دانیل داوری؛ 533 روز در حسرت بازی!
دنیل داوری را یادتان می‌آید؟ دروازه‌بانی که چند ماه قبل از آغاز جام جهانی به ایران آمد تا پیراهن تیم ملی را بپوشد. مدت‌هاست که دیگر کسی از او خبری ندارد. دلیلش هم بازی نکردن او در آرمینیا بیله‌فلد و نیمکت نشینی طولانی‌اش است.
ورزش سه: دنیل داوری پس از حضور در گراس هاپرز که اواخر فقط نیمکت نشینی را برای او در پی داشت، امیدوار بود در بازگشت به آلمان، بتواند به روزهای اوجش در اوبرلیگا و بوندس‌لیگا بازگردد اما شرایط به شکلی دیگر برای او در جریان است؛ دروازه‌بانی که در اینتراخت برانشوایگ به ستاره جدیدی در فوتبال آلمان بدل شد و ماحصل تلاش او و هم‌تیمی‌هایش در بوندس لیگای دو، صعود به بالاترین سطح باشگاهی در فوتبال آلمان بود. داوری همان روزها که در اوج بود مورد توجه کارلوس کی‌روش نیز قرار گرفت و با دعوت به تیم ملی در جام جهانی نیز حاضر شد. او که تصور می‌کرد دروازه‌بان اول تیم ملی خواهد بود به یکباره جای تثبیت نشده‌اش را به علیرضا حقیقی داد تا بازی‌های ایران در برزیل را از روی نیمکت تماشا کند. دنیل بعد از جام جهانی در انتقالی عجیب به لیگ سوییس رفت تا برای گراس هاپرز بازی کند. او می‌خواست خودش را اثبات کند و به پیراهن شماره یک تیم ملی ایران چنگ بزند اما اوضاع در سوییس هم بر وفق مراد او پیش نرفت و در 8 بازی با پیراهن این تیم 15 گل دریافت کرد. شرایطی که باعث شد سرمربی گراس هاپرز به دیگر دروازه‌بان تیمش اطمینان کند و او ادامه فصل نیمکت
نشین واسکو واسیچ شد. داوری از 19 اکتبر 2014 دیگر در دروازه گراس هاپرز آفتابی نشد و تا پایان لیگ سوییس فقط روی نیمکت نشست. داوری به همین دلیل وقتی علاقه مسوولان این باشگاه را برای تمدید قرارداد ندید، عطای حضور در گراس هاپرز را به لقایش بخشید و در حالی که مشتری زیادی هم نداشت به تیم آرمینیا بیله‌فلد دسته دومی پیوست. او آن زمان و پس از انتقال به بیله‌فلد گفت: «بازی‌های زیادی در گراس هاپرز انجام ندادم و نتوانستم دوران موفقی را سپری کنم. البته دلایل شخصی و خانوادگی نیز باعث شد تا من تصمیم بگیرم به آلمان برگردم چون من و همسرم بچه‌دار شدیم و در آلمان راحت‌تر می‌توانیم به کارهایمان برسیم. از طرفی امکان همکاری با باشگاه آرمینیا بیله‌فلد فرصتی است تا فصلی تازه را شروع کنم. من دوست دارم که درون دروازه باشم و به همراه بیله‌فلد موفقیت کسب کنم.» داوری البته در حالی که 28 هفته از بوندس لیگای دو گذشته، حتی یک بار هم به میدان نرفته و در دو بازی هم در لیست 18 نفره حضور نداشته است! نکته اصلی در مورد دنیل، تعداد روزهایی است که او دور از بازی رسمی بوده. داوری آخرین بار در روز 19 اکتبر 2014، یعنی 27 مهر 1393 و در شکست 3- یک
گراس هاپرز مقابل اف سی زوریخ بازی کرده. یعنی چیزی حدود 533 روز - حدود یک سال و نیم - است که داوری حتی در یک بازی رسمی هم شرکت نکرده. آماری تلخ برای دروازه‌بانی که قرار بود در جام جهانی اطمینان را به دروازه تیم ملی تزریق کند. تیم ملی و کی‌روش هم او را از یاد برده‌اند؛ مردی را که حالا در حسرت انجام یک بازی رسمی در بوندس لیگای دو روزگار می‌گذراند! داوری در بیله‌فلد، نیمکت نشین ولفگانگ هسل 30 ساله است. دروازه‌بانی که در 28 بازی‌اش برای بیله‌فلد 33 گل دریافت کرده اما این هم بهانه‌ای نشده تا نوربرت مه‌یر - سرمربی تیم - به داوری اطمینان کند و او را درون دروزاه بیله‌فلد قرار بدهد. اتفاقی که هم عجیب است و هم تلخ. برای دروازه‌بانی که زمانی همه را امیدوار کرده بود.
دیدگاه تان را بنویسید