ایران قربانی «ویدئوچک» شد

قربانی ویدئوچک

شاگردان امیرحسین پیروانی پیش از بازی با پرتغال از دو بازی‌شان سه امتیاز ذخیره کرده بودند؛ آنها در اولین دیدار جام جهانی ٢٠١٧ از گروه C موفق شدند تیم کاستاریکا را که تجربه زیادی در این بازی‌ها داشت، از پیش‌رو بردارند. در بازی دوم مقابل زامبیا شرایط برای ایران خیلی خوب شروع شد و خیلی بد به پایان رسید؛ ایران ابتدا ٢ بر صفر پیش افتاد ولی در نهایت و در ١٥ دقیقه چهار گل خورد و بازی برده را با شکست معاوضه کرد. با این حال و با وجود همان سه امتیاز، ملی‌پوشان جوان کشورمان هنوز هم فرصت خوبی برای رفتن به مرحله بعدی داشتند. از آنجا که از شش گروه حاضر در جام جهانی، چهار تیم سوم هرگروه هم به مرحله بعدی می‌رسید، فقط کافی بود ایران بازی را به پرتغال نبازد تا چهارامتیازی شود و خیالش برای رسیدن به یک‌هشتم نهایی راحت. رضا شکاری مهاجم تیم ملی کشورمان در همان دقیقه چهار با گلی که به پرتغال زد، خیال بسیاری را راحت کرد ولی باز سناریوي بازی با زامبیا تکرار شد و ایران «بازی برده را باخت». در این میان اما اتفاق جالبی هم افتاد که در انتها به ضرر ایران شد؛ در شرایطی که بازی با نتیجه یک - یک دنبال می‌شد، داور مسابقه یک ضربه پنالتی به سود ایران گرفت ولی بعد که صحنه را از طریق ویدئو مجددا چک کرد، این پنالتی رد شد! در جام جهانی جوانان برای اولین بار از قانون ویدئوچک استفاده شد که ایران در اولین گام از آن متضرر شد و بعد هم که با خوردن گل دوم از پرتغال تمام رؤیایش پر کشید. البته این بدشانسی فقط مربوط به همین یک مورد نشد؛ ایران امید زیادی داشت زامبیا بتواند کاستاریکا را در دیگر بازی هم‌زمان گروه شکست دهد تا با همان سه‌امتیازی که گرفته بود به مرحله بعدی برود. البته اگر زامبیا به کاستاریکا نمی‌باخت هم شانس ایران برای رسیدن به مرحله بعدی محفوظ می‌ماند. در آن بازی اما کاستاریکا با یک گل از زامبیا جلو افتاد و باز هم ویدئوچک به ضرر ایران شد! ماجرا از آن قرار بود که زامبیا گل مساوی را وارد دروازه کاستاریکا کرد تا ایران شانس صعود به مرحله بعدی را داشته باشد ولی باز هم داور آن مسابقه با استفاده از ویدئوچک گل زده زامبیا را رد کرد تا این تیم آفریقایی به کاستاریکا ببازد. نتیجه‌اش شد اینکه زامبیا، کاستاریکا و پرتغال به‌عنوان تیم‌های اول تا سوم گروه به مرحله یک‌هشتم رسیدند و ایران با جام جهانی خداحافظی کرد. «سه بازی در این مسابقات انجام دادیم و بازیکنان ما بسیار پرتلاش ظاهر شدند. ما تیم کم‌تجربه یا بهتر بگویم بی‌تجربه‌اي در جام جهانی بودیم و قطعا من، همکارانم و بازیکنان درس‌های زیادی از حضور در این مسابقات گرفتیم که در آینده به کمک ما خواهد آمد. طبیعی است از حذف تیم ملی و اینکه بخواهیم این جام را به این زودی ترک کنیم، خیلی ناراحت هستم». امیرحسین پیروانی، سرمربی تیم ملی کشورمان در کنفرانس خبری بعد از بازی صحبت‌هایش را با جمله‌های بالا شروع کرد و در ادامه به ضعف بدنی ایران هم اشاره کرد؛ ملی‌پوشان کشورمان در هر دو بازی آخرشان ابتدا از رقیب پیش افتادند ولی بعد به دلیل مشکلات بدنی بازی برده را واگذار کردند. پیروانی گفت: «واقعیت فوتبال این است که پرتغال فوتبال بهتری را نسبت به ما به نمایش می‌گذاشت. سابقه این تیم را نگاه کنید؛ متوجه می‌شوید قهرمان جهان شده و جزء تیم‌های خوب دنیاست. در بخش فاز دفاعی تلاش ما بسیار خوب بود و درخصوص افت بدنی نیز باید بگویم تیمی که می‌خواهد در جام جهانی حاضر شود، باید اردوی طولانی داشته باشد و بازیکنان مدت بیشتری در اختیار کادر فنی باشند. من از ابتدا گفتم که از لحاظ آمادگی جسمانی کم خواهیم آورد و در تستی که گرفتم این موضوع مشخص بود».

معذرت می‌خواهم

شاید ضعف بدنی یکی از عمده دلایل ناکامی ملی‌پوشان کشورمان در این رقابت‌ها بود ولی بدون تردید تعویض‌های بحث‌برانگیز این سرمربی شیرازی و البته تا حدودی بدشانسی در ماجرای ویدئوچک هم مزید بر علت شد تا ایران در سومین حضورش در جام جهانی هم طعمی به غیر از حذف از مرحله گروهی نچشد. با این حال نباید از شهامت پیروانی مبنی بر برخورد منطقی با ویدئوچک و عذرخواهی از مردم ایران به سادگی گذشت: «درخصوص قانون ویدئوچک مرجع اصلی تصمیم‌گیری بازی فوتبال فیفاست و اگر من بگویم این تصمیم خوب یا بد است خیلی تأثیرگذار نخواهد بود. امروز این قانون به ضرر ما بود و ممکن است فردا به نفع ما باشد. ممکن است این قانون از جذابیت فوتبال کم کند اما به عدالت بازی کمک می‌کند. از مردم عزیز عذرخواهی می‌کنم چراکه آنها خود را برای موفقیت و صعود تیم ما آماده کرده بودند. فقط به آنها می‌گویم همه ما تمام تلاش خود را کردیم اما به نتیجه نرسیدیم. شاید عملکرد خوب بچه‌ها سطح توقعات را در ایران بالا برده است. در ٤٠ سال اخیر یک‌ بار در جام جهانی حاضر بودیم و بدون امتیاز و گل ‌زده از این مسابقات خارج شدیم ولی امروز در جایگاهی هستیم که با تمام تیم‌های خوب دنیا فوتبال نزدیکي داشته باشیم. امروز شاید تلخ‌ترین لحظه زندگی ورزشی‌ام را تجربه می‌کنم اما این فوتبال است و ما باید بپذیریم».