ورزش سه: احمد نوراللهی تا چند هفته مانده به پایان فصل قبل، وضعیت خوبی در پرسپولیس داشت. او در اغلب بازیهای پرسپولیس در لیگ پانزدهم به عنوان بازیکن اصلی وارد زمین می شد اما از زمانی که برانکو تصمیم گرفت از دو مهاجم در ترکیب تیمش استفاده کند این بازیکن به نیمکت منتقل شد تا علی علیپور جای او را در ترکیب اصلی بگیرد. در مدت زمانی که نوراللهی بازیکن اصلی بود، بازیهای خوبی از او دیدیم تا جایی که نقش موثری در قالب تاکتیک تیمی سرخپوشان ارائه کرد. او برعکس کامیابینیا که شعاع حرکتی محدودی داشت، بارها در طول بازی در طول زمین حرکت میکرد تا هم در دفاع هم در حمله حضور موثری داشته باشد. در دربی برگشت فصل پیش نورالهی بازی بسیار خوبی انجام داد و در پست هافبکدفاعی جای کامیابینیای محروم را پر کرد. فصل جدید اما فصل خوبی برای نوراللهی نبود. او تنها یک بار آن هم در غیاب کامیابینیا در ترکیب اصلی پرسپولیس قرار گرفت و مقابل سپاهان که اتفاقا پرسپولیس یکی از هجومیترین نمایشهایش در لیگ امسال را در آن بازی ارائه داد، کمتر به چشم آمد. نوراللهی نسبت به کامیابینیا، پاسهای بهتری میدهد و خلاقتر است اما در کارهای دفاعی از او
کارایی کمتری دارد. نگهداشتن بازیکنی چون نوراللهی روی نیمکت، جفا در حق اوست. او توانایی فیکس بازی کردن در همه تیمهای لیگ برتری را دارد و ادامه نیمکتنشینی او در پرسپولیس به صلاحش نبود. رفتن او به تراکتور برای این بازیکن موقعیت بهتری ایجاد می کند اما پرسپولیس را از یک مهره مطمئن محروم میسازد. برانکو با اصرارش بر بازی دادن به یک ترکیب ثابت، در حال خالیتر کردن نیمکتش از بازیکنان خوب است و اگر فکری به حال نیمکت پرسپولیس نشود این تیم در آسیا به مشکل برخواهد خورد چون یک تیم 11 نفره خوب برای موفقیت در طول یک فصل و چند جام نیاز دارد تا از نیمکت نشینان قوی تر هم بهره ببرد که با رفتن بازیکنانی مثل نورالهی کار برای مربی کروات سخت تر از قبل نشود چون او باید به هر شکلی شده یک جانشین خوب برای این بازیکن انرژیک پیدا کند.
دیدگاه تان را بنویسید