اعتراف صادقانه بازیکن پیشین پرسپولیس

خبرگزاری مهر: هافبک ایرانی تیم فوتبال الخور قطر با یک اعتراف صادقانه گفت: از کشورهای روسیه، بلژیک، سوئد و فرانسه پیشنهاد داشتم ولی به خاطر مسائل مالی تصمیم گرفتم به قطر بروم.

سروش رفیعی با وجود این که به عنوان انتخاب دوم سرمربی تیم بعد از مدسون برزیلی در این تیم حضور دارد، توانسته انتظارات را برآورده کند. تیم فوتبال الخور در نیم‎فصل اول مسابقات فراز و نشیب‎های زیادی داشته است، نتایج این تیم در ۷ مسابقه اول با هدایت لورن بندی فرانسوی صدمات زیادی به تیم زد، اما زیر نظر جانشین او، نسیف البیاوی تونسی، آن‌ها نتایج بهتری کسب کردند. با این حال این تیم در حال حاضر با ۱۰ امتیاز در رده هشتم است.

سروش رفیعی، بازیکن ۲۷ ساله این تیم که در ۱۱ بازی ۴ گل زده در مصاحبه ای درباره موضوعاتی مختلف صحبت کرده است.

چرا لیگ قطر را انتخاب کردی؟

- رک و پوست کنده بگویم، در زمان دو سال خدمت سربازی ام نتوانستم پولی به دست بیاورم. بنابراین تصمیم گرفتم جایی را انتخاب کنم که دریافتی خوبی از نظر مالی داشته باشم و خانواده ام را حمایت کنم. در سن ۲۱ سالگی وقتی به فولاد پیوستم به والدینم گفته بودم دیگر کار نکنند و هزینه خانواده را متقبل شده بودم. من پیشنهادات زیادی از کشورهای اروپایی مثل بلژیک، سوئد، فرانسه و روسیه داشتم ولی بعد از مشورت با دوستانم و سبک و سنگین کردن پیشنهاداتم، قطر را ترجیح دادم.

تجربه حضور در لیگ قطر چطور بوده است؟

- تجربه ‏ای کاملا جدید بود و اولین بار بود که بیرون از کشور خودم بازی می‏کردم. می‌خواستم در دوران بازی کردن چیزی جدید یاد بگیرم، در قطر جا برای پیشرفت زیاد است. مردم قطر هم بسیار مهربان هستند و استقبال خوبی داشتند.

بعد از این که در ابتدای فصل از پرسپولیس به الخور پیوستم فهمیدم که کیفیت بازی در این کشور بسیار بالا است. مهم‎تر از همه این که بازیکنان، مربیان و همه کسانی که در این ورزش هستند سعی دارند قدم به قدم پیشرفت کنند.

تفاوت بازی در ایران و قطر را چگونه ارزیابی می کنی؟

- مطمئنا در ایران از همه جهات کار سخت‏‌تر است. چند سال پیش لیگ ما ۱۸ تیم داشت و حالا به ۱۶ تیم تغییر کرده است. افتخار من این است که فصل گذشته با پرسپولیس قهرمان شدم. در ایران برخی بازی‎های در خانه حریف هستند که با شهر شما فاصله زیادی دارد، در نتیجه باید ۲-۳ روز قبل از بازی سفر کنیم. گاهی هم زمان سفر بسیار طولانی است. به همین دلیل کار نسبت به بازی در قطر سخت‎تر است. در قطر زمانی صرف سفر نمی‏شود و بازیکنان بسیار راحت‎تر هستند.

عملکرد خودت در نیم‎فصل اول را چطور ارزیابی می‏‌کنی؟

- در شروع فصل ۵ یا ۶ بازیکن جدید داشتیم. سرمربی هم جدید بود. امتیازات مهمی را از دست دادیم که می‏‌توانستیم آن‎ها را به دست آوریم. او خیلی دفاعی کار می‏کرد. ما هم بدشانس بودیم. به نظرم در ۳ بازی اول من خوب کار کردم. در پست هافبک راست پشت مهاجم راحت هستم. اما بعد از من خواست در سمت چپ و بعد سمت راست بازی کنم و بعد هم اعتقادش به من را از دست داد. در ۷ بازی تنها یک گل زدم حتی کاپیتانمان نیف البوریکی هم مجبور شد در خط دفاع موقعیتش را تغییر دهد.

تفاوت البیاوی چیست؟

- بازی ما کاملا تغییر کرده و با روند او کار می‏‌کنیم. بعد از هر بازی همه احساس می‏‌کنیم پیشرفت کرده ایم و کم کم شروع کردیم به باور داشتن به خودمان. او از ما می‏‌خواهد مالکیت توپ داشته باشیم و از بازی با توپ لذت ببریم. به من هم آزادی داده تا بازی طبیعی انجام دهم.

در نیم‎فصل دوم چه چیزی برایت جذاب است؟

- می‏‌خواهیم امتیازات از دست رفته را جبران کنیم. شاید اخیرا تنها ۱۰ امتیاز گرفته باشیم، اما من به اعداد اعتقادی ندارم. امیدوارم از هر بازی حداقل یک امتیاز بگیریم. یک چیز اما واضح است، با عملکرد و نتایج‌مان خیلی‎ها را متعجب خواهیم کرد. برای همه امتیازات می‌جنگیم و می‎خواهیم در بالای جدول باشیم. بین جایگاه پنجم و هشتم فاصله زیادی نیست. فقط ۲ برد نیاز است.

خصوصیت ویژه تیم الخور چیست؟

- وقتی مدیریت تیم فهمیده باشد، بازیکنان هم سعی می‏‌کنند بهترین بازی‎هایشان را ارائه دهند. این اتفاقی است که برای الخور افتاده است. سرمربی فعلی و بازیکنان قطری بسیار یکدست و متحد هستند و همه قلبی بزرگ دارند. وقتی انگیزه‎ای نداشته باشم هم‏ تیمی‌‏هایم از من حمایت می‏‌کنند، همه می‌‏دانند چطور نقششان را به خوبی ایفا کنند، سرمربی هم کاری کرده که اعتماد به نفس بهتری داشته باشند.

انگیزه شخصی تو برای ورود به فوتبال چیست؟

- هیچ کس در خانواده من فوتبال بازی نمی‏‌کرده است. اما من عاشق آن بودم و از وقتی ۷ سال داشتم به زمین‎های تمرینی می‎رفتم. بعد بهترین بازیکن زیر ۱۲ سال ایران شدم، فهمیدم که می‏‌توانم پیشرفت کنم. این فکر همیشه به من انرژی می‎داد.

به هوادارانت چه می‏‌خواهی بگویی؟

- شاید هواداران ما که به ورزشگاه می ‏آیند زیاد نباشند، اما بسیار پرشور هستند. قول می‎دهم که در ادامه آن‌ها را ناامید نکنیم.