معاونت وزارت ورزش را قبول نمی‌کنم

معاونت وزارت ورزش را قبول نمی‌کنم چون 'درجا زدن' است. تجربه نشان داده، تصمیماتی که در کارگروه ورزشی روحانی گرفته شده، زود فراموش می‌شود. سعید فائقی، معاون هاشمی طبا در دوران ریاست وی در سازمان تربیت بدنی که یکی از گزینه های تصدی وزارت ورزش و جوانان در دوره ریاست جمهوری حسن روحانی بود با «نسیم» گفتگو کرد و به سئوالات مختلف پاسخ گفت. -خوشبختانه ورزش ایران نسبت به سایر دستگاه های مملکتی جلوتر است و به طور مثال ما سال ها در صنعت سرمایه گذاری کردیم اما محصولات جهانی زیادی نداریم اما در ورزش توانسته ایم به افتخارات فراوانی برسیم. -ما به لحاظ تعداد زنبور در دنیا جایگاه چهارم قرار داریم اما محصول عسل ما در دنیا یازدهم است و نمی توانیم از پتانسیل های خود سود ببریم. -ورزش ما بسیار پیشرفت بهتری داشته و توانستیم مدال های جهانی بدست بیاوریم و پایگاه ما در جهان بوده است. -جایگاه ما را اگر می خواهید ارزیابی کنید باید همه چیز را باهم مقایسه کنید. قطر امروز برای جمعیت کم خود هزینه های فراوانی می کند اما ما نسبت به بازی های آسیایی سال ۱۳۵۳ که برگزار کردیم چند ورزشگاه مانند آزادی ساخته ایم و می بینیم که نسبت به سرمایه گذاری در ورزش خوب عمل نکرده ایم. -۲۰۰ تومان هزینه ورزش ما برای هر فرد بوده و مدال های المپیک نسبت به این سرمایه گذاری بسیار فراتر از حد انتظار بوده است. -ما در چشم انداز ۱۴۰۴ تعاریفی داریم که با آنها می توانیم در جهان معنی دار باشیم و در منطقه اول شویم اما باید بدانیم برای رسیدن به مقام اول در منطقه کار سختی در پیش رو داریم. -در دو و میدانی دیدم بحرین که یک زمان یکی از استان های ما بوده امروز بالاتر از ما قرار می گیرد. این یک درد است که بعضی کشور ها از ما فراتر رفته اند و زمانی که این ها را می بینم ناراحت می شوم. -ما باید سرمایه گذاری مناسبی داشته باشیم و از این پتانسیل بالا در ورزش کشورمان استفاده کنیم. ما می توانیم به جایگاه خوبی برسیم اما نسبت به برنامه چهارم باید کار های جهشی انجام می شد و در برنامه پنجم هم سه سالش را از دست داده ایم و نیاز داریم کار های بزرگی را در این مدت انجام دهیم. -ما عقب ماندگی زیادی در ورزش از لحاظ سرمایه گذاری و موقعیت خود داریم. در حال حاضر از نظر سرانه ورزش ما در منطقه فقط از افغانستان جلوتر است و می بینیم سایر کشور ها از هرجهت از ما جلوتر هستند. -ما یک فرصت هایی را تبدیل به تهدید می کنیم. دوسال پیش مجلس محترم امکانی را در خصوص طرح وزارت برای ورزش کشور به وجود آورد. اگر ما آن زمان در دولت می توانستیم همراهی را با مجلس داشته باشیم می شد یک محیط قانونی مناسب را برای ورزش ایجاد کنیم. در گذشته هرگاه خواستیم قانون ورزش را دوباره مطرح کنیم نگران بودیم که نتوانیم به اهداف خود برسیم اما این مجلس آماده قانون ایجاد کردن در ورزش بود اما ما نه تنها از موقعیت استفاده نکردیم بلکه با وزارت خانه خود بی مهری کردیم و زمان خود را از دست دادیم و قانونش را به مجلس نبردیم. -در حال حاضر هم این فرصت وجود دارد و باید رفت و قانون سال ۱۳۵۰ که قانونی آماتور برای ورزش است و ارتباطی به ورزش امروزی ندارد را تغییر دهیم. -تغییر این قانون فرصتی ایجاد می کند که راه کار مناسبی برای قانون جدید در مجلس پیش بینی شود. دکتر حافظی که عضو شورای شهر تهران شده است یک مدت مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی بود و آماری در آن زمان ارایه داد که در تامین اجتماعی ۱۶ هزار میلیارد تومان در آمد این سازمان بوده است. اگر یک درصد این را حساب کنیم ببنید چه بودجه کلانی به ورزش می رسد. -در دنیا یکی از راه هایی که ورزش را به سرانجام می رساند همین بحث تامین اجتماعی است زیرا ورزش با این سازمان ارتباط دارد. -سال ۹۱ بودجه شهرداری تهران براساس درآمد ها بالغ بر۹۱ هزار میلیارد ریال بود. یک درصد این مبلغ می شود ۹۱۰ هزار میلیارد تومان که این بودجه هیچ وقت در طول تاریخ به دست ورزش نیامده است. ببینید این ورزش اگر به دست مردم بازگردد چه اتفاقات مثبتی رخ می دهد. -یک مطلب دیگر که وجود دارد این است که صنوف عزیز ما اولین کاری که می کنند مسجد می سازند و یا خیرین مدرسه ساز در این کار فعالیت می کند اما ببینید این افراد برای ورزش خود و خانواده هایشان یک مرکز ورزشی درست نکرده اند. -ما در زمان نوشتن قانون نظام صنفی نیامده ایم یک تکلیف ورزشی برایشان ایجاد کنیم. ما سال های سال است که نظام مهندسی را داریم اما نیامدیم بگویم نظام مهندسی کشور که برای شهر سازی کار می کند و در منطقه ۲۲ به شکل عجیبی برج می سازند نباید برای مخاطبان خود فضای ورزشی ایجاد کند. -ما قانون ورزش را از سال ۱۳۵۰ تغییر نداده ایم و اگر تغییر دهیم این مسایل حل می شود. -در دولت جدید باید با تمام توان این مشکلات را برطرف و یک تبصره ورزشی بنویسم و قانون ورزش را به مجلس ببریم. -مجلس محترم یک کار خوب دیگری که کرده است این بود که در بخش باشگاه ها سامان دهی آنها را مشخص کرد و این در حالی است که ما در ورزش سامان دهی برای باشگاه ها نداریم و در قانون ما باشگاه داری وجود ندارد و اماکن داری وجود دارد. -باید کمک کنیم طرح قانون باشگاه داری را تکمیل کنیم و باید با بازنگری درست تکالیف مجلس را هم روشن کنیم. -ورزش به تنهایی نمی تواند مشکلات کل جامعه را حل کرد و باید شورای ورزش داشته باشیم و در شورا تقسیم وظیفه انجام شود. -ماده ۱۶ در قانون گذشته ورزش وجود داشت که ماده ۱۶این بود که ورزش استان با سرپرستی استان دار تشکیل جلسه می داد و این می توانست مشکلات ورزش استان ها را برطرف کند. -ظرفیت های استفاده نشده قانونی را باید به بهترین شکل استفاده کنیم و این ها همه باید بر اساس یک طرح جامعه باشد. -سند راهبردی که در برنامه چهارم بود قابل اصلاح است و می توان براساس این سند کار ها را جلو برد. می توان برنامه ای داشته باشیم که در ۱۴۰۴ به اهداف خود برسیم. -برای انتخاب وزیر ورزش در دولت روحانی یک کارگروه برای ورزش به ریاست هاشمی طبا برای ایجاد شده بود که در این کارگروه چند محور وجود داشت که یکی از آنها این بود که در ۱۰۰ روز آینده ورزش چه مطالباتی دارد و با چه چالش هایی روبه رو است و چگونه می توان با آن مقابله کرد. -بحث دیگر تحلیل برنامه چهارم و پنجم بود و یک برنامه کوتاه مدت ۶ ماه هم تدوین شد و محور های اساسی برای آنها دیده شد و به نظر من می رسد هرکسی وزیر ورزش شود دستش خالی نیست و این کارگروه حداقل هایی را تدوین کرده است. -این برنامه ها برای رییس جمهور در نظر گرفته شده بود و او از وزیر خود رسیدگی به این مطالبات را می خواهد. تجربه من این است که این کارگروه در سال ۷۶ هم بود و این کارگروه تا یک مدتی حرف و حدیثش است و خیلی زود فراموش می شود. -بحث هایی که در انتخابات می شود خیلی زود فراموش می شود و این هم به اعتقاد من خیلی زود تمام می شود. اگر عزیزی وزیر شد و قرار باشد که من معاون او باشم این خلاف تکامل است. آدم چقدر باید درجا بزند. من هشت سال معاون بودم و در سطوح مدیریتی اعتقاد دارم باید جوانگرایی کنیم و باید برای این پست به آنها میدان دهیم. من هشت سال معاون بودم و از اینجا به بعد مسئولیت معاون وزارت ورزش و جوانان را قبول نمی کنم. -ما نباید این روز ها برای روحانی دغدغه ایجاد کنیم و نباید به دنبال سهم خواهی باشیم. رییس جمهور الان با مشکلات زیادی روبه رو است و باید سعی کنیم به کمک کنیم و فکر می کنم شخصا هرکاری که توانستم انجام دادم و الان هم هیچ خواسته ای ندارم. در ورزش که الان جوانان را با خود دارد کار های سخت در پیش رو است. -هنوز هم فکر می کنم نگاه به ورزش با توجه به جمله ای که روحانی گفت که نگاهش به ورزش استراتژیک است باید این طور باشد اما من این نگاه را در کارگروه ندیدم. -اگر ما به ورزش نگاه استراتژیک نداشته باشیم مطمئن باشید که می بازیم و همانطور زمانی که سند راهبردی ورزش را کنار گذاشتیم از بسیاری از برنامه های خود عقب افتادیم. -رای گیری برای انتخاب وزیر در کارگروه ورزش روحانی مخفیانه بود و اصلا نتیجه آرا در آنجا اعلام نشد و به غیر از ما از افراد دیگری نیز نظر سنجی شده است. -در خصوص اینکه با توجه به این مساله که سلطانی فر عضو شورای شهر شده انتخاب او برای وزارت ورزش صحیح است من نمی توانم پاسخی دهم. -در کار گروه ما سه وظیفه داشتیم. یک وظیفه معرفی چند گزینه برای وزارت ورزش بود و این وظایف را باید شورای ورزش انجام می داد و خیلی سریع از مسئولیت این مساله بر آمدیم. -یکی دیگر از وظایف ما بررسی وضعیت آخر ورزش منطق با قانون چهار و پنج بود که این مساله از مهم ترین چالش های دستگاه ورزش است. -برنامه ها و اقدامات کوتاه مدت ۱۰۰ روزه و تا پایان سال جاری که باید از سوی رریس جهور به وزیر ورزش آینده خواسته شود از دیگر کار های ما در این کارگروه بود. -رئوس برنامه های چهارساله که باید به وزیر و مسئول دستگاه مربوطه ابلاغ شود از دیگر کار های ما بود. -معرفی ۵ الی ۱۰ نفر برای وزارت ورزش و جوانان که برای این مساله شاخص هایی داده شد و هر کسی از بین ۴۰ نفر می توانست به سه نفر رای دهد نیز خیلی سریع از سوی ما انجام شد. -هاشمی طبا هم در میان کسانی بود که به او رای داده شد. او خودش مایل بود که مسئولیت وزارت را برعهده نگیرد اما در خصوص علاقه او برای ریاست کمیته ملی المپیک او علاقه دارد در این پست به ورزش خدمت کند اما این مساله در کارگروه مطرح نشد زیرا این وظیفه مجمع کمیته ملی المپیک است و ما نمی توانستیم با توجه به قوانین کمیته بین المللی المپیک ورود کنیم. -رای گیری برای وزاری پیشنهادی در این کارگروه واقعا مخفیانه بود و هیچ کس به جز روحانی از نظر اعضا خبر ندارد. -در خصوص اسامی مطرح شده نمی توان به صورت دقیق حرف زد زیرا تمام گزینه های مطرح شده گمانه زنی رسانه ها هستند و تا زمانی که رسما اعلام نشده گمانه زنی است اما شاید با عزیزی برای قبول این مسئولیت صحبت شده باشد. -تا این لحظه برای قبول مسئولیت وزارت ورزش با من هیچ صحبتی نشده است اما از این که با کس دیگری صحبت شده بی اطلاع هستم. -هاشمی طبا رییس کارگروه بود و همچنین کارگروه جوانان هم جدا از ورزش کار می کرد و بعد از آن هم باید یک کارگروه تلفیقی تشکیل می شد تا گزینه نهایی مشخص شود. -در خصوص اختلافات کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان باید بگویم که ریشه اختلافات یک ریشه مدیریتی است و به شکلی این مساله شخصی است و متاسفانه ما نگاه مدیریتی ما در ورزش فردی و از نوع اقتدار گرایی است. -شما نسل جوان در زمان خوبی متولد شدید و ما متولد شده دوران استبداد هستید اما شما در دوران آزادی متولد شده اید و این مسایل را به همراه ندارید. -زمانی که اساسنامه فدراسیون های ورزشی را تدوین می کردیم نمی خواستیم به حالت اولیه بازگردد و ما نگران بودیم این قانون تغییر نکند و خوشحال بودیم که دولت اصلاحات آمده اما با وجود اصلاحات، قانونی در ورزش آمد که اجازه داد رییس فدراسیون ها با نظر رییس ورزش تغییر کند. -ما خیلی تلاش می کردیم که این مساله رخ ندهد و برای همین مساله تغییر رییس فدراسیون ها را با نظر نیمی از اعضای مجمع مطرح کردیم. دلیل این مساله این بود که بعضی مسئولیت ها شیرین بود و این شیرینی آدم را می تواند از بین ببرد زیرا علاقه به مسئولیت های مختلف و اعمال نظر اصلا صحیح نیست. -وقتی به ورزش آمدم دیدیم و از این مساله ناراحت شدم که در ورزشگاه معاون سازمان وقت را برعلیه او شعار می دهند اما ورزشکاران را تشویق می کنند. -یکی از نظرات من این بود که رییس جمهور از وزیر خود تعهد بگیرد که حق ندارد در کار فدراسیون ها و کمیته دخالت کند این پیشنهاد من بود و الان هم این اعتقاد را دارم. -ما باید پس از روی سرکار آمدن وزیر سریع اصلاح اساسنامه ورزش را انجام دهیم و این بار در اصلاحاتی که انجام می دهیم باید مراقب باشیم به حالت اول باز نگردیم و در اصلاحات انجام شده از گذاشتن قانونی که رییس مجامع فدراسیون ها وزیر باشد خودداری کنیم زیرا رییس مجامع باید اعضای مجمع و با انتخاب آنها باشد. --به طور حتم هر دولتی باید در ابتدا کار خود پروژه های نیمه ساخته را تمام کند و این وظیفه هر دولتی است اما این وظیفه وزارت ورزش نیست. وزارت ورزش یک وزارت خانه تخصصی است و همین کاری های دخالتی باعث شده که امروز یک سوله می سازیم که هیچ جاذبه ای هم نداریم و می خواهیم در آنجا که بیشتر شبیه به یک مرغداری است مردم ورزش کنند. -ما در مملکت وزارتی به نام مسکن و شهرسازی داریم که باید او به فکر تمام امکانات شهر باشد و شهرداری داریم که برای شهر خود طرح جامع طراحی می کند و می گویند این فضا ها چه ویژگی هایی دارد و فضا هایی که برای ورزش در طرح جامعه دیده می شود از دو حالت خارج نیست یا این فضا ها مربوط به بخش دولتی است یا خصوصی. ما تا حالا تمام این تعریف ها را اشتباه معنا کرده ایم و متاسفانه به آینده طرح های خود فکر نمی کنیم. -فضا هایی که مربوط به بخش خصوصی است باید از سوی بخش خصوصی ساخته شود و فضا هایی که مربوط به شهرداری یا وزارت مسکن و شهرسازی است باید از سوی آنها ساخته شود -مانند وزرشگاه آزادی که به وسیله شهرداری آن زمان ساخته شده است و بازهم می توانیم شاهد ساخت چنین پروژه هایی از سوی شهرداری باشیم. -یک فضاهایی هم تعاونی است که باید چندین نفر جمع شوند و آن را به اتمام برسانند و با این کار خود به ورزش برای رسیدن به موفقیت های بیشتر کمک کنند. وزارت ورزش و جوانان و رییس آن نباید با پرداختن به کار های حاشیه زمان خود را برای رسیدن به چشم اندازهای ورزش از دست بدهد. -ورزش از نظر من یک دستگاه بهره بردار است و باید وزارت خانه مربوطه یا شهرداری یا بخش خصوصی فضا ورزشی ایجاد کنند. وزارت ورزش نباید رقیب بخش خصوصی باشد اما در حال حاضر به این شکل است. -ما در برنامه پنجم رقیب بخش خصوصی در زمینه ساخت و ساز ها هستیم و نمی توانیم آن رشد طبیعی را در این مساله مهم داشته داشته باشیم. -در قانون برنامه پنجم می گوید باید به صورت رایگان فضا ورزشی به وزارت ورزش داد و این کار شریک ایجاد کردن و غیر قابل رقابت کردن بخش خصوصی با دولتی است. -می خواهم بگویم که باید این محدودیت ها را برداشت و از بخش خصوصی حمایت کنیم و خود را درگیر کار های غیر تخصصی نکنیم و بگذاریم آنها به وظیفه خود در ساخت فضا های ورزشی در فضای برابر برسند. -یکی از بحث هایی که ما در کارگروه داشتیم این است که در ورزش بدهی های فراوانی وجود دارد. حدود ۱۰۰ میلیارد تومان بدهی کل فدراسیون ها است و باید این را پرداخت کرد. -در نتیجه این مهم یکی از مسایلی است که در ۱۰۰ روز اول باید آن را حل کرد و این مساله قابل حل است. برای دراز مدت مطمئن هستم قانونی که الان بحثش را می کنیم جوابگو بحث تامین اجتماعی است. -بحث خصوصی سازی که این روز ها زیاد از سوی مسئولان وقت مطرح می شد اماکان پذیر است و به شدت شدنی خواهد بود. باید با تعامل مجلس شورای اسلامی و وزارت ورزش و جوانان جدید تا شب عید خصوصی سازی در ورزش و سامان دهی باشگاه ها را انجام دهیم. -در خصوص عملکرد سه رییس ورزش ایران در دولت نهم و دهم باید بگویم که آنها هیچ برنامه ای برای ورزش نداشتند و به همین دلیل هیچ نمره ای هم نمی توانم به عملکرد ورزش دولت نهم و دهم و این روسا بدهم. -هیچ کدام از این سه نفر برنامه نداشتند و برنامه چهارم را اجرایی نکردند و برنامه پنجم هم عملی نشد و این شاید ضعف بزرگی در کار آنها بود که ورزش ایران را هم به عقب انداخت. -آنها مصادره برنامه های دیگران را کردند و به همین دلیل اتفاقات جالبی هم در زمان آنها رخ داد. -زمانی که در گوانگژو چهارم شدیم به این دلیل بود که چینی ها تمام مدال های رقبای ما را گرفتند و ما این مکان را کسب کردیم که شاید تکرار نشود. -در المپیک هم کشتی فرنگی ما باعث عملکرد موفق ما بود که شاید با تغییر قانون در بحث خاک و بازگشتن به سرپا دیگر کشتی فرنگی ما مدال آور نباشد. موفقیت کشتی فرنگی ما حاصل زحمات محمد بنا بود که مصادره شد.