تکرار یک اشتباه در بودجه‌نویسی ورزشی
در روزهای که بحث بودجه کشور در کحافل رسانه‌ای داغ است از فراکسیون ورزش خبر می‌رسد که قرار است اعتبار ویژه‌ای برای کمیته ملی المپیکوزنه‌برداری ، و رشته‌های باستانی، کشتی، والیبال و در بودجه سال آینده دیده شود تا این رشته‌ها دیگر مشکلی از نظر مباحث مالی نداشته باشند. آنچه از این طرح بر می‌آید این است که نمایندگان مجلس قرار است در دو سال منتهی به المپیک نگاه ویژه‌ای به رشته‌های مدال‌آور کشورمان داشته باشند.
تابناک: با پشت‌‌سر گذاشتن بازی‌های آسیایی حالا بزرگترین تورنمتی که پیش‌روی ورزش کشور ماست رقابت‌های المپیک 2016 ریو است که دو سال دیگر برگزار می‌شود و همه تلاش نهادهای سیاست‌گذار و تصمیم‌گیر ورزش‌مان بر این است که این اسباب پیروزی‌ها و موفقیت‌های ورزش کشورمان را در این رقابت‌ها فراهم آورند. با همین نگاه اعضای فراکسیون ورزش کشورمان تصمیم گرفتند تا در لایحه بودجه امسال نگاه ویژه‌ای به رشته‌های باستانی، والیبال، کشتی و وزنه‌برداری علاوه بر خود کمیته ملی المپیک داشته باشند. در این میان رشته باستانی نه المپیکی است و نه مدال‌آور اما از آنجا که یک رشته ملی است که چند سالی است کمر همت به احیای آن بسته شده و راه‌بری و هدایت جهانی آن بر عهده ایران است داستان متفاوتی دارد. اما نگاه نمایندگان مجلس در انتخاب سه رشته والیبال، کشتی و وزنه‌برداری کاملا با نگاه مدال‌آوری بوده است. پر واضح است که در هر تورنومنت جهانی یا آسیایی مدال‌آوری بر ای کاروان ایران با دو رشته کشتی و وزنه‌برداری کاملا تضمین شده است. والیبال هم در یک جهش عالی در دو سال اخیر در جمع بهترین تیم‌های دنیا حاضر بوده و یا یک حمایت عالی حتی شانس رفتن روی سکوی المپیک را هم دارد. از سوی دیگر این رشته‌ها پر بازده غالبا با کمبود منابع مالی مواجه هستند و آنگونه که باید و شاید نه از قهرمانانشان تجلیل می‌شود و نه شرایط خوبی برای تمرینات و اردوها و اعزام‌هایشان فراهم است. با این نگاه کار مجلس در توجه به این سه رشته بسیار قابل ستایش است. اما نکته‌ای که در این لایحه بودجه و لوایح پیش از این چه از سوی دولت و چه از سوی مجلس مغفول مانده همان نکته اساسی است که موجب شده ورزش ما با این همه سابقه هنوز حرفه‌ای نباشد. در مسابقات مختلف نزدیک به 600 مدال در رشته‌های پایه‌ای چون دو و میدانی، شنا، قایقرانی، ژیمناستیک، تیراندازی و ... توزیع می‌شود و سهم ما از همه این 600 مدال خیلی خیلی ناچیز است. چیزی نزدیک به سه یا چهار مدال. کشورهای توسعه‌یافته خوب می‌دانند که اگر می‌خواهند در جمع تیم‌های برتر این بازی‌ها قرار بگیرند باید در این رشته‌ها سرمایه‌گذاری کنند. رشته‌هایی که با شروع شدن آنها در بازی‌های المپیک تفاوت کشورهای صاحبنام در ورزش و دیگر کشورها به خوبی مشخص می‌شود. اگرچه ورزش ایران برای رسیدن به موفقیت مسیر طولانی را در پیش دارد اما از یک جایی باید شروع کرد و امروز و فردا کردن و بی تفاوت شدن به این رشته ها فاصله ها را بیشتر می‌کند.