فوتبال ایران ورزشگاه زیبا می خواهد
در شرایطی که فضای ورزشگاه های برزیل پر از رنگ و آنقدر زیباست که حتی استادیوم های خالی نیز تماشایی به نظر می رسند، لیگ برتر فوتبال ایران در فضاهایی بی رنگ و نازیبا برگزار می شود.
ورزش سه: علیرغم تمام انتقاداتی که بابت کاستی های موجود در ریو می شود، با نگاهی شرایط استادیوم ها و محیط ورزشی این المپیک فاصله زیادی بین ایران با آنها وجود دارد که ناامیدکننده است.
استادیوم های مورد استفاده در ریو بر اساس طراحی و معماری خاصی ساخته شده و این در حالی است که پروژه ساخت استادیوم در ایران - در صورتی که به سرانجام برسد- نتیجه قابل توجه و رضایتبخشی در پی ندارد که گواه این مساله تصاویر مخابره شده از استادیوم ها در زمان مسابقات است.
به طور مثال استادیوم آمازونیا آرنا با سازه سفید رنگ و پوسته شیاردار خارج آن هندسی طراحی شده که برای منحرف کردن تابش مستقیم خورشید و مقاومت در برابر بارش باران است. ایده طراحی نمای خارجی آن از سبد‌های بومی بافته شده گرفته شده است که طراحی منحصر به فردی به وجود آورده است. سالن های ورزشی جدید با امکان نورپردازی و پخش تصاویر با شرایط فوق العاده جذاب و دیدنی، نزدیکی محل ماراتن ورزشکاران با سکوی طرفداران، رضایتمندی فوق العاده ای را برای مخاطبان به وجود آورده است. جالب ترین نوع معماری و ساخت استادیوم را می توان درباره استادیوم فیچر آرنا دانست. معماری این استادیوم با ظرفیت 12 هزار نفری که برای کاربری هندبال و گلبال در نظر گرفته شده است. طراحی این استادیوم به شکلی است که سازه پس از برگزاری مسابقات المپیک و پاراالمپیک جدا می‌شود و مصالح استفاده شده در آن، به خصوص نمای چوبی در ساخت 4 مدرسه مورد استفاده قرار خواهد گرفت. هفته نامه اقتصادی «اکونومیست» در گزارش از حوزه تجاری ورزش نوشته در بازی های المپیک تابستانی 2016 ریو به جز نمایش ورزشکاران، این رنگ ها هستند که با تماشاگر و بیننده بازی ها حرف می زنند. رنگ ها در
بازی های المپیک ریو به حدی تند و جلب توجه می کند و چشم هر بیننده ای را می سوزاند. سایه روشن غالب در این بازی ها سبز کمرنگ روی پس زمینه سبز است. زمین رشته هاکی روی چمن آبی پر رنگ است، کفش های دوندگان به رنگ های سایه روشن است. اما این بازی ها تنها بازی های المپیکی نیست که جشنواره رنگ است. بازی های المپیک 2012 لندن نیز در رنگ صورتی روشن غرق شده بود. در بازی های المپیک 2008 پکن، رنگ قرمز پررنگ، بر فضای ورزشگاه ها غالب بود. چرا اینهمه ورزش و رویدادهای ورزشی تمایل به استفاده از رنگ های درخشان دارند؟ یک قرن پیش، رنگ در ورزش، به سمت ملایمت میل داشت. در رشته هایی چون کریکت، فوتبال و تنیس همه بازیکنان سفید یا رنگ های مات و بی روح به تن می کردند. ورود تلویزیون به ورزش، همه چیز را به یک باره تغییر داد. از هنگامی که تلویزیون و تامین مالی تجاری بازی ها هم وارد گود ورزش شدند، رقابتی تند و تیز برای دیده شدن از منظر ورزش به وجود آمد. رشته هایی که مسابقاتشان از تلویزیون پخش می شد، ناچار بودند غیر از میدان مسابقه در یک میدان دیگر هم بجنگند و آن میدان تجارت در ورزش است. رنگ های تند بازی های ریو راحت تر در تلویزیون دیده می
شود و می تواند نظر تماشاگران غیر مشتاق و بی حالی که دائما کانال های تلویزیون را عوض می کند تا بلکه شاهد تصویری زیبا از تلویزیون باشند، بهتر جذب خود کند. در اینجا برندها و نام ها و نشان های تجاری هستند که پشت سر هم در صفحه تلویزیون خودنمایی می کنند. بسیاری از برندهای تجاری، عرصه پهناور بازی های المپیک ریو را بهترین مکان تبلیغ برای محصولات جدید خود می دانند. رویدادهای ورزشی عرصه تاخت و تاز آرم حامیان مالی و تبلیغات پر زرق و برق چشمک زنی است که آنها را زینت می بخشد. در حالی که مخاطبان ورزش در ایران همیشه از ضعف های امکاناتی موجود در استادیوم ها سخن می گویند، در کشورهای در حال توسعه بعد از برطرف کردن مشکلات ورود و امکانات مخاطبان، اکنون شرایط بصری و تلبیغاتی را نیز به بهترین نحو پشت سر می گذارد تا دنیای ورزش جذابیت‌های فوق العاده ای برابر مخاطبان خود قرار دهد.
دیدگاه تان را بنویسید