تقابل باشگاه‌ها با رئیس فدراسیون فوتبال؛ از آل‌سعود و منافع ملی راحت نگذرید
از سیاسی شدن فوتبال تا انتخابات فیفا؛ همه چیز مانند یک نمایش پیش می‌رود و در این نمایش اپیزودهای مختلفی دیده می‌شود. یکی از بازیگران اصلی این نمایش علی کفاشیان است؛ رئیس فدراسیون فوتبال ایران و نایب رئیس بخش آسیای مرکزی در کنفدراسیون فوتبال آسیا؛ دوست بسیار نزدیک شیخ احمد، رئیس شورای المپیک و حامی اصلی شیخ سلمان در انتخابات فیفا.
در ماجرای ادامه‌دار فوتبال ایران و عربستان، اگر قرار باشد موضوع، درست مورد بررسی قرار بگیرد نکات بسیار مهمی در آن نهفته است. از سیاسی شدن فوتبال تا انتخابات فیفا؛ همه چیز مانند یک نمایش پیش می‌رود و در این نمایش اپیزودهای مختلفی دیده می‌شود. یکی از بازیگران اصلی این نمایش علی کفاشیان است. به گزارش تسنیم رئیس فدراسیون فوتبال ایران و نایب رئیس بخش آسیای مرکزی در کنفدراسیون فوتبال آسیا؛ دوست بسیار نزدیک شیخ احمد، رئیس شورای المپیک و حامی اصلی شیخ سلمان در انتخابات فیفا.
اپیزود اول؛ پس از اعتراض به رژیم آل‌سعود مقابل سفارت عربستان و اتفاقاتی که مورد تأیید مقامات عالی‌رتبه کشورمان هم قرار نگرفت، عربستانی‌ها روابط دیپلماتیک خود را با ایران قطع کردند. با توجه به عرض اندام ایران در دنیا در روابط دیپلماتیک، قطع روابط عربستان و برخی متحدانش با کشورمان به نوعی یک شکست برای رژیم آل‌سعود تلقی شد، از همین‌رو عربستانی‌ها برای کمرنگ کردن این شکست، دست روی مسائل دیگری گذاشتند. رژیم آل‌سعود مسائل سیاسی خود را وارد فوتبال کرد و از مسئولان فدراسیون فوتبال این کشور خواست تا اعلام کنند که تیم‌های عربستانی با تیم‌های ایرانی بازی نمی‌کنند یا این اتفاق باید در کشوری دیگر رقم بخورد. برخی مخالفان این ماجرا در فدراسیون فوتبال عربستان هم اخراج شدند تا رژیم جنایت‌کار آل‌سعود بتواند راحت‌تر و مطمئن‌تر به اهداف خود برسد. آنها توانستند امارات را هم با خود همراه کنند و شاید قطری‌ها موضع روشنی در این خصوص نداشتند، اما بیشتر به سوی عربستان کشیده شدند.
این ماجرا از همان ابتدا بسیار جدی عنوان شد، اما فدراسیون فوتبال ایران ساده از کنار این ماجرا گذشت. فوتبال توسط عربستانی‌ها سیاسی شده بود و حتی بیانیه‌ها نیز رسماً اعلام می‌شد، اما مسئولان فدراسیون فوتبال کشورمان هر بار اعلام می‌کردند تا این بیانیه‌ها به AFC کشیده نشود، واکنشی از خود نشان نمی‌دهند. این اتفاقات منتج به این شد که در جلسه کمیته مسابقات AFC برنامه مسابقات تغییر کرد و اگر ایران و عربستان تا 25 اسفندماه مشکل خود را حل نکنند، بازی در کشوری ثالث برگزار خواهد شد...
اپیزود دوم؛ علیرضا اسدی که عضو کمیته مسابقات است در جلسه‌ای که برگزار شد بسیاری از معادلات کشورهای عربی را به هم زد. دبیرکل فدراسیون فوتبال در گفت‌وگویی که با خبرگزاری تسنیم داشت اعلام کرد آپشن‌های 6گانه AFC را کنار زده است و برخی مسائل دیگر را در جلسه مطرح کرده تا به نوعی زمان بخرد. تا به اینجا شاید بتوان گفت به نوعی دیپلماسی اسدی منفعلانه نبود، اما تصمیم گرفته شده برای رأی‌گیری راهی کمیته اجرایی شد. اتفاقات فرودگاه جدّه، کشتار زائران ایرانی در منا و حتی جنگ عربستان با یمن و جنایت‌های آل‌سعود از جمله مواردی بود که فدراسیون فوتبال ایران (و شخص کفاشیان با توجه به نفوذش روی شیخ سلمان) می‌توانست علیه عربستان به کار بگیرد، اما چرا این کار صورت نگرفت، سؤالی بی‌پاسخ است. رئیس فدراسیون فوتبال به نوعی در جلسه کمیته اجرایی با بازی تیم‌های ایرانی و عربستانی در کشوری ثالث موافقت کرد و این موضوع واکنش‌های زیادی را هم به همراه داشت و حتی مدیران باشگاه‌های ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا اعلام کردند که انتظار رفتاری بهتر و اتخاذ موضعی جدی‌تر را داشتند.
مهدی تاج، نایب رئیس دوم فدراسیون فوتبال و رئیس سازمان لیگ فوتبال در واکنش به تصمیم AFC اعلام کرد اگر روی چنین تصمیمی پافشاری شود، تیم‌های ایرانی از لیگ قهرمانان آسیا کنار می‌کشند. علی کفاشیان در پاسخ به این مسئله به خبرگزاری تسنیم گفت تصمیمی برای این کار نداریم و تاج نظر شخصی‌اش را داده است. رئیس سازمان هم گفت که نظرش، شخصی نبوده و او حرف باشگاه‌های ایرانی را زده است. پس از این اتفاقات و حمایت مدیران چهار باشگاه ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا از موضعی که رئیس سازمان لیگ اعلام کرده بود، مشخص شد که عملاً باشگاه‌ها برای حفظ منافع کشور مقابل رئیس فدراسیون فوتبال قرار دارند. جایی که کفاشیان اعلام کرد نسبت به این رأی به فیفا شکایت نمی‌کند و دلیل آن را هم عضویت خودش در هیئت رئیسه AFC اعلام کرد، باشگاه‌ها تصمیم گرفتند با کمک سازمان لیگ شکایتی را تنظیم کرده و به فیفا ارسال کنند. این هم مورد دیگری از اختلاف باشگاه‌ها با کفاشیان است؛ در حالی که همه امیدوار بودند رئیس فدراسیون فوتبال در این مسئله از منافع فوتبال کشور حمایت کند...
اپیزود سوم؛ دو ماه پیش خبرگزاری تسنیم گزارشی از برخی اتفاقات در آستانه انتخابات منتشر کرد؛ اینکه آیا « خط قرمزِ شیخ احمد، رئیس فدراسیون فوتبال ایران می‌ماند؟ » در این گزارش به صورت کامل به برخی اتفاقات اشاره شد. اینکه علی کفاشیان مورد حمایت رئیس شواری المپیک آسیا قرار دارد و از طرفی قرار است از شیخ سلمان در انتخابات فیفا حمایت کند. اتفاقاتی که امروز رنگ واقعیت گرفته است. رئیس فدراسیون فوتبال به صورت علنی حمایتش از رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا را اعلام کرده و به تسنیم گفت از شیخ سلمان حمایت می‌کند چون او آسیایی و مسلمان است. کفاشیان تأکید کرد که پای منافع شخصی در میان نیست و صرفاً آسیایی بودن و مسلمان بودن رئیس بحرینی AFC دلیل حمایت اوست، اما اگر صرفاً چنین مسئله‌ای در میان بوده پس چرا کفاشیان از شاهزاده حسین بن علی حمایت نمی‌کند؟ گزینه‌ای که هم آسیایی و هم مسلمان است؛ ضمن اینکه تجارب زیادی هم در فیفا دارد.
آیا رئیس فدراسیون فوتبال ایران دلیل محکم‌تری برای حمایت از شیخ سلمان دارد؟ فردی که در اتفاقات اخیر نشان داد حامی عربستان است و مسلماً به عنوان نفر اول فوتبال آسیا می‌توانست اعلام کند مواضع عربستان سیاسی بوده و خارج از فوتبال است. به این شکل کار اصلاً به جایی نمی‌رسید که چنین مسائلی مطرح شود. اینکه کفاشیان از شیخ سلمان حمایت می‌کند، چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟ رئیس بحرینی AFC تاکنون چه کار مثبتی برای فوتبال ایران کرده که حالا ما باید از او حمایت کنیم؟ فردی که کشورش متحد عربستان بوده و شیعه‌کشی به راه انداخته، آیا برای حمایت شدن اصلح است؟ اگر دلیل منافع شخصی نیست و فقط مسلمان بودن و آسیایی بودن شیخ سلمان دلیل حمایت کفاشیان است، رئیس فدراسیون فوتبال به این سؤال پاسخ بدهد که چرا از دیگر کاندیدای مسلمان و آسیایی حمایت نمی‌کند؟ آیا بهتر نیست کفاشیان در این باره شفاف‌سازی کند؟
اپیزود چهارم؛ این مسائل هیچکدام جدا از هم نیست و اتفاقاً «خط قرمز» شیخ احمد در ایران، در تمام اپیزودهای نمایش ایران و عربستان حضور دارد. علی کفاشیان خود را به رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا نزدیک کرده و تبدیل شدنش به نفر دوم AFC در صورت انتخاب شیخ سلمان به عنوان رئیس فیفا، شاید وعده خوبی برای حمایت رئیس فدراسیون فوتبال از او باشد...
اپیزود آخر؛ همه ما - چه منتقدان و چه موافقان - باید منافع ملی را در نظر بگیریم چرا که مردم ایران نشان داده‌اند آنهایی که منافع شخصی را به منافع ملی ترجیح می‌دهند؛ نمی‌بخشند.