خبرگزاری فارس: روستای تاریخی ابیانه آیینها و سنتهای کهن خود را که نشان از فرهنگی کهنسال و غنی دارد، محفوظ داشته و با وجود فراز و فرودهای زندگی مدرن و مهاجرت اکثریت اهالی ابیانه، سعی در حفظ این سنتها دارد. در گذشته مردم ابیانه به گردهماییهای آیینی اعتقاد زیادی داشتند و در بسیاری از ایام سال به مناسبتهای مختلف مراسم ویژهای برگزار میکردند؛ مراسم چهارشنبه آخر سال یکی از این آیینهای کهن ابیانه است که شور و شوق زیادی در بین اهالی ابیانه ایجاد میکرد و امروز نیز اهالی ابیانه سعی در زنده نگهداشتن یاد و خاطره آن دارند.
شب چهارشنبه آخر سال در ابیانه رسم بر این بود که از روز قبل دستههایی از بوته گیاهان محلی تهیه کرده و آماده آتش زدن میکردند؛ سپس این بوتهها(لاک و ملقچون) را آتش میزدند و از پشتبام به پایین میانداختند. از دیگر رسوم ابیانه این بود که کوزههایی را که پر از آب کرده بودند بر روی آتش پرتاب میکردند به این نیت که با شکسته شدن کوزه بغض و کینه افراد نسبت به هم شکسته شود؛ گاهی هم یک سکه را به نیت رفع درد و بلا داخل کوزه گذاشته و از پشتبام پرت میکردند، حاضران در کوچه دنبال سکه میگشتند و پیدا کردن آن سکه ارزشمند را خوشیمن میدانستند و شبهنگام هم مردم در کوچهها آتش روشن میکردند و از روی آن میپریدند و شعر میخواندند. قاشقزنی هم از مراسم شبهای چهارشنبه آخر سال بود؛ قاشقزنها به درب خانهها میرفتند. اهالی روستای ابیانه امسال آیین باستانی چهارشنبه آخر سال را در کنار گردشگران خارجی این روستا با آرامش جشن گرفتند؛ آیینهای باستانی و مراسم خاص، از جمله مراسم جالبتوجه و عامل جذب گردشگران خارجی میتواند باشد.
دیدگاه تان را بنویسید