چراغ قرمز پدر فدراسیون ها پیش پای روسای فدراسیون ها/ آقای گودرزی؛ ورزش جای کینه ورزی نیست

سرویس ورزشی « فردا »- عمر مدیریتی وزارت ورزش در دولت یازدهم با حضور یک مدیر دانشگاهی در رای هدایت سکان این مجموعه رفته رفته از میانه راه عبور کرد و کمتر از 2 سال دیگر تا پایان کار باقی مانده است؛ البته بقای وزیر در این 2 سال هم در شرایطی خواهد بود که طوفان احتمالی بعد از انتخابات مجلس در دولت، وزیر ورزش و یارانش را با خود همراه نسازد؛ چراکه شنیده ها حاکی از آن است تغییرات در جمع وزرای دولت حتمی بوده اما سکانداران تدبیر و امید منتظر هستند تا انتخابات مجلس برگزار شده و بعد از آن این تغییرات را اعمال کنند. در این بین اما آنچه از رفتارهای وزیر ورزش در دولت یازدهم در طول 2 سال گذشته مشاهده شد، چیزی جز خشم و غضب بر مجموعه های زیر دست و فدراسیون ها نبوده است. این گونه اقدامات و رفتارها حتی به زیر دستان آقای وزیر در ساختمان وزارتخانه نیز سرایت کرده و برخوردها، از ارباب رجوع گرفته تا سطح مدیران و روسای فدراسیون هایی که وارد ساختمان سئول می شوند، با دیدگاهی بالا به پایین صورت گرفته است. نمونه بارز این مسئله نیز برخوردهای اهالی وزارت ورزش با رسانه های منتقد است که بعضا حتی تا تماس و فشار و هجمه برای ایجاد تغییر در میان مدیران رسانه ای نیز پیش رفته است. وزارت ورزش در طول 2 سال گذشته تقریبا با استفاده از حربه شکایت موفق شد رسانه ها را وادار کند که از انتشار اخبار و مصاحبه علیه وزارت ورزش صرف نظر کنند و حتی در برخی از موارد پا را فراتر گذاشته و از ورود برخی خبرنگاران به وزارت ورزش خودداری کردند. این در حالی بود که وزیر ورزش نیز بارها از قشر خبرنگار گلایه کرده و حتی با رفتاری قهر آمیز در نمایشگاه مطبوعات سال گذشته حضور یافت و بر خلاف سایر وزرای دولت یازدهم از خبرگزاری ها بازدید نکرد تا کاملا مشخص باشد که وزارت ورزش در رسانه ای ترین دولت رابطه خوبی با رسانه های رسمی ندارد. این در شرایطی است که همین هفته گذشته عادل فردوسی پور، مجری برنامه نود از وزیر ورزش با عنوان پدر فدراسیون های ورزشی یاد کرد اما نگاهی به رفتارهای وزیر با برخی فدراسیون ها نه تنها نشانی از رفتار پدرانه نداشته، بلکه بعضا حتی نشانه هایی از کینه توزی را نیز به همراه داشته است. یکی از مهمترین و اصلی ترین فدراسیون هایی که امروز رفتار عجیب وزیر نسبت به آن بر همه ثابت شده، فدراسیون فوتبال و رئیس همیشه خنده روی آن، علی کفاشیان است. کفاشیان در زمان اوج فشارهای وزارت ورزش و جوانان بر فدراسیون فوتبال، محمود اسلامیان را برای نایب‌رئیسی اول به فدراسیون فوتبال آورد و با دولت لابی کرد تا از فشار وزیر ورزش و جوانان خارج شود. او گزینه های وزیر را برای نایب رئیسی نپذیرفت و با این کار وزیر را زیر فشار قرار داد. دولت هم وزیر را راضی کرد تا در جلسه مجمع عمومی فدراسیون فوتبال حاضر شود و به انتخاب اسلامیان رسمیت بدهد. اما کفاشیان قبل از این کار زیر بار تغییراتی رفت که وزارت ورزش به او تحمیل کرد. بهترین رفقایش یعنی مهدی محمد‌نبی دبیرکل سابق و سیدهادی آیت‌اللهی نایب‌رئیس اول سابق فدراسیون را کنار گذاشت تا بر صندلی‌اش بماند. اما روابط خصمانه وزارت ورزش نسبت به این فدراسیون پایان نیافت و هر بار علی کفاشیان و مدیران تحت مدیریت وی خواستند با وزیر ورزش دیدار کنند، با چراغ قرمز وزیر و یارانش در ساختمان سئول مواجه شدند. البته فدراسیون فوتبال تنها فدراسیونی نیست که گودرزی از پذیرش رئیس فدراسیون آن به حضور در دفتر وزارتخانه امتناع می کند؛ بلکه برخی روسای فدراسیون ها نیز هستند که برای یکبار جلسه با وزیر هم باید چندین ماه پشت درب اتاق آقای وزیر بمانند. در این باره این روزها شنیده می شود فشارها و هجمه های بسیاری از سمت وزارتخانه به رئیس قانونی فدراسیون گلف برای کنار رفتن از این جایگاه و ارائه استعفا وارد شده است. حتی در این باره شنیده شده که رئیس فدراسیون گلف نیز همانند رئیس فدراسیون فوتبال از ملاقات وزیر منع شده و این اجازه را نیافته که با وزیر ورزش که پدر فدراسیون های ورزشی نیز لقب گرفته دیدار کند. حال سوال اینجاست که آیا در یک خانواده، پدر با فرزند آن خانواده اینگونه برخورد می کند که امروز وزیر ورزش و جوانان با یدک کشیدن عنوان پدر فدراسیون های ورزشی با مجموعه ها و مدیران تحت نظر خود اینگونه رفتار می کند. روسای فدراسیون های ورزشی طبق قانون و بر اساس مصوبات قانونی بر جایگاه های خود تکیه کرده اند و وزیر ورزش نیز موظف است در جایگاه خود به امور این فدراسیون ها رسیدگی کند. حال اینکه گودرزی، وزیر ورزش و جوانان دولت یازدهم که از مدیران دانشگاهی نیز به شمار می رود، با برخی فدراسیون ها چنین رفتاری را اتخاذ کرده جای سوال دارد. سوالی که به نظر می رسد تا حدی از کینه ورزی های شخصی نشات می گیرد و بهتر است وزیر ورزش بداند که ورزش جای کینه ورزیدن نیست.