آنالیز دیدار ملوان و پرسپولیس
ملوان – پرسپولیس خیلی بازی خوبی نبود. به جزء دقایق ابتدایی. در نیمه دوم بازی به گونه ای کسل کننده بود که گزارشگر بازی بارها به حرف آمد و حتی به تقلید از کروش گفته بود اگر کسی این بازی را ندیده باشد چیزی را از دست نداده است.
روزنامه خبر ورزشی: برانکو، سرمربی تیم پرسپولیس این را تایید کرد و حتی گفت نمی شود یک تیم همیشه زیبا بازی کند. ضعف های خط دفاعی تیم پرسپولیس به رغم حملات پراکنده ملوان باز هم واضح و ملموس بود و ایضا قدرت مهره های تهاجمی تیم پرسپولیس که در روز بد هم دروازه حریف را با چالش های جدی مواجه کردند. به زمین افتادن بازیکنان به خصوص بازیکنان تیم ملوان کمی سرعت بازی را گرفت. از ملوان انتظار می رفت در حضور پرشور تماشاگرانش آرام و با اعتماد به نفس بازی کند اما درگیر یک بازی احساسی بود و روحیه معترضانه شاگردان محمد احمدزاده نفس بازی را گرفت. اگر ملوان آرام اصرار بر ایده های تهاجمی اش می داشت می توانست پیروز از میدان خارج شود چون روز - روز پرسپولیس نبود و خط دفاعی این تیم مرتکب اشتباهات فاحشی شده بود. پرسپولیس بازی را برد تا دربی زیبا و جذاب تر شود . 1 خط دفاعی پرسپولیس با چالش های جدی مواجه است. این در دو هفته اخیر مشهود بود. پرسپولیس دو گل از سیاه جامگان خورد و یک گل از ملوان. به نظر می رسد بیشتر تمرکز تیم روی حمله است و خیلی روی دفاع متمرکز نیست. مثلا در این صحنه. فاصله بین دو مدافع میانی پرسپولیس، بازیکن ملوان که روی
خط قرار دارد را ترغیب به فرار عمقی می کند. این اتفاق رخ می دهد و صحنه ای شکل می گیرد که مشکوک به پنالتی بود. خوب شیفت نشدن و هم چنین تحت فشار قرار ندادن بازیکن صاحب توپ در این صحنه مشهود است.
2 پرسپولیس استاد استفاده از ضد حملات است. پرسپولیس در راس و کناره ها بازیکن خلاق و سرعتی دارد. طارمی با دست به احمد زاده اشاره می کند که توپ را به فضای مشخص شده پاس دهد. طبیعی بود در مترهای اولیه دو مدافع تیم میزبان همراه پرسپولیسی ها حرکت کنند اما پیش از پاس نهایی دروازه بان ملوان باید نقش سوئیر را بازی می کرد. یکی باید می رفت روی توپ. دیگری طارمی را مهار می کرد و دروازه بان هم باید مراقب پاس به بازیکن سمت راست می بود. بازیخوانی دروازه بان اینجاست که به کار می آید.
3 نیازی به پنالتی محسن بنگر نبود. ملوان در محوطه جریمه پرسپولیس برتری عددی ندارد و فضای جلوی خط دفاعی این تیم هم در اختیار پرسپولیسی ها است. محسن بنگر باید با بازی تاخیری بازیکن حریف را به کنار می برد تا هم تیمی های او از راه می رسیدند و برتری عددی میهمان شکل می گرفت اما محسن بنگر پا گذاشت و به راحتی پنالتی کرد! خیلی نمی شود به محسن بنگر به خاطر شرایط سنی اش خورده گرفت. طبیعتا اگر شرایط بدنی مدد می داد در این صحنه تصمیم بهتری می گرفت. هر چند او پیشتر هم پنالتی داده است.
4 از رامین رضائیان در این صحنه با توجه به فضای خوبی که برای او وجود داشت بعید بود به کنار برود. او اگر خط عمود با دروازه بان را پیش می رفت تک به تک می شد اما به کنار زد و طبیعی بود در چنین صحنه ای دروازه برای او کوچک شود. او به کنار که رفت فرصت خوبی برای کات بک داشت اما چون با نیت شوتزنی وارد محوطه شد بازیکنی که در موقعیت کات بک بود را ندید و ضربه ای زد که مهار شد. این صحنه می توانست یک گل واضح برای پرسپولیس به همراه داشته باشد.
5 پرسپولیس موج دوم حمله را خوب شکل می دهد و یکی از ابزارهای کارآمد در اجرایی کردن موج دوم حمله رامین رضائیان است که به سرعت از دفاع به حمله می آید. سانتری که برای او می شود به سرعت توپ را در مسیر تعیین شده حرکت می دهد و با یک پاس خوب بنگستون را در موقعیت حمله قرار می دهد. سرعت قرار گرفتن رامین رضائیان در موقعیت حمله به قدری بالاست که قدرت بازیخوانی و واکنش را به مدافع حریف نمی دهد. او به سرعت به حمله اضافه می شود. این یکی از دلایل دعوت وی به تیم ملی است.
6 یک لحظه غفلت کافی بود که ملوان یک امتیاز را از دست دهد. کمال کامیابی نیا به خوبی یارگیری شده بود. این برای قبل از ارسال رامین رضا ئیان بود. اما بعد از ارسال کمال با یک بدن رها شد و بازیکن ملوان که در جای خود ایستاده بود فقط نظاره گر بود. کمال توپ را دنبال می کند و به امید استفاده از توپ سوم به فضای ایجاد شده می رود. از قضا توپ در همان فضا فرود می آید و طبیعی بود کمال با شدت هر چه تمامتر توپ را با دروازه بان ملوان آَشنا کند.
دیدگاه تان را بنویسید