پاسخ سایت فردا به سخنان محمد عطریانفر
سیاست‌ورزی پادگانی به بهانه نقد مجلس
سایت فردا طی گزارشی پاسخ اظهارات اخیر محمد عطریانفر را داد.
گروه سیاست فردا - مصطفی صادقی: محمد عطریانفر، از اعضای ارشد حزب کارگزاران سازندگی اخیرا در گفت‌وگویی با روزنامه ایران ضمن انتقادهایی تند به محمدباقر قالیباف گفته است که او نمی‌تواند مجلس را اداره کند و مدعی شده است که ریاست او در انتخابات هیئت‌رئیسه سال دوم در معرض خطر است. این سخنان عطریافر درحالی که حزب کارگزاران سازندگی در تمام این‌سال‌ها حتی چندین گام جلوتر از دیگر اصلاح‌طلبان در پی کسب قدرت سیاسی بوده است و چه در انتخابات سال92 و چه در انتخابات مجلس دهم و چه در انتخابات ریاست‌جمهوری سال96 نه به دنبال تشکیل یک دولت اصلاح‌طلب بلکه در پیوند با حسن روحانی و حزب اعتدال و توسعه به دنبال کسب منافع سیاسی وگرفتن سهم از قدرت بوده است. البته که این گزاره مورد تأیید خود اعضای کارگزاران هم قرار دارد؛ به نحوی که ایشان در مقطع مخلتف و در گفت‌وگوهای متعدد به صراحت اعلام کرده‌اند که هدف کارگزاران از سیاست‌ورزی کسب قدرت است و بازگشت به جامعه و توجه به سرمایه اجتماعی در اولیت‌های بعدی قرار می‌گیرد. همین موضوع باعث شکاف عمیق این حزب با دیگر اصلاح‌طلبانی است که باور دارند پیش از توجه به قدرت سیاسی باید به بازآفرینی سرمایه اجتماعی پرداخت.
از سوی دیگر عملکرد کارگزاران سازندگی نشان داده است که آنها همواره به دنبال ایجاد سیاست پادگانی بوده‌اند و در سیاست‌ورزی همواره با دیگر احزاب اصلاح‌طلبان دچار مشکل بوده‌اند و معمولا به نظر جمعی تن نداده‌اند؛ شاهد مثال آن اختلاف گسترده آنها بر سر شیوه ورود به انتخابات مجلس یازدهم بود که مشاهده شد در عین حال که شورای عالی سیاست‌گذاری اعلام کرد که لیستی در کار نخواهد بود، کارگزاران به فاصله یک‌روز بعد از این تصمیم لیست خود موسوم به «یاران هاشمی» را ارائه کرد که البته به هیچ توفیقی دست نیافت و مردم هیچ اقبالی به آن لیست نشان ندادند.
عطریانفر در شرایطی به مجلس یازدهم و مشخصا قالیباف انتقاد می‌کند که هنوز مدت زیادی از پایان مجلس دهم نگذشته است؛ مجلس که بخش قابل توجهی از نمایندگانش برآمده از لیست ائتلافی امید بودند که کارگزاران هم در نوشتن آن لیست سهم عمده‌ای داشت. مجلس دهم به گفته بسیاری از تحلیلگران سیاسی و حقوقدان‌ها یکی از منفعل‌ترین و بی‌عمل‌ترین مجالس بعد از انقلاب بود به نحوی که حتی بودجه سال99 در کمیسیون تلفیق نهایی شد و نمایندگان آن مجلس به بهانه کرونا حتی برای تصویب بودجه یک سال پیش روی کشور به حضور در مجلس راضی نشدند یا آنکه منتقدان مجلس یازدهم باید مشخص کنند که دقیقا خروجی فراکسیون امید در مجلس دهم چه بود؟ یا اصلاح‌طلبان با چه سیاست‌ورزی خاصی مجلس در اداره مجلس سهیم بودند؟
در نهایت اصلاح‌طلبان و مشخصا اعضای کارگزاران در چندوقت اخیر وجود برخی از اختلاف نظرها در مجلس یازدهم را طوری جلوه می‌دهند که گویی یک آنارشی کامل مجلس پدید آمده است؛ درصورتی که اصلاح‌طلبان که در ظاهر کوشیده‌اند گفتمان اصلی خود را بر آزاداندیشی بنا کنند باید بدانند که اختلاف نظر برای بررسی مشکلات کشور از ابزارهای دموکراسی است و به هیچ وجه به معنای هرج‌ومرج تعبیر نمی‌شود. البته شاید از دید عطریانفر دموکراسی صرفا از بالا به پایین تعبیر می‌شود اما آنچه امروز در شیوه مدیریت مجلس مشاهده می‌شود، شنیدن سخن همه نمایندگان است تا از دل همین بحث‌ها و حرف‌ها نتیجه‌ای مطلوب و در راستای منافع ملی پدید آید.