نمره قبولی برای یک پاتک رسانه ای

رسانه، راوی است و نه خالق. قرار نیست رویداد بیافریند بلکه باید روایتگر اتفاق باشد. مثلا رئیس مجلس در بحبوحه آتش بیروت در آسمان این شهر پرواز کند و دیدارهای دیپلماتیک رسمی و غیررسمی در منظر و عیان انجام دهد و رسانه آن ها را بازتاب دهد. قرار نیست رسانه، خود خلق کند و دروغ ببافد.اما امروزه ابزار دشمن برای مقابله با جمهوری اسلامی، رسانه شده. یعنی می آفریند تا اطلاعات بگیرد و عملیات کند. می آفریند تا به اصطلاح، راه بیندازد و در ذهن ها جا بیندازد. باید هوشیار بود. 

این سال ها زیاد در تله رسانه ای دشمن افتادیم اما در ماجرای سردار قاآنی، بهترین عملکرد رخ داد.اولا به خیلی ها ثابت شد هرچیزی که نام رسانه دارد لزوما کارکرد رسانه ندارد. گاهی ابزاری است برای عملیات فریب. در جنگ ها، شبه رسانه ها مانند لشکر ادوات زرهی عمل می کنند. دوم آن که نباید در دسیسه شبه رسانه افتاد. چرا که او می خواهد تا جدال را به اصطلاح پینگ پنگی ادامه دهد. یعنی جواب بگیرد و دوباره شبهه بیندازد و تو را مشغول خود کند. فرض کنید در ماجرای سردار قاآنی، نظام دست به اقدام نمایشی می زد و مثلا از او یک فیلم منتشر می کرد. 

این یعنی به شبه رسانه رسمیت می داد. اما این کار انجام نشد. تنها یکی دو مقام مسئول تکذیب کردند و در دسیسه شبه رسانه نیفتادند. دشمن سعی کرد نظام را عصبانی کند. از ترور و شهادت، به مجروحیت تغییر موضع داد. باز هم کارگر نشد و به سیم آخر زد و تهمت جاسوسی به سردار زد. اما این ترفند هم سودی نداشت و روال عادی پی گرفته شد. اما امروز سردار در یک برنامه عادی - از جهت رخداد و نه اصل تشییع و فقدان سردار نیلفروشان- در نظرها ظاهر شد. اقدامی که پیش از این هم انجام و او در مراسم های مشابه دیده می شد.

نتیجه آن که؛۱. برای رسانه نباید قداست قائل بود. گاهی شبه رسانه و لشکر زرهی در پوسته رسانه ظاهر می شود.۲. نباید در بازی او افتاد و باید عادی جلوه کرد.۳. سوال را نباید بی پاسخ گذاشت اما نباید غلو کرد. نظام هم در شایعه شهادت و مجروحیت و تهمت، تنها تکذیب کرد و احساسی نشد.