رفتارهايي که باید به کودک‌تان بیاموزید

اینکه دائم به فرزندتان بگویید این کار را بکن و آن کار بد است، نمی‌تواند راه مناسبی برای پرورش یک کودک شاد و سالم باشد. حتما دیده‌اید کودکانی را که با هربار امر و نهی والدین‌شان، رفتار بد خود را تکرار می‌کنند یا رفتار درست را یاد نمی‌گیرند، همه اینها نشان می‌دهد که صحبت کردن به تنهایی نمی‌تواند چاره مشکل باشد، لازم است روش دیگری را امتحان کنید.

می‌گویند کودکان دوربین فیلمبرداری هستند یعنی هرچه را «ببینند» انجام می‌دهند نه آنچه «بشنوند». پس بهترین روش برای اینکه راه و روش درست زندگی را به فرزندتان یاد دهید این است که اول از همه خودتان به آنچه می‌گویید عمل کنید. مدل‌سازی از رفتارهایی که می‌خواهید فرزندتان در بزرگسالی داشته باشد، بهترین راه بزرگ کردن یک فرزند شاد و بالغ است. بسیاری از حرکات و رفتارهای ما به‌عنوان پدر و مادر، به درک کودک از پدیده نرمال بودن سمت‌وسو می‌دهد.

از این رو، متخصصان بر این باورند که والدین نه وظیفه بزرگ کردن یک کودک که وظیفه بزرگ کردن یک فرد بالغ را برعهده دارند. مواردی که در ادامه این مطلب مطرح می‌شوند، از‌جمله اموری هستند که هر پدر و مادری باید جلوی چشم فرزندشان انجام‌ دهند.

۱. گریه کنید لطفا!

بسیاری از کودکان فکر می‌کنند گریه کردن آنها را ضعیف و آسیب‌پذیر جلوه می‌دهد، از این رو احساسات منفی و غم و اندوه درونی خود را نادیده می‌گیرند و وقتی این احساسات بروز پیدا می‌کنند، به شیوه‌های ناسالمی با آن مقابله می‌کنند. درحالی که انسان یک ماشین احساسی است. انسان‌ها باید با انواع احساسات خود رو‌به‌رو شوند، آنها را به‌عنوان بخشی از وجود خود بپذیرند و شیوه‌های سالمی برای بیان و بروز این احساسات پیدا کنند. مدت‌هاست روان‌شناسان به این نتیجه رسیده‌اند که سرکوب احساسات و به اصطلاح خودخوری می‌تواند سبب‌ساز مشکلات زیاد دیگری از‌جمله مشکلات ارتباطی و عاطفی شود.

این موضوع تا آنجا مهم و ضروری است که راه‌های زیادی هم برای برون‌ریزی و اصطلاحا تخلیه هیجانی پیشنهاد می‌شود، بنابراین باید از همین دوران کودکی به فرزندان خود بیاموزید که احساسات مختلف برای همه انسان‌ها عادی و طبیعی محسوب می‌شود و لازم نیست اگر از چیزی ناراحت هستند یا نیاز دارند اشک بریزند، با آن مقابله کنند. به فرزند خود یاد بدهید که صرف‌نظر از اینکه دختر است یا پسر، گاهی لازم است برای تخلیه هیجانی خود اشک بریزد. یکی از بهترین راه‌های یاد دادن این مسئله هم رفتار والدین است. اگر والدین جلوی فرزندان خود اشک بریزند و احساسات درونی خود را بروز دهند، به آنها کمک خواهد کرد که در آینده با غم و اندوه خود بهتر کنار بیایند و آن را بروز دهند.

۲. مبارزه کنید

شاید بارها کودکان اصطلاحا نازک نارنجی را دیده باشید که در برابر کوچک‌ترین سختی و مشکلی، بی‌تابی می‌کنند، طاقت ندارند و زمین و زمان را به‌هم می‌ریزند. کودکانی که زیاد نازپرورده بار می‌آیند در آینده قادر نخواهند بود از پس حل کردن مشکلات خود برآیند. اینها همان افرادی خواهند بود که در برابر کوچک‌ترین مشکلات ضعیف هستند یا منفعل یا راه‌های غیرمنطقی برای رفع این مشکلات انتخاب می‌کنند. اما واقعیت این است که زندگی سرشار از مشکلات مختلف است و در زندگی همه ما اجتناب‌ناپذیر است.

کودکان باید از همان دوران کودکی بیاموزند که قوی و مقاوم باشند و مشکلات را شکست بدهند. کودکان با دیدن تلاش و کشمکش‌های پدر و مادرشان یاد می‌گیرند که اینها جزء لاینفک زندگی هستند. در این شرایط، اگر با سختی و دشواری خاصی مواجه شوند، می‌دانند که باید در برابر آن ایستادگی کنند. توصیه می‌شود والدین حین کار کردن کمی منعطف‌تر باشند تا کودکان از آنها یاد بگیرند. بگذارید فرزندتان شما را حین تلاش و مبارزه با مشکلات ببیند و از واکنش‌های شما درس بگیرد.

۳. به همسرتان محبت کنید

برخی ازدواج‌ها پس از تولد فرزند به یک رابطه ساده تبدیل می‌شوند، اما اگر می‌خواهید مدل درستی از عشق و دوست داشتن را به فرزندتان بیاموزید، باید راه و روش دوست داشتن را به او نشان دهید. مشاهده رابطه عاشقانه والدین حین خوردن شام، وقت خواباندن بچه‌ها و در طول سفر به کودکان نشان می‌دهد که عشق و دوست داشتن چیست و چطور باید دیگران را دوست داشته باشند. به فرزندتان بیاموزید که ابراز علاقه و محبت، زشت یا باعث شرمساری نیست. به آنها بیاموزید که ابراز محبت یکی از اصلی‌ترین راه‌های تحکیم خانواده و روابط و جزء ضروری ارتباط سالم است. فرزندتان باید بیاموزد که می‌تواند در محیط امن خانواده به همسر و فرزندان خود عشق بورزد و مطمئن باشد که این کار همه چیز را بهتر خواهد کرد.

۴. ورزش کنید

ورزش کردن نه تنها سلامت جسمانی شما را تضمین می‌کند، بلکه آرامش روحی و روانی‌تان را نیز تامین می‌کند. اینکه به فرزندتان بگویید ورزش کن، اما خودتان هر روز تا ظهر بخوابید یا همیشه روی مبل لم بدهید، نتیجه‌ای نخواهید گرفت. از قدیم گفته‌اند که کودکان از رفتار شما بیشتر می‌آموزند تا از صحبت‌های‌تان. بنابراین باید ورزش کردن را در والدین ببینند تا نسبت به آن رغبت پیدا کنند. اگر به بچه‌ها نشان دهیم که ورزش نکردن و عدم جنب‌و‌جوش یک امر غیرطبیعی است، می‌توانیم فعالیت‌های بدنی آنها را به یک عادت همیشگی بدل کنیم.

منبع: مجله سیب سبز