دکه/ بررسی مهم‌ترین عناوین مطبوعات کشور
هنر دیپلمات
در بسته خبری پیش رو به بررسی مهم‌ترین عناوین مطبوعات کشور می‌پردازیم.
گروه سیاست سایت فردا - در بسته خبری پیش رو به بررسی مهم‌ترین عناوین مطبوعات کشور می‌پردازیم.
کیهان عنوان کرد: درس مدیریت بحران از سوی مسئولان دولت بحران‌زا!
سخنگوی دولت روحانی در یادداشتی اینگونه اظهارنظر کرده است که «این بیم وجود دارد که هیچ علت‌یابی برای وقوع اعتراضات صورت نگیرد و ماجرا به علت‌های موهوم احاله شده و دور جدیدی از نزاع‌های سیاسی داخلی را سبب شود. علم می‌گوید مهم‌ترین کار در عرصه مدیریت بحران، درک مسئله، تجزیه و تحلیل درست و علت‌یابی واقعی است.»
کیهان در واکنش به این اظهارنظر علی ربیعی، نوشته: طرح چنین تعابیر و ادعاهایی درحالی مطرح می‌شود که نگارنده این مطلب سال‌ها سخنگوی دولتی بوده که در دوره 8 ساله مدیریت آن، تقریبا روزی نبود که کشور بحران جدیدی را تجربه نکند تا جایی که در محافل سیاسی رسانه‌ای به دولت بحران‌زا معروف شده بود. مشکلات جدیِ امنیتی، بی‌ثباتی اجتماعی، بی‌ثباتی سیاسی و بی‌ثباتی اقتصادی تنها گوشه‌ای از بحران‌زایی‌های دولت تدبیر و امید بود که نقش بسزایی در ایجاد نارضایتی اجتماعی داشت. آقای سخنگوی دولت سابق پاسخ نمی‌دهد که چرا در دولت بحران‌زایی که خود عضوی از کابینه آن بود، ضرورتی برای دایر کردن کلاس مدیریت بحران نمی‌دید؟!
جوان: کدام معاهده باعث بی‌پروایی در کاهش حق‌آبه هیرمند شد؟
در چند روز اخیر بحث بر سر استنکاف افغانستان از رهاسازی حق‌آبه ایران با حساسیت از سوی افکار عمومی دنبال می‌شود.
روزنامه جوان در این زمینه نوشته: حقابه ایران از رود هیرمند ۵۰ درصد بود. آنچه این حقابه را کاهش داد و علاوه بر آن باعث بی پروایی مقامات افغانستان در دوره‌های مختلف علیه ایران شد، معاهده‌ای بود که رژیم پهلوی با دولت افغانستان در سال ۵۱ منعقد کرد. در خاطرات اسدالله علم هم این نکته ذکر شده که او به محمدرضا پهلوی بابت این قرارداد گلایه می‌کند، اما پهلوی حرف او را نمی‌پذیرد. دولت رضا پهلوی طی قراردادی با دولت وقت افغانستان، آب هیرمند را به صورت ۵۰ – ۵۰ با این کشور سهیم شد؛ قراردادی که در سال ۱۳۱۷ به امضای سیدباقر کاظمی و علی‌محمدخان، وزرای خارجه ایران و افغانستان رسید. در سال 1351، امیرعباس هویدا با دستور محمدرضا پهلوی، پای قراردادی را امضا کرد که سهم آب ایران از هیرمند را از ۵۰ درصد به ۱۴ درصد تنزل می‌داد. دلیل محمدرضا پهلوی برای چنین اقدامی، توهم دور کردن افغانستان از شوروی با دادن چنین امتیازی بود.
جام جم: هنر دیپلمات است که به سمت جنگ یا در عین حال تسلیم نرود
رهبر معظم انقلاب اسلامی روز گذشته با تبیین شاخص‌های سیاست خارجی موفق، عزت به معنای نفی و پرهیز از دیپلماسی التماسی، حکمت به مفهوم تعاملات و فعالیت‌های خردمندانه و محاسبه‌شده و مصلحت به معنای انعطاف برای دور زدن موانع سخت و ادامه‌دادن مسیر را سه کلیدواژه اساسی در دیپلماسی عنوان کردند.
روزنامه جام جم در این خصوص نوشته: هدف اصلی باید رسیدن به مقصد اصلی باشد نه متوقف شدن اما برخی این مفهوم بنیادین را طور دیگری تفسیر کردند که نتیجه آن مصیبتی شد که برای کشور در مسأله هسته‌ای و توافقات ایجاد کردند. اگر حرف از عزت در صحنه دیپلماسی می‌زنیم باید مسیری را پیش ببریم که هم حقوق و مطالبات خود را به دست آوریم و هم فاز التماس پیدا نکنیم اما برخی با کوتاه آمدن ظاهری و نوع ادبیاتی که به کار می‌برند، طرف مقابل را به فهم غلط می‌اندازند. هنر یک دیپلمات است که به سمت جنگ و درگیری یا در عین حال تسلیم شدن نرود. اگر نتوانیم همکاری با همسایگان را بیرون از مداخلات بیگانگان و معاندان حل کنیم، دچار بن‌بست خواهیم شد. بنابراین بدون اینکه به چالش سخت با همسایگان برسیم، باید آنها را توجیه و ابعاد قضیه را برای‌شان باز کنیم. ما باید بتوانیم منافع‌مان را به صورت برد-برد و متوازن با طرف مقابل پیش ببریم و این امر ناشی از هنر دیپلماسی است؛ یعنی باید در سیاست خارجی کشورمان و شیوه مدیریتی آن یک بازنگری اساسی صورت گیرد.
صبح نو عنوان کرد: دستگاه دیپلماسی کارآمد با عمل خردمندانه در تعاملات بین‌المللی
رهبر معظم انقلاب روز گذشته با تاکید بر بر سه اصل عزت، حکمت و مصلحت در سیاست خارجی الزامات این حوزه را به صورتی صریح و روشن بیان کردند.
روزنامه صبح نو در این باره نوشته: در کلام رهبری، رعایت اصول در سیاست خارجی خط قرمز است و نباید از آن تخطی کرد. اما در کنار اصول، مؤلفه‌های دیگری می‌چینند که بر اساس اقتضای تغییر و تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی، بتوان یک سیاست خارجی پویا و منعطف داشت که ضمن ارتباطات با کشورهای دنیا، از حوادث و شرارت‌ها نیز مصون ماند و بتوان از موانع عبور کرد. رهبری نظام بر مؤلفه «دستگاه دیپلماسی کارآمد» تاکید کردند. ممکن است سنگی در مسیر باشد که باید با تقیه و مصلحت‌اندیشی آن را دور بزنیم، نه اینکه از مسیر خود برگردیم. وظیفه دستگاه دیپلماسی، ایجاد تعاملات دیپلماتیک بر اساس رفتار خردمندانه و محاسبه شده است که می‌تواند در راستای تأمین منافع ملی، انعطاف‌هایی برای دور زدن موانع سخت و ادامه دادن مسیر انجام دهد. هر حرکتی در سیاست خارجی، باید عقلانی، فکرشده و به دور از تصمیمات، اقدامات دفعی و بدون حساب باشد که هم عزت نفس، ایستایی و اصول کشور را حفظ کند و هم براساس شرایط و موقعیت‌های جدید محیطی، بتوان بدون کمترین هزینه منافع کشور را تأمین کرد.
تقدیر کیهان از علی لاریجانی و تذکر به حسین انتظامی
برخی ماجراها حتی اگر چند دهه از آن گذشته باشد باز هم تحلیل و ابراز دیدگاه درباره آن ادامه پیدا می‌کند چرا که برخی آنها نقطه عطفی برای تاریخ سیاسی و اجتماعی هستند و برخی دیگر برای بعضی افراد یک گره ذهنی. ماجرای کنفرانس برلین برای برخی از دسته اخیر است.
در این راستا روزنامه کیهان با اشاره به اینکه حسین انتظامی معاون اسبق مطبوعاتی وزارت ارشاد از قول علی لاریجانی گفته پخش کنفرانس برلین از سیما اشتباه بود، نوشته: خبرآنلاین که موسس آن آقای انتظامی است، ۱۰ اسفند ۱۳۹۰ از قول آقای لاریجانی و درباره پخش کنفرانس برلین در دوره ریاستش بر صدا و سیما نوشته بود: «در آن زمان یک حرکت مشکوکی در آلمان صورت گرفت که تحت عنوان یک NGO، عده‌ای از افراد از جریان دوم خرداد را دعوت کرده بودند و در آن جلسه هم رفتار زشتی رخ داد و هم حرف‌های بد و ضدانقلابی مطرح شد که در رسانه‌های داخلی انعکاس نداشت. آن‌قدر ماجرا فضاحت‌بار بود که حتی روزنامه‌های دوم خردادی هم تلاش کردند از کنار آن بگذرند. نوارهای آن جلسات از دو کانال به دست ما رسید و معلوم شد که برخی از آقایان حتی در نزد اجانب، حرمت منافع ملی را حفظ نکرده‌اند؛ لذا در معاونت سیاسی، برنامه‌ای تدوین شد که حدود نیم ساعت بود و اجمالاً ماجرای زشت آن جلسه را روشن می‌کرد. این برنامه را با من در میان گذاشتند. من موافق بودم که پخش شود. پس از پخش آن، فشارها و سروصداها بلند شد اما تا حد زیادی‌اشتباهات سیاسی رخ داده را روشن کرد». لاریجانی دو سال قبل هم در کلاب‌هاوس گفت: «در مورد کنفرانس برلین بنده همین الان هم از آن دفاع می‌کنم، به دلیل اینکه آن‌جا آبروی جمهوری اسلامی را داشتند می‌بردند، این خیلی متفاوت از [برنامه] هویت است...» چرا باید به جای منافقین و براندازان، آقای انتظامی از پخش گزارشی مستند درباره کنفرانس برلین ناخرسند باشد و نسبت به خدمت مهم آقای لاریجانی در روشنگری افکار عمومی ایجاد تردید و تشکیک کند؟
همشهری مطرح کرد: از آرمانگرایی توهمی تا ذلت‌پذیری در دیپلماسی
روزنامه همشهری با اشاره به تفاوت نرمش قهرمانانه با دیپلماسی التماسی، نوشته: کسانی هستند که با ایستادن بر عزت از هرگونه انعطاف پرهیز می‌کنند و با یک آرمانگرایی توهمی تصور می‌کنند مصلحت صرفا عافیت‌اندیشی و محافظه‌کاری است. این گروه چون توان واقع‌بینی ندارند، قدرت حل مسئله را پیدا نمی‌کنند و قهرا بعد از مدتی یا دچار یاس و افسردگی می‌شوند و یا گرفتار انحراف و از اساس منکر آرمان می‌شوند. گروهی دیگر واقع‌گراهایی هستند که آرمان را رها می‌کنند و حل مسئله را صرفا در عبور از هویت و شخصیت ایرانی- اسلامی‌شان می‌بینند. این جریان نیز گرفتار انحراف و به سرعت به انهدام هویتی می‌رسند. فرض کنید 2پدر با خطای فرزند نوجوان‌شان مواجه شوند. پدر اول دغدغه تربیت ندارد و از کنار آن به‌سادگی می‌گذرد. اما پدر دوم که نگران فرزند است تصمیم می‌گیرد به روش غیرمستقیم فرزند را متوجه خطا کند. ظاهر هر دو این است که مقابل خطای فرزند سکوت کرده‌اند اما میان این دو کاملا تفاوت است. رفتار پدر اول از سر تسامح و تساهل و کنار آمدن با خطای فرزند است و رفتار پدر دوم از سر مدارا و مراعات برای اصلاح فرزند. اگر ثمره نرمش قهرمانانه عزت و هویت حقیقی بود، مصلحت حکیمانه است وگرنه ذلت است و دون عقلانیت.
دیدگاه تان را بنویسید