چرا آلمان نمی تواند ایتالیا را شکست بدهد؟

ورزش سه: تاریخ رقابت آلمان و ایتالیا در تورنمنت‌های بزرگ ملی بسیار درخشان است ولی فقط برای آتزوری. دو تیم 8 بار در مقابل دیدگان فوتبال دوستان به مصاف یکدیگر رفته اند که هر 8 بار آلمان با دست خالی زمین را ترک کرده است. آنها برای بازی امشب اماده می‌شوند و می‌دانند که باید اولین پیروزی خود در تاریخ را مقابل شاگردان کونته کسب کنند. برای ملتی با این تاریخ بزرگ مخصوصا در فوتبال که چهار جام جهانی و سه قهرمانی اروپا را شامل می‌شود، اینکه نتوانند از سد یک حریف مشخص در طول تاریخ بگذرند، اتفاق دردناکی است. در حالیکه هیچگاه فاصله دو بازی شان بیش از 10 سال نشده و همواره آلمان چه در اوج و چه در افت مقابل ایتالیا ناکام بوده است. ولی چرا ژرمن ها در این 8 بازی، 4 تساوی و 4 شکست کسب کرده اند؟ ورنر میکلر، روان شناس ورزشی مشهور که در دانشگاه ورزش کلن آلمان تدریس می‌کند و مسئول تدریس روان شناسان تیم ملی آلمان است، در مصاحبه با گل مدعی شد که تصوری در ذهن بازیکنان است که کارشان را سخت می‌کند. او گفت:" همیشه به چیزهایی که در ذهن بازیکنان می‌گذرد بستگی دارد. در درجه اول، تمام بازیکنان در این تجربه منفی حضور نداشته اند. در درجه دوم، چگونه باید با آن کنار آمد؟ اگر قهرمان جهان شده ایم و چالش‌های زیادی را با موفقیت پشت سر گذاشته ایم و این‌ها به ما اعتماد به نفس نداده پس ارزشی نداشته اند." این موضوع در سوی دیگر جور دیگری نمود پیدا می‌کند. در حقیقت این موضوع باعث شده تا ایتالیا بتواند این رکورد شکست ناپذیری اش را ادامه دهد. بازی نیمه نهایی جام جهانی 2006 یک نمونه بسیار خوب در تاریخ فوتبال برای بررسی طبیعت فوتبال 120 ای است. در حالی که انتظار می‌رفت بازی بدون گل به پنالتی کشیده شود و آلمان با تخصصی که در ضربات پنالتی دارد پیروز میدان شود، فابیو گروسو و آلساندرو دل پیرو دو گل وارد دروازه آلمان کردند و بازی 2-0 به پایان رسید. اگر بخواهیم کلیشه ای برخورد کنیم، آن پیروزی کاملا ایتالیایی بود و نیمه نهایی یورو 2012 به فرهنگ و سنت ایتالیا نزدیک تر بود. دو گل از ماریو بالوتلی در نیمه اول که آن خوشحالی معروفش را به همراه داشت و تیم چزاره پراندلی را به فینال رساند. حتی گل دیرهنگام اوزیل هم نتوانست عملکرد خوب خط دفاعی ایتالیا در آن بازی را زیر سوال ببرد. ولی درست مثل نیمه نهایی سنگین 1970 و ماراتن دشوار 1982، ایتالیا راه‌های بسیاری برای شکست دادن آلمان پیدا کرده است. تیم‌های ملی ایتالیا همواره بر اساس پایه ای محکم و دفاعی مقتدر ساخته می‌شود ولی این چهار پیروزی به طرق مختلفی به دست آمده است. این نشان می‌دهد که همواره عنصر شانس یا به اصطلاح "لبه روانی" به کار آتزوری آمده تا توانسته چنین رکورد فوق‌العاده ای مقابل آلمان رقم بزند. آخرین باری که مانشافت موفق شد نتیجه ای نزدیک به پیروزی مقابل ایتالیا رقم بزند، یورو 96 بود که زولا یک پنالتی از دست داد و بازی با تساوی بدون گل به پایان رسید و آلمان از گروهش صعود کرد و ایتالیا از صعود جا ماند و به خانه بازگشت. یواخیم لوو باید راهی پیدا کند که این طلسم را بشکند. او باید در خاطرات غیرمرتبط مشترک دو ملت تغییر ایجاد کند. میکلر در این رابطه گفت:" شما باید تیمتان را قانع کنید که برنامه‌های شما جواب می‌دهد و شما راه حل متفاوتی دارید. بنابراین حتی اگر پلن A جواب نداد، پلن B و C وجود داشته باشد. در طول جام جهانی 2014، آلمان می‌دانست که می‌تواند بازی را کنترل کند. اینکه تیمتان نقشی فعال در بازی داشته باشد، اهمیت بسیاری دارد و می‌تواند روی جریان بازی تاثیر بگذارد. یک تیم شیطانی تنها در ذهن ما به وجود می‌اید." ولی اگر در جریان بازی ایتالیا از حریف خود پیش بیفتد، مطمئنا ترس وجود آلمان‌ها را فرا خواهد گرفت و تاریخ بازی‌های دو تیم روی شانه‌های آنها سنگینی خواهد کرد. ایتالیا به روش‌های مختلف آنها را شکست داده. صبر کرده تا لحظه ی آخر حمله کند و گل بزند، در نیمه اول دو گل زده و دفاع کرده و .... . اگر آلمان می‌خواهد امید‌هایش را زنده نگه دارد و هم قهرمان جهان و هم قهرمان اروپا باشد، باید گل اول را به ثمر برساند.