ایران - آرژانتین؛ ملاقات نه چندان دوستانه با ولاسکو

حالورزش سه: اولین بازی در المپیک، این همان دیداری است که والیبال ایران سال های طولانی انتظار آن را می کشید. حالا که این اتفاق افتاده است همه چیز دست به دست هم داده تا المپیک برای ایران حماسی تر از اوضاع معمول اتفاق بیافتد. این همان دیدار است؛ چون در لیگ جهانی که گذشت ایران 2 بار آرژانتین را در ست پنجم شکست داد تا ولاسکو بگوید: «نتایج این مسابقات برای ما اهمیت چندانی ندارد و بازی اصلی در المپیک است.» یعنی همین بازی. با این حال بازی مقابل آرژانتین همیشه برای ایران مثل بازی مقابل سایر تیم ها نیست، کمی احساسی و البته با انگیزه هایی متفاوت. حالا که لوزانو با سمت سرمربیگری و سیچلو به عنوان دستیارش روی نیمکت ایران در المپیک می نشینند معادله پیچیده تر می شود چرا که هدایت مجموعه ای با هدف شکست تیم ملی کشورت برای هیچکس آسان نخواهد بود. حتی اگر این موضوع در دنیای حرفه ای طبیعی باشد. خصوصا اینکه ولاسکو هنگام ترک ایران این طور با مردمان خداحافظی کرد: « وقتی سه سال پیش به ایران آمدم، هرگز فکر نمی‌کردم که این چنین بتوانم احساس نزدیکی با مردم ایران داشته باشم. البته می‌دانستم که تجربه مفیدی برای من خواهد بود، اما هرگز فکر نمی‌کردم که این رابطه تا این میزان احساسی شود.» بازی زمانی در بعد غیرفنی پیچیدگی های بیشتری پیدا می کند که متوجه می شویم لوزانو و ولاسکو هموطن، همشهری، همکلاس و هم‌تیمی بوده اند و رابطه ای بسیار نزدیک از کودکی با هم داشته اند. لوزانو در توصیف رابطه اش با ولاسکو گفته بود: « ما تقریبا همشهری هستیم. در یک دانشکده درس خواندیم و دو سال در یک تیم ورزشی هم‌بازی بودیم… مادران ما با هم همکار بودند و مادر خولیو معلم زبانم بود. ما بیش از حد تصور شما به هم نزدیکیم. هر هفته از هم خبر می‌گیریم.» با تمام این پیچیدگی ها این بازی المپیک است و اولین تجربه تاریخ والیبال ایران. هر دو مربی می خواهند این بازی را با برد تمام کنند تا ادامه راه پرفشار برای آنها آسان تر شود و البته 12 بازیکنی که در زمین تشنه چشیدن طعم پیروزی در المپیک هستند. این عطش را جایی می توان بهتر لمس کرد که سید محمد موسوی، بهترین دفاع روی تور جهان در جام جهانی 2015 می گوید: « بازیکنان تیم ملی روی بردها خیلی متعصب هستند. من خودم از مردم خجالت می‌کشم و حتی دوست ندارم از خانه بیرون بروم. خیلی سخت است که در ورزش قول بدهید اما قول می‌دهم که تیم ملی به المپیک برود. » قول او قبل از المپیک بود و برآورده شد اما ذهنیت یک والیبالیست ایرانی می گوید شاید مردم توقع برد تمام بازی های المپیکی را نداشته باشند اما هیچ بهانه ای برای شکست وجود ندارد، پس ما می توانیم. با این حال آرژانتین این بار هم رقیبی استراتژیک برای ایران در یک تورنمنت مهم به حساب می آید چون همیشه نتایج این تیم تاثیر مستقیم بر روند تیمی ایران داشته است. آغاز شگفتی های پی در پی ایران در جام جهانی 2011 با برد آرژانتین شکل گرفت، جایی که سطح اول والیبال جهان به ایران خوشامد گفت. قهرمانی جهان، 2014 (به میزبانی لهستان) ایران برای اتفاقی تاریخی نیاز به یک معجزه داشت جایی که می خواستند به جمع 6 تیم برتر جهان بروند به شرط اینکه آرژانتین (با هدایت ولاسکو) آمریکای قدرتمند را شکست دهد. این معجزه رخ داد و ایران از آن به بعد قدرت محسوب شد نه شگفتی. اما از 2011 به بعد ایران تنها در یک بازی مقابل آرژانتین نتوانست زمین را با برد ترک کند که همان یک باخت دلیلی شد تا ایران تورنمنت را تلخ تمام کند. جام جهانی 2015 اولین دیدار ایران مقابل آرژانتین بود که شکست مقابل آنها دلیلی شد تا آخر جام جهانی ایران دیگر آن ایران همیشگی نشود. شاید کمتر کسی توقع بردهای پی در پی از والیبالیست ها را داشته باشد اما رابطه ای دو طرفه بین هواداران و بازیکنان است که قبول شکست برای هیچ یک آسان نیست. با این حال نکاتی مانند اینکه ایران اولین بازی تاریخ خودش در المپیک را تجربه می کند، در 5 بازی 5 سال اخیر ایران در 4 بازی برنده بوده، در بازی دو تیم روی نیمکت تیم ها 10 نفر خواهند نشست که 7 تای آن آرژانتینی خواهد بود و اینکه لوزانو و ولاسکو در دوران مربیگری ملی خود چهارمین رو در رویی مستقیم شان را تجربه می کنند. پیروزی در این بازی برای هر دو تیم بسیار بسیار اهمیت دارد و ایران یک بار طعم تلخ شروع بد را چشیده است و این بار تمام تمرکز روی تکرار نشدن اوضاع گذشته خواهد بود اما نتیجه در زمین مشخص خواهد شد. نکته مهم در این مسابقه حضور فاکوندو کونته یکی از بهترین بازیکنان آرژانتین هست که در لیگ جهانی حضور نداشت در این مسابقات حضور دارد که می تواند کمک زیادی در این دیدار به آرژانتینی ها کند.