مکرون به دنبال ماهیگیری از آب گل آلود؛
مانور نخ‌نمای کاخ الیزه در مذاکرات وین
گروه بین‌الملل فردا: مقامات فرانسوی بار دیگر در آستانه برگزاری دور ششم و تعیین کننده مذاکرات وین در تلاش هستند تا نقش خود را در این خصوص پررنگ تر کنند. اظهارات اخیر امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه علیه ایران بر گرفته از همین رویکرد و بازی نخ نماست. مکرون مدعی شده است که برنامه موشکی و هسته ای ایران، هر دو تهدیدی برای ثبات نظام بین الملل محسوب می شود! این اظهارات درست در شرایطی بر زبان رانده شده است که آژانس بین المللی انرژی اتمی و مقامات آمریکایی نیز در رویکردی کاملا هماهنگ، در حال بستری سازی برای اعمال فشار همه جانبه بر ایران در دور ششم مذاکرات وین هستند. در این میان،اظهارات مکرون نیز جزء دیگری از بازی مشترک بازیگران غربی و آژانس علیه کشورمان محسوب می شود.در این میان نکاتی وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرد.
نخست اینکه بازی فرانسوی ها مسبوق به سابقه بوده است. در جریان برگزاری مذاکرات هسته ای منعقد به توافق موقت ژنو در سال 1392، لوران فابیوس وزیر خارجه اسبق فرانسه به تنهایی مانع از انعقاد توافق اولیه شد. پس از آن نیز فرانسوی ها به نیابت از عربستان سعودی و رژیم اشغالگر قدس به یکی از بازیگران زیاده خواه و بازدارنده در مسیر رسیدن به توافق نهایی تبدیل شدند. پس از آنکه ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری 2020 آمریکا شکست خورد، فرانسوی ها سعی کردند بار دیگر، خود را به یکی از "اصلی ترین بازیگران احیای برجام" تبدیل کنند. از سوی دیگر، فرانسوی ها سعی داشتند در غیاب ترامپ، در کسوت حامی اصلی ریاض و تل آویو وارد میدان مذاکرات با ایران شوند. حتی پیشنهاد غیرعملیاتی و وقیحانه کاخ الیزه در خصوص لزوم دخیل کردن رژیم صهیونستی و عربستان سعودی در مذاکره با ایران، در راستای همین عملیات و رویکرد صورت گرفت.
در بهمن ماه سال گذشته ( 1399) و پس از سرکار آمدن بایدن در کاخ سفید، «ژان ایو لودریان» وزیر امور خارجه فرانسه کشورمان را متهم به تلاش برای ساخت سلاح هسته‌ای کرده و گفته است :« یک وضعیت بسیار خطرناک است. دسترسی ایران به سلاح هسته‌ای عواقب قابل‌توجه ژنو استراتژیک دارد. ما در وضعیت مخالف آنچه ترامپ می‌خواست قرار داریم.»
هدف لودریان و دیگر مقامات فرانسوی از این اظهارات، دادن آدرس و نشانی غلط در خصوص ماهیت برنامه هسته ای کشورمان است. اکنون و در آستانه برگزاری دور جدید مذاکرات وین، بار دیگر همین بازی توسط فرانسوی ها تکرار شده است. پاریس در حال تکرار همان خطای همیشگی خود در نظام بین‌الملل است : « توهم قدرت»و « عمل‌گرایی بر اساس نگاه کوتاه‌مدت.»
به عبارت بهتر، فرانسوی ها قصد دارند به هر نحو ممکن، "خود" رادر مذاکرات وین به عنوان یک " بازیگر خاص و قدرتمند" به اثبات برسانند! می‌توان رؤسای جمهور مختلف فرانسه اعم از سارکوزی، اولاند و مکرون را به بیمارانی تشبیه کرد که از بیماری روانی «خودشیفتگی مزمن» رنج می‌برند، بدون آنکه متوجه نگاه واقعی دنیا نسبت به جایگاه پاریس در جهان امروز باشند. کاخ الیزه مدت‌هاست تبدیل به «کانون بحران» در اروپا شده است. بی دلیل نیست که بسیاری از تحلیلگران از مکرون به عنوان سیاستنداری ورشکسته و ضعیف در اروپا یایید می کنند. در چنین شرایطی بهتر است فرانسوی‌ها برای «دیده شدن» در جهان به فکر راهکارهای دیگری غیر از «شانتاژ بر سر برنامه هسته‌ای ایران» باشند.
نکته مهم تری که باید در این خصوص مدنظر قرار داد، به بازی خاص فرانسوی ها در زمین دولت قبلی آمریکا باز می گردد. گویا لودریان حافظه کوتاه‌مدت خود را ازدست‌داده و فراموش کرده است که او و مایک پمپئو، در ملاقات‌ها، مذاکرات و رایزنی‌های تلفنی پنهانی با یکدیگر چگونه پازل «مهار همه‌جانبه ایران» را طرح‌ریزی و به خیال خود اجرا کردند. همگان به یاد دارند که مکرون و لودریان در دوران ریاست جمهوری ترامپ، از هیچ‌گونه اقدامی جهت «تکمیل پازل ضد ایرانی کاخ سفید» فروگذار نکرده و به دو مهره بازی کاخ سفید در تقابل با نظام و ملت ایران تبدیل شدند.بنابراین، ملت و نظام ایران میان مرگ سیاسی ترامپ و ذلت بازیگران اروپایی تفکیک و تمایزی قائل نمی‌شود.به عبارت بهتر، حمایت مطلق فرانسوی ها ( و البته ژرمنها و انگلیسی ها) از استراتژی فشار حداکثری دولت ترامپ علیه ایران، قابل انکار نیست! در چنین شرایطی بهتر است مکرون و لودریان تلاش نکنند تا خود و همراهانش را به‌مثابه «سیاستمداران مخالف ترامپ» در اروپا معرفی کنند.
از سوی دیگر، طرح مکرر موضوع «دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای » توسط مقامات فرانسوی، آلمانی و انگلیسی، نقطه آشکار بازی تاکتیکی جدید آن‌ها در همراهی با دولت جدید بایدن، ان هم در آستانه برگزاری دور جدید مذاکرات وین محسوب می شود. «حقه‌بازی هسته‌ای غرب« و در رأس آن‌ها آمریکا و تروییکای اروپایی، تاریخ‌مصرف محدودی داشته و اکنون به پایان رسیده است! هراندازه سیاستمداران ناشی و ناتوانی مانند مکرون و لودریان از پذیرش واقعیتی به نام «ایران قدرتمند« استنکاف کنند، قطعا هزینه آن‌ها در تقابل با نظام و ملت ما افزایش خواهد یافت.