فوتبال ، هووي ورزش

چشم و هم چشمي در ورزش ايران كم نيست، بويژه اين‌كه امروز هر رشته‌اي خود را به لحاظ مالي در قياس با فوتبال قرار مي‌دهد، غافل از اين‌كه به هر حال فوتبال جايگاه خاص خود را دارد و به نوعي خرج خود را در همه جاي دنيا از ديگر رشته‌ها جدا كرده است. اما در ورزش ايران چون رشته‌هاي مختلف تابع قانون و ضابطه خاصي نيستند، هركس در آن به طريقي خرج مي‌كند و رويه‌اي واحد بويژه در رابطه با حقوق و دستمزد مربيان تيم‌هاي ملي حاكم نيست. براي همين نيز شاهد هستيم كه مربيان ملي كشتي فلان رقم را مي‌گيرند و مربيان تكواندو، كاراته، ووشو، وزنه‌برداري و... ارقامي ديگر. شايد تا اينجاي كار مشكلي ايجاد نشود، اما وقتي اين مربيان حقوق دريافتي خويش را در مقايسه با يكديگر و بويژه در قياس با فوتبال مي‌سنجند، صداي اعتراض‌شان بلند مي‌شود و به نوعي از حقوق ناچيز خود مي‌نالند. نكته اصلي اينجاست كه مربيان ملي رشته‌هاي مختلف وقتي مي‌خواهند شاهدي براي حقوق به زعم خود ناچيزشان بياورند، حقوقشان را با مربيان و بازيكنان فوتبال مي‌سنجند كه از ديدشان يك بيستم مربيان فوتبال نيز نيست. براي همين است كه مسوولان فدراسيون فوتبال در رابطه با قرارداد‌هاي خويش با مربيان ملي وسواس زيادي را به خرج مي‌دهند تا رقم قراردادي آنان به بيرون درز پيدا نكند و بهانه‌اي به مربيان ملي ديگر رشته‌ها براي اعتراض داده نشود. به همين علت رقم قرارداد كارلوس كرش پرتغالي نيز به بهانه محرمانه بودن تاكنون اعلام نشده است تا علي كفاشيان كه در فوتبال كم حاشيه ندارد،‌ بيش از اين براي خود حاشيه ايجاد نكند. با وجود اين ، هر چند رئيس خنده‌روي فوتبال نيز بخواهد يك جاهايي خود را به نشنيدن بزند، در مقاطعي نيز مجبور به پاسخ دادن مي‌شود. مثل همين مورد اعتراض محمد بنا، سرمربي تيم ملي كشتي فرنگي كه كفاشيان در واكنش به آن چنين گفت كه محمد بنا نيز در كشتي حق دارد و حقوق او و ديگر مربيان تيم ملي بايد افزايش يابد. به نظر مي‌رسد مسوولان ورزش بايد با ورود به موضوع، يك بار براي هميشه اين مساله چالشي ورزش ايران را حل كنند. به‌طور طبيعي ضابطه‌مند و قانونمند شدن نحوه محاسبه و پرداخت حقوق مربيان تيم‌هاي ملي در رشته‌هاي مختلف ، جاي ابهامي در اين مورد خاص باقي نخواهد گذارد و فوتبال نيز براي هميشه، از زير بار اين فشارها در داخل خارج مي‌شود.