تو می خواستی دیده شی نه پژمان جمشیدی

افشین خماند: می گویند یک زمانی یک عارف بزرگی به روستایی کوچک می رود، زن یک مرد ساده دل باغبان به او اصرار می کند که برو عارف را ببین شاید به زندگی ما رونق داده شود ، مرد می رود و برمی گردد، زنش گفت: دیدیش ، مرد گفت: آره ، زن پرسید حرف هم زدی ؟ مرد جوابش منفی بود،زن مرد را روانه کرد که برو با مرد عارف حرف بزن…مرد روبه روی عارف نشست ، هر چه به ذهنش فشار آورد ، کلام مشترکی پیدا نکرد و برای این که حرفی زده باشد گفت: گلابی وحشی می خوری ؟ عارف برای این که دل مرد را نشکند گفت: داری ؟ مرد باغبان جواب داد: نه ! ندارم ولی دارم گپ می زنم

لابد می دانید که در مثل جای مناقشه نیست ولی این خبرنگاری که در نشست مطبوعاتی فیلمی در جشنواره فجر به پژمان جمشیدی گفت: در فوتبال به جایی نرسیدی ، می خواهی در سینما دیده بشوی …هم می خواست گپ بزند و گرنه این سئوال از پایه مثل همان گلابی وحشی از اساس جایی برای طرح نداشت.

جای طرح نداشت، چون جایی که پژمان جمشیدی در فوتبال آن رسید ، جایی است که هر پسر بچه ای آرزوی رسیدن به آن را دارد ، ما درباره کسی حرف می زنیم که پیراهن پرسپولیس را پوشیده ، پیراهن تیم ملی را پوشیده ،ستاره سایپا بوده …این دوست خبرنگارمان انگار خیلی حرف هایی که در سریال پژمان درباره جایگاه پژمان جمشیدی زده شده را جدی گرفته ، پس بیاییم خیلی سوتفاهم را پاک کنیم، باور کن که خانم بهاره رهنما خواهر واقعی پژمان جمشیدی نیست یا بیژن بنفشه خواه هم به تبع نسبتی با پژمان ندارد و خیلی چیزهای دیگر !

جای طرح نداشت چون برای پرسیدن این سئوال خیلی دیر اقدام کردی ، این سئوال را می شد بعد از فیلم اول ، فیلم سوم یا پنجم پرسید،این سئوال را می شد بعد از سریال اول یا سوم پرسید، دیگر خیلی دیر است برای پرسیدن این سئوال …بعد از بیست و چند فیلم و هفت ، هشت سریال دیگر خیلی وقت است پژمان جمشیدی برای تلاش دیده شدن گذشته است ، پژمان جمشیدی همین حالا هم خیلی دیده شده است، این را می توانید از واکنش های مردم به سریال پژمان ، سریال زیر خاکی ، فیلم جهان با من برقص و …فهمید ، آن که به نظر برای دیده شدن تلاش می کند پژمان جمشیدی نبود ،خبرنگاری بود که حتی ادب رسانه ای را رعایت نکرد برای چنین سئوالی با این ادبیات.