اگر مشاوران عباسی تغییر نکنند ورزش به مشکل بر مي خورد

سرویس ورزشی «فردا» - تصمیم گیری نمایندگان مجلس برای تبدیل سازمان تربیت بدنی به وزارتخانه در حالی در فاصله یک سال مانده به مسابقات المپیک قطعی شد که حتی انتخاب وزیر ورزش و جوانان هم باعث نشده تا فدراسیون های ورزشی سر و سامان پیدا کرده و در حال حاضر حدود 17 فدراسیون ورزشی با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم می کنند. این در حالی است که آقای وزیر هم در اولین گام خود به فوتبال روی آورد و از رسیدگی به امور سایر فدراسیون ها غافل شد. عباسی در اولین اقدام خود اعضای هیئت مدیره سرخابی ها را که مورد انتقاد اهالی فوتبال هم بود، انتخاب کرد و به نظر می رسد در فاصله حدود 200 روز مانده به مسابقات المپیک فرصت رسیدگی به امور فدراسیون ها را ندارد. در همین خصوص سراغ واعظ آشتیانی که خود روزگاری ریاست فدراسیون دوچرخه سواری و مدیر عاملی باشگاه استقلال تهران را برعهده داشته رفتیم و درباره مسائل مدیریتی ورزش به گفتگو نشستیم. *به نظر شما بعد از وزارتخانه شدن ورزش و انتخاب آقای عباسی به عنوان وزیر ورزش کشور به سمتی که انتظارش می رفت حرکت کرده یا خیر؟ به نظر من مشاورین آگاهی وجود ندارند که در زمینه های مختلف وزیر را هدایت کنند و همین امر باعث شده تا تصمیمات قاطع و اثر بخش صورت نگیرد. هر چند که من باورم بر این است که آقای عباسی می تواند اثر بخش تر از پیشینیان کار کند. اما اگر قرار باشد وضعیت به این صورت باشد که همین مشاوران به آقای وزیر مشاوره بدهند آینده خوبی در ورزش نخواهیم داشت. *با توجه به اینکه مسابقات المپیک لندن را در پیش داریم آیا با توجه به وضعیتی که فدراسیون های ورزشی دارند می توان امیدوار به درخشش تیم های ایرانی بود؟ در حال حاضر فدراسیون های ورزشی به لحاظ مالی مشکلات عدیده ای دارند با عنایت به اینکه الان فصل رنکینک سازی بر روی فدراسیون هاست، آنها باید به لحاظ مالی تامین شوند تا در المپیک بتوانند درخشش خوبی داشته باشند. *نظر شما درباره حضور سیاسیون در ورزش چیست؟ من مخالف حضور سیاسیون در ورزش نیستم بلکه مخالف سیاسی کاری هستم. در حال حاضر برخی افراد وجود دارند که به بهانه های مختلف وارد ورزش شده اند و در مناصب مختلف ورزشی پست گرفته اند و چون مدت زمان حضور آنها در ورزش طولانی شده دیگر کسی آنها را به چشم سیاسی نمی بیند. *اما در حال حاضر مردم به حضور افراد سیاسی در ورزش خوش بین نیستند و اعتراض خود را در اکثر ورزشگاه ها به گوش مسئولین می رسانند. سیاسیون حاضر در ورزش به چند دسته تقسیم می شوند. گروهی بهره بردار هستند و یک عده دیگر هستند که از جمله سیاسیون اثر بخش به حساب می آیند و برخی دیگر سیاسی های کندرو محسوب می شوند. سیاسی های بهره بردار همان افرادی هستند که به دنبال بهره برداری از پلکان ورزش برای رسیدن به شهرت هستند و گروه سوم کسانی اند که همواره تلاش می کنند پا در آب نگذارند تا مبادا یک وقت خیس شوند. البته این عده هم همان ادم های بهره بردار هستند با یک ادبیات خاموش. اما هستند سیاسیون اثر گذاری که ما بعضا در ورزش خود حضور آنها را دیده ایم. *به نظر شما اگر ورزشی ها سکان های مدیریتی ورزش را در دست بگیرند بهتر نیست؟ اینکه ما بخواهیم تصور کنیم که همه ورزش در دست ورزشی ها باشد موفقیت حاصل نمی شود. چراکه امروز ورزش یه صنعت است که با اقتصاد کلان ملت ها سر و کار دارد. شما وقتی المپیک یا مسابقات قاره ای را نگاه می کنید می بینید که این یک عرصه وسیع است و در این عرصه اگر بگوییم فقط مدیران ورزشی می خواهد به بیراهه رفته ایم. به عنوان مثال اگر در یک کارخانه تولیدی فقط یک عده مهندس کار کنند یقینا تولید صورت نخواهد گرفت چراکه در یک کارخانه تولیدی تلفیقی از تخصص های مختلف از نیروی انسانی گرفته تا افراد متخصص نیاز است. در ورزش تلفیقی از تخصص های مختلف نیاز است. ما سیاسی را با سیاسی کاری اشتباه گرفته ایم و هر فردی که وارد ورزش می شود اگر اقتصادی یا فرهنگی هم باشد ما زود یک انگ سیاسی به او می زنیم. سیاسی کاری و مخلوط کردن امور سیاسی در ورزش اشکال دارد. *حضور افرادی سیاسی به خصوص نمایندگان مجلس در بین اعضای هیئت مدیره استقلال و پرسپولیس را چگونه ارزیابی می کنید؟ من تمام حوادث را یادآور شده بودم و پیش بینی کرده بودم که ترکیب هیئت مدیره آن چیزی خواهد بود که امروز شاهد آن هستیم. همچنین برای افرادی چون من واضح و آشکار بود که حضور نمایندگان مجلس در هیئت مدیره استقلال و پرسپولیس یک رانت انتخاباتی خواهد بود. * طی روزهای اخیر وزیر ورزش از واگذاری سهام سرخابی ها به مردم سخن گفته و در سال 88 هم رئیس جمهور در این باره قول هایی داده بود که عملی نشد. آیا به نظر شما قول وزیر ورزش عملی می شود؟ واگذاری سرخابی ها یک بحث کلان است و من این بحث را یک موضوع چالشی می بینم. مردم ما تماشاچی هستند و اگر الان به آنها بگوییم نفری هزار تومان به تیم محبوب خود بدهند خواهیم دید که این کار را نمی کنند. چه بسا این کار درگذشته در باشگاه استقلال هم صورت گرفت و فقط 120 هزار تومان برای باشگاه پول جمع شد. خصوصی سازی هم زمانی محقق خواهد شد که یک سرمایه دار بتواند از آن باشگاه به سود دست پیدا کند نه اینکه از سرمایه گذاری در فوتبال به ضرر هم دست یابد.