پشت پرده از دست رفتن عضویت ایران در AFC

وقتی جت شخصی بن همام در فرودگاه مهرآباد به زمین نشست او با گروهی از حامیان اصلی خود آمده بود که به سعیدلو و مسؤولان ورزش ایران نشان دهد کابینه‌اش از میان این افراد شکل می‌گیرد. بسیاری گمان می‌کردند که حضور فرناندو از سریلانکا رقیب سعیدلو که از فرط چاقی نمی‌توانست خود را به هیات همراه رئیس فوتبال آسیا برساند، در این دیدار نمایشی از قدرت بن همام است که سعیدلو را وادار به کناره‌گیری کند اما این همه ماجرا نبود. به گزارش خبرنگار خبرگزاری نخبگان ورزش «سینا» شاهزاده علی هم که از لابی دوم انتخابات بود وقتی به تهران آمد دوباره همین موضوع تکرار شد و او با حامیان خود از عربستان و امارات به دیدار رئیس ورزش ایران رفت تا به گفته سایت رسمی سازمان تربیت بدنی انقلاب دیپلماسی سعیدلو در ورزش شکل گیرد. با حضور روسای دو طیف انتخابات در ایران، مشاوران رئیس ورزش تصور می‌کردند که تهران به کانون دیپلماسی ورزش آسیا تبدیل شده و همه کارشناسان می‌دانستند که این آمدن‌ها و رفتن‌ها تنها برای یک رای مهم ایران بود و برای فوتبال ما هیچ. آنچه در روز پنجشنبه 16 دی ماه دی در هتل شرایتون گذشت همه واقعیت تلخ شکست سعیدلو در انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا نبود؛ معاون رئیس جمهور ایران و رئیس سازمان تربیت بدنی در حالی در این انتخابات شکست خورد که نه تنها در ابتدا افکار عمومی را برای حضورش در پست نایب رئیسی فوتبال آسیا اقناع نکرد که هیچ، اهالی فوتبال را نیز از نامزدی‌اش در این پست ‌ شگفت‌زده کرد. از بین او و کفاشیان قرار بود یکی به AFC راه پیدا کنند. سعیدلو برای نایب رئیسی در AFCنامزد شد و کفاشیان برای حضور در هیات اجرایی. رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا وقتی به تهران آمد خیلی مشخص اعلام کرد که در ازای رای ایران، یک صندلی برای ایران در کمیته اجرایی کنار می‌گذارد. اما سعیدلو سعی کرد با وعده‌های شاهزاده علی خوش باشد و در اقدامی بی‌سابقه و عجیب تصمیم گرفت که به جای کفاشیان خودش رای‌دهنده انتخابات باشد. این یعنی رای را او می‌دهد و رایش با نظر شاهزاده علی هماهنگ است. اینجا بود که اولین حرکت برای حذف ایران از مهم‌ترین پست فوتبال آسیا توسط خود ایرانی‌ها شکل گرفت. چرا کفاشیان کنار رفت؟ شاهزاده علی، اعتمادی به علی کفاشیان نداشت و به همین دلیل به سعیدلو اعلام کرد که اگر حمایت این لابی را می‌خواهد باید خودش رای را به صندوق بیندازد. دلیل بی اعتمادی شاهزاده اردنی به انتخابات سال گذشته AFC بر می‌گشت. در آن انتخابات قرار بود از بین بن همام و یک نفر دیگر یکی انتخاب شود. بن‌همام چون رئیس بود پیشنهادهای زیاد خوبی برای محمد علی‌آبادی نداشت اما آن یکی مانند شاهزاده علی پیشنهادهای خوبی را برای سازمان ورزش ایران داشت. علی‌آبادی با نفر دوم لابی کرد و قرار گذاشت که رای ایران برای او باشد اما در انتخابات وقتی که قرار بود کفاشیان به شیخ سلمان رای بدهد به بن همام رای داد و همان یک رای تاثیر زیادی در انتخاب او داشت. حالا شاهزاده علی می‌دانست که ممکن است رای سازمان ورزش و فدراسیون فوتبال یکی نباشد؛ برای همین شرط حمایت از سعیدلو را برکناری کفاشیان اعلام کرد. حذف کفاشیان دومین حرکت اشتباه سازمان تربیت بدنی بود. سعیدلو درمورد مشاوره کفاشیان به او مبنی بر رای نیاوردن در آسیا جمله‌ای گفته بود که دخالت سازمان تربیت بدنی در فوتبال را همانند گذشته به یاد می‌آورد: «مگر کارمند من می‌تواند به من فشار بیاورد و خواسته‌اش را به من تحمیل کند؟ فدراسیون تحت اداره و امر من است نه من تحت امر آنها!» (گفت‌و‌گوی آقای سعیدلو با خبرآن‌لاین- 16/09/89) این تاسف‌آورترین جمله‌ای است که می‌توان از قول رئیس ورزش یک کشور شنید و تاسف‌آورتر رئیس فدراسیونی است که بر مبنای اساسنامه‌اش مستقل و بدون دخالت باید اداره شود. چرا سعیدلو رای نیاورد؟ مهم‌ترین دلیلی که علی سعیدلو را بازنده اصلی انتخابات 6 ژانویه 2011 دوحه قطر کرد؛ بی‌تفاوتی او به رایزنی‌های مستقل از سوی رئیس سازمان تربیت بدنی و تیم همکاران او بود. در آسیا کسی سعیدلو را نمی‌شناسد. به سابقه بخواهید بدانید در ورزش ایران هم سعیدلو با دو سال سابقه جایگاه خیلی ارزشمندی ندارد. این دلیل باید سبب می‌شد که حداقل فدارسیون فوتبال از سعیدلو حمایت و او را معرفی کند. اما علی کفاشیان هیچ‌گاه در مصاحبه‌های خود به طور قاطع و جدی از سعیدلو حمایت نکرد و حتی در حالت عجیب و دوگانه همیشه می‌گفت که سعیدلو ممکن است رای نیاورد و حتی بن همام گفته سعیدلو شاید رای نیاورد. از کنار این مساله نباید به سادگی گذشت که نه مشاوران سازمان و نه مراکز تصمیم‌گیری انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا هیچ کدام اعتقاد کامل به انتخاب رئیس نداشتند و مشاوران سعیدلو فقط منتظر معجزه بودند تا اتفاقی بیفتد. اما مهم‌ترین اشتباه استراتژیک رئیس سازمان ورزش بود. او می‌دانست که یک سال پیش تیم رقیب بن همام رای نیاورده و باید حداقل تعداد رای‌هایش را حساب می‌کرد. یعنی سعیدلو اگر می‌خواست انتخاب شود اول باید از گرفتن تمام رای‌های لابی شاهزاده مطمئن می‌شد و بعد به دنبال رای‌هایی از اردوی بن همام می‌گشت تا بازنده نباشد. اما نه تنها همه تیم بن همام علیه سعیدلو رای دادند ـ آنها به همان آدم چاقی رای دادند که کنار همام به تهران آمده بود - که سعیدلو چند رای هم از آن طرف از دست داد. در اصل از همان اول او چند رای را از دست داده بود. سعیدلو هر چند 20 رای خوب و ممتاز با وجود گمنام بودن در فوتبال آسیا به دست ‌آورد که باید ممنون شاهزاده علی باشد، اما در همین لابی هم برخی از کشورها بودند که به طور ذاتی با ورزش ایران مشکل دارند. سوریه -کمی باورش عجیب است- برخلاف دولت خود در ورزش با ایران بارها مخالفت کرده است. کشور دوم این‌لابی لبنان است که همانند سوریه عمل می‌کند. بعدی امارات است که باید ورزش این کشور را یکی از مخالفان اصلی دانست. یمن دیگر کشور عربی است که در گروه شاهزاده مخالف ایران بود. عراق هم به سعیدلو رای نداد. این یعنی رئیس، اشتباهات زیادی مرتکب شده است سعیدلو مانع اصلی عضویت ایران گمنامی سعیدلو که برای دو سال است به ورزش آمده در کنار عدم رایزنی مستقل مشاوران و تیم انتخاباتی او شاید مهم‌ترین دلیل باخت رئیس ورزش ایران بود. البته فوتبال ایران در انتخابات شش ژانویه دو بار شکست خورد؛ کناره‌گیری کفاشیان دلیلی بود که بعد از باخت سعیدلو دیگر انتخابات برای ما تمام شده باشد. کفاشیان گفته که کناره‌گیری او به خاطر حمایت از سعیدلو بوده است اما کناره‌گیری او در واقع دخلی به سعیدلو نداشت وایران در حالی بعد از 12 سال صندلی مهم و تاثیرگذار هیات اجرای فوتبال آسیا را از دست داد که مهم‌ترین دلیل شکستش بی‌توجهی به اصول اولیه دیپلماسی و تصمیم‌گیری بود.