ورزش سه: این به خاطر سبک معماری ایرانی است. معماری که همیشه بوی تازگی می دهد و تداعی گر نویی است. اما حال استادیوم آزادی خیلی خوب نیست. از برخی از قسمت های سقفش آب می چکد. دیوارهایش ترک خورده و کمی زشت شده. طبقه دومش صندلی ندارد و در بازی های ملی نمی تواند پذیرای علاقمندان به تیم ملی باشد. رسیدگی به استادیوم آزادی و بازسازی آن کمتر از ساخت یک ورزشگاه نیست. حیف است ورزشگاهی به این زیبایی قربانی بی توجهی شود. استادیوم آزادی یک سرمایه ملی است. یکی از نمادهای شهر تهران و بیانگر تاریخ فوتبال و حتی ورزش ایران است. این ها بهانه خوبی برای رفتار مهربانانه با آزادی است. امید که درون استادیوم آزادی را همانند این صحنه زیبا و چشم نواز ببینیم.
دیدگاه تان را بنویسید