات در آن مقطع علاوه بر تداوم روند موفقیت‌های مقانلو و تیم ملی ما امروز دیگر شاهد ناکامی و حاشیه‌های ایجاد شده نبودیم. ناکامی المپیک و مشکلات مقانلو با بازیکنان به خوبی تاثیر منفی را در روند عملکرد سرمربی سابق تیم ملی ایجاد و فشار روحی و روانی را روی او به بالاترین حد خود رسانده بود. اگر بعد از المپیک و برای مسابقات جام‌جهانی و فینال گرندپری کادرفنی جدیدی انتخاب شده بود ما امروز دیگر شاهد ثبت یک ناکامی دیگر بعد از المپیک در پرونده کاری مقانلو نبودیم . سرمربی سابق تیم ملی با عدم حضور در کادرفنی تیم ملی پس از پایان مسابقات المپیک فرصت یک ریکاوری مناسب را پیدا می‌کرد تا در صورت نیاز مجدد تکواندو ایران، در مقاطع مناسب بعدی مجددا شانس حضور در کادرفنی تیم ملی را داشته باشد. این تصمیم اشتباه نه تنها مقانلو را با تمامی افتخارات کسب کرده در نگاه علاقمندان ورزش به یک مربی ناکام تبدیل بلکه ضربه سنگینی از لحاظ روحی و روانی به یکی از پتانسیل‌های سرمربیگری تیم ملی وارد کرد تا شاید دیگر شاهد بلند شدن او نباشیم.