کشور ۳۵۰ هزار نفری، میزبان دو میلیون گردشگر!

خبرگزاری مهر: ایسلند که تقریبا به اندازه یک شهر است و حدود ۳۴۷ هزار نفر در آن سکونت دارند، تا پایان ۲۰۱۷ میزبان حدود ۲.۳ میلیون نفر بوده که به معنی پذیرایی از ۶ تا ۷ هزار گردشگر در یک روز است.

به گزارش بلومبرگ، افزایش جمعیت گردشگران در سال ۲۰۱۷ در ایسلند، معنادارترین افزایش از سال ۲۰۱۶ است که ۱.۸ میلیون نفر بازدیدکننده راهی این کشور شده بودند و بیش از سه برابر جمعیتی است که سال ۲۰۱۰ به این کشور رفته بودند.

اکنون این جزیره شمالی با چشم‌انداز زیبای آتش‌فشان‌ها، امکانات غواصی، چشمه‌های آب گرم و گدازه‌ها سعی دارد ببیند آیا می‌تواند یا باید سعی کند جمعیت بیشتری را به این کشور جلب کند یا خیر؟

به گفته وزیر توریسم ایسلند این بخش در حال رسیدن به بلوغ است و دارد به یک صنعت واقعی ایسلند بدل می‌شود و به این ترتیب طبیعتا چالش‌هایی نیز ایجاد می‌شود که باید آمادگی مقابله با آن‌ها را داشت.

در عین حال چشمه آب گرم ایسلند که خیلی‌ها معتقدند برای پوست بسیار مفید است اکنون به یکی از جاذبه‌های مهم گردشگری بدل شده و شمار گردشگرانی که برای استفاده از این منبع وارد کشور می‌شوند از ۵۰ هزار نفر در سال ۱۹۹۴ به ۱.۳ میلیون نفر در سال ۲۰۱۷ بدل شد.

با وجود همه چالش‌های منطقی این آمار نشان دهنده منافع مالی قابل توجه است.

صنعت توریسم دارد به بزرگ‌ترین صادرات ایسلند بدل می‌شود و حتی جای تجارت خرد را که اکنون دومین صنعت بزرگ این کشور است می‌گیرد.

تنها یک سال پیش گردشگری به حدود ۸.۴ درصد از تولید ناخالص داخلی ایسلند رسید. در چنین موقعیتی مردم و مقامات ایسلند بسیار مراقب هستند تا اشتباه دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ خود را تکرار نکنند. در آن دوره صید بی‌رویه ماهی نسل ماهی‌های این جزیره را به مرز انقراض کشانده بود.

به گفته بانک مرکزی این کشور توریسم اکنون آنقدر اهمیت دارد که هر تغییری در این صنعت می‌تواند شوکی اساسی به اقتصاد این کشور وارد کند. در همین حال صنعت توریسم در حال وارد آوردن فشار بر بازار مسکن داخلی است و موجب افزایش کوتاه مدت اجاره بها می‌شود.

به همین دلیل راه‌حل‌های مختلفی در نظر گرفته شده که مانع محدودیت ورود مسافران نشود و در عین حال بتواند موجب بهتر شدن تجربه دیدار از این کشور شود. به گفته وزیرگردشگری باید نقشه‌ای برای بالابردن تحمل پیدا کرد.

وی افزود: گاهی این کار از طریق تقویت زیرساخت‌ها عملی می‌شود و گاهی می‌تواند دسترسی به مناطق خاصی را تسریع کند. در نهایت تصمیم ماست که تعیین می‌کند این بخش چگونه تکامل پیدا کند.