سه ویژگی امام حسین(ع) به روایت پیامبر(ص)

به گزارش ایسنا، صبح روز سوم شعبان سال چهارم هجری، شهر مدینه میزبان کودک نورسیده‌ای بود که در خانه‌ فاطمه‌(س) و علی (ع) چشم به جهان گشود و بعدها به "سیّدالشهداء" ملقّب شد.

هنگامی که امام حسین علیه السلام متولد شد، خدای مهربان به فرشته مالک (خازن آتش) فرمود: آتش را به خاطر کرامت مولودی که برای محمد صلی الله علیه و آله و سلم در دنیا متولد شده، بر دوزخیان خاموش کن! و به فرشته ی رضوان(بهشت) فرمود: بهشت برین را به خاطر قدوم این مولود، زینت نموده و معطر کن... و به جبرئیل فرمود: با هزاران هزاران فرشته به سوی محمد صلی الله علیه وآله و سلم روید و قدوم مولودش را تبریک گویید. ای جبرئیل! به پیامبر بگو من او را حسین نامیدم. به او تهنیت گفته و او را تسلیت داده و بگو :ای محمّد! اشرار امّت تو که بدترین اسب سواران اند، این فرزندت را می کشند! وای بر قاتل او! وای بر کسانی که راهنمای آنها می شوند! من از قاتل حسین علیه السلام بیزارم، او نیز از من بیزار است چرا که روز قیامت جرم قاتل حسین علیه السلام از همه بزرگ تر است.

آتش دوزخ به قاتل او اشتیاق زیادی دارد...

امام حسین(ع) باب نجات امت

احادیثی که از اهل بیت در مورد دوران آخر الزمان به ما رسیده است نشان می‌دهد که نگه داشتن دین مانند نگه داشتن آتش در کف دست است. امام حسن عسکری(ع) فرمودند در آخر الزمان مردم فکر می‌کنند مومن از دنیا می‌روند در حالی که کافرند. دعای مخصوصی که توصیه شده در دوره ما یعنی آخرالزمان خوانده شود دعای «الهی عظم البلا» است. یعنی در دوران بلا و سختی هستیم. امام زمان فرمودند که یک راه نجات دارید. حضرت در زیارت ناحیه فرمودند «السلام علیک یا بات نجات امه» لذا اگر می‌خواهیم نجات پیدا کنیم و دین ما حفظ شود یک راه در آخر الزمان وجود دارد و آن حضرت اباعبدالله(ع) است.

سه ویژگی امام حسین(ع) به روایت پیامبر(ص)

روایتی از پیامبر اکرم(ص) آمده است که سه مبارکی و میمنت به حسین بن علی(ع) داده شده است. بر اساس این سه ویژگی، امام حسین(ع) با دیگر اهل بیت و معصومین متمایز شده است. یکی «شفا فی تربته» است که در تربت مضجع شریف امام حسین(ع) شفا قرار داده شده است. خوردن خاک حرام است ولی تربت سیدالشهدا به میمنت آن حضرت و مبارکی و تبرک ایشان نه تنها حرام نیست بلکه خوردن آن مستحب است. لذا در احکام داریم که وقتی طفل به دنیا می‌آید مستحب است که کام او را با تربت امام حسین(ع) بردارند. همچنین مستحب است قبل از اینکه میت را دفن کنند در دهان و زیر زبان و روی پیشانی و کف دست آن تربت قرار دهند. لذا خوردن تربت قبر سیدالشهدا موجب شفای همه دردهاست. یکی از روایاتی که روی ضریح قبلی امام حسین(ع) طلاکوب شده بود همین حدیث پیامبر است.

دومین خصوصیت امام حسین(ع)؛ «و الاستجابة الدعا تحت قبته» است که دعا زیر قبه امام حسین(ع) مستجاب است. لذا فرمودند وقتی به آنجا مشرف شدید حاجات خود را طلب کنید. طبق این فرمایش نبوی یکی از جاهایی که دعا مستجاب است همین زیر قبه امام حسین(ع) است. در مورد خاک قبر فرموده‌اند که تا یازده متر دور قبر، تربت محسوب می‌شود که به آن حائر حسینی گفته می‌شود.

وقتی متوکل برای محو نام و یاد حسین بن علی(ع) بر روی قبر آن حضرت آب انداخت. در روایت داریم که آب از جایی به بعد جلوتر نرفت و در اصطلاح تحیر پیدا کرد و حیران شد. به آن محدوده حائر گفته‌اند. بعضی فرمودند خاک آن قسمت تربت محسوب می‌شود.

وقتی امام حسین وارد کربلا شدند زمین‌هایی را خریداری کردند و این را پیش بینی کردند که این محل زیارت گاه خواهد شد و می‌خواستند زوار زیر دین کسی نباشند. بخاطر همین بعضی دیگر از بزرگان فرموده‌اند که کل خاک کربلا تربت محسوب‌ می‌شود.

ویژگی سومی که رسول اکرم در خصوص امام حسین(ع) فرموده است، گفت: «و الائمة من ولده» یعنی ائمه بعد از امام حسین همه از اولاد آن حضرت هستند. لذا امام زمان هم که می‌خواهند خود را معرفی کنند می‌فرمایند من نهمین فرزند از نسل حسین(ع) هستم. لذا خدا به خاطر جهاد و مقاومتی که حسین بن علی(ع) برای حفاظت از دین و راه خدا به خرج داد. این ویژگی را به آن حضرت عنایت نموده است.

در روایت داریم قبل از ولادت امام حسین(ع)، زهرای مرضیه گاهی اوقات دچار پریشانی می‌شدند. رسول اکرم وارد می‌شدند و می‌دیدند حضرت زهرا گریان هستند و وقتی سبب را سوال می‌کردند می‌فرمودند این فرزندی که در رحم دارم گاهی با من حرف می‌زند و چیزهای می‌گوید. گاهی اوقات می‌گوید انا الغریب و انا العشان. به هر حال این امر موجب ناراحتی مادر می‌شود. لذا وقتی پیامبر می‌خواهد حضرت زهرا را تسلی بدهند یکی از بشارت‌هایی که به حضرت زهرا دادند همین بود که «و الائمه من ولده» که امامان پس از حسین بن علی(ع) همه از نسل حسین تو هستند و مهدی ما از نسل حسین توست که یک روز خواهد آمد و انتقام همه ظلم‌ها و ستم‌ها را خواهد گرفت.

روایات بسیار مفصلی در باب زیارت امام حسین(ع) وجود دارد. این تاکیدات بخاطر عظمت سیدالشهداست که دائما بشریت و خصوصا محبین و شیعیان راه ایشان را فراموش نکنند. این همه تاکید و تحریک قطعا همین است که هیچ وقت دچار فراموشی و دچار کهنگی نشود. منبع: بحارالانوار: ۲۴۸/۴۳ ح۲۴ کمال الدین: ۱/۲۸۲ ح۳۶