رنگ‌ها جایگزین سیاهی‌ها
بوم‌هاي سفيد در ميان اتاقك‌هايي كه روزگاري سلول زندانيان بوده‌اند، به مرور رنگي مي‌شوند تا بخشي از گنجينه هنري باغ‌موزه قصر شوند.سمپوزيوم نقاشي تهران از 10 اسفند به مدت پنج روز در باغ‌موزه قصر درحال برگزاري است. هرچند تاكنون چندين سمپوزيوم مجسمه‌سازي در تهران برگزار شده بود اما پيش از اين تنها يك سمپوزيوم نقاشي در سال 86 به مناسبت تولد امام علي(ع) با مديريت سيد محسن هاشمي به صورت بين‌المللي در موزه هنر امام علي(ع) برگزار شده بود. در اين سمپوزيوم نيز كه در دو بخش «آزادي» و «تهران شهر من» برگزار شده است، 12 طرح براي شركت در سمپوزيوم برگزيده شده‌اند كه محسن هاشمي مدير برگزاري سمپوزيوم، معصومه مظفري رئيس انجمن نقاشان و آريا اقبال مدير گالري اقبال گزينش آثار را برعهده داشته‌اند. در نهايت هم قرار است دو اثر بعد از پايان سمپوزيوم نقاشي مورد تقدير قرار بگيرند. 12غرفه در ساختمان ماركوف موزه كه در ابتداي آن نام نقاشان گنجانده شده، براي هريك از هنرمندان درنظر گرفته شده است. به غير از رضوان صادق‌زاده و جواد نوبهار به عنوان استاد دانشگاه، بقيه شركت‌كنندگان جواناني هستند كه ويژگي مشترك همگي آنها تحصيل در رشته هنر است. توانايي هنرمندان در سمپوزيوم سنجيده مي‌شود «افسون منتظري»، يكي از اين شركت‌كنندگان است كه در مقطع كارشناسي ارشد نقاشي تحصيلكرده. او سال گذشته نيز در مسابقه طراحي مقاومت در موزه هنرهاي معاصر فلسطين شركت كرد و توانست رتبه پنجم اين رقابت را از آن خود كند. اثر منتظري در سمپوزيوم در مورد آزادي است و به شيوه آبستره اكسپرسيونيسم اين مفهوم را ارائه مي‌كند. او يكي از اثرات شركت در چنين برنامه‌هايي را سنجش توانايي‌هاي هنرمندان توصيف مي‌كند و ادامه مي‌دهد: «وقتي چنين سمپوزيوم‌هايي برگزار مي‌شود، انگيزه هنرمندان براي شركت در اين برنامه‌ها بيشتر خواهد شد. زماني كه تعداد زيادي از اعضاي جامعه هنري در يك اتفاق حضور داشته باشند، نه تنها با يكديگر احساس نزديكي و مشاركت مي‌كنند بلكه تاثير كارشان نقش مهمي در بالابردن سليقه هنري مردم خواهد داشت.» يكي از تفاوت‌هاي برگزاري سمپوزيوم با ورك شاپ‌ها و دوسالانه‌ها خلق اثر در مقابل مردم است. در سمپوزيوم نقاشي هم عموم مردم مي‌توانند از ساعت 16 الي 18 از نزديك شاهد كار نقاشان باشند. يكي از آنها زني همراه دختر كوچكش است كه گاهي در مقابل بوم‌ها مي‌ايستد تا بيشتر متوجه روند كار شود. وقتي نظر او را در مورد اين سمپوزيوم مي‌پرسيم، مي‌گويد: «من خانه‌دار هستم و تا به حال نديده بودم يك نقاش چگونه كار مي‌كند.» آشنايي مردم با خلق آثار انتزاعي اين همان نكته‌اي است كه «ناديا حبيب‌وند» از ديگر شركت‌كنندگان سمپوزيوم به آن اشاره مي‌كند: «برگزاري اين سمپوزيوم باعث ايجاد رابطه نزديك‌تري ميان مردم و هنرمندان مي‌شود. مردم از اين طريق بيشتر با آثار هنري آشنا خواهند شد بخصوص آثاري كه در زمينه انتزاعي خلق مي‌شوند. متاسفانه مردم ما هنوز با اين شيوه هنر نزديكي نداشته‌‌اند.» او ادامه مي‌دهد: «تا به حال بيشتر سمپوزيوم‌ها در زمينه آثار حجمي بوده و تا به حال سمپوزيوم نقاشي كمتر برگزار شده است. وقتي فراخوان اين سمپوزيوم را ديدم خيلي خوشحال شدم و انگيزه زيادي براي شركت در آن پيدا كردم.» حبيب‌وند كه درحال حاضر مشغول تحصيل در مقطع دكتراي دانشگاه هند نيز هست و از 21 سال قبل نقاشي را آغاز كرده است، در مورد رقابتي كه ميان اين 12 نفر وجود دارد، عنوان مي‌كند: «درست است كه ما 12 نفر به مرحله نهايي راه پيدا كرده‌ايم و آثار دو نفر از ميان ما به عنوان بهترين اجرا مورد تقدير قرار مي‌گيرد اما به‌نظرم حضور در اين سمپوزيوم مهم‌ترين موضوع بود و بعد از آن ديگر فرقي نمي‌كند اثر من جزو دو اثر برتر بشود يا نه.» او با بيان اينكه در بخش «تهران شهر من» شركت كرده و اثرش نيز همين عنوان را دارد، گفت: «زمينه كار من سياه است. البته شايد برخي تصور كنند كه اين سياهي نشانه‌اي از آلودگي هوا باشد اما در واقع اينطور نيست. پس زمينه همه آثار من سياه است و از دل اين سياهي، موضوع اصلي‌ام را بيرون مي‌كشم، همانطور كه در اين اثر نيز چنين كردم.»البته در ميان شركت كنندگان يك استثنا هم وجود دارد. اكرم سرتختي كه 63سال دارد و از 15 سال قبل به صورت خودآموخته نقاشي را آغاز كرده، نه تنها در ايران بلكه در كشورهاي ديگر مانند فرانسه نمايشگاه انفرادي برگزار كرده است. او در مورد نقاش شدنش مي‌گويد: «اولين‌بار نوه‌ام از من خواست خانه خدا را برايش نقاشي كنم. من هم از خدا خواستم توانايي اين كار را به من بدهد تا شرمنده نوه‌ام نشوم چون خودم هم علاقه‌مند بودم كه هنري داشته باشم.» او اظهار مي‌كند: «من خانه خدا را به همراه زيارت‌كنندگان براي نوه‌ام كشيدم و براي اين كار از پاستل‌هاي پسرم استفاده كردم. وقتي دخترم كه نقاش و گرافيست است، از اين موضوع باخبر شد، به من گفت كه اين پاستل‌ها گران هستند و احتمالا پسرم ناراحت خواهد شد. شب وقتي پسرم به منزل برگشت ماجرا را برايش تعريف كردم و اتفاقا او مشكلي با اين موضوع نداشت.» سرتختي در تعريف ادامه داستانش عنوان مي‌كند: «تا مدتي نقاشي‌هايم را زير فرش پنهان مي‌كردم و خجالت مي‌كشيدم به كسي بگويم نقاشي مي‌كنم. مخصوصا وقتي خواب‌هاي مذهبي مي‌ديدم آنها را نقاشي مي‌كردم اما جرات بيان اين موضوع را نداشتم، تا اينكه كم‌كم بقيه متوجه شدند و وقتي نوه‌ام با نقاشي‌اي كه من كشيده بودم، نمره خوبي آورد، علاقه‌ام براي ادامه كار بيشتر شد.»به گفته «محمدرضا سعيدي»، مدير باغ‌موزه قصر آثاري كه در اين سمپوزيوم خلق مي‌شوند، قرار است به بخشي از گنجينه باغ‌موزه قصر تبديل شوند همچنين مسئولان اين موزه قصد دارند اين سمپوزيوم را در دوره‌هاي بعد هم ادامه دهند. با اينكه براي اولين‌بار است چنين رويدادي در زمينه نقاشي برپا مي‌شود و هنوز تعداد بازديدكنندگان در مقايسه با سمپوزيوم نقاشي، راضي‌كننده نيست اما برگزاركنندگان آن اميدوارند با تداوم اين كار توجه جامعه را به مرور به نقاشي جلب كنند. منبع: تهران امروز