افشین خان پیروانی ادب مرد به زدولت اوست!

خبرآنلاین:دوشنبه شب و در برنامه 90 ، دو دکتر که یکی از دانشگاه ملی ایران و در دهه 60 مدرک پزشکی گرفته است و دیگری که می گوید دکتری مدیریتش را از ینگه دنیا گرفته است. یکی دبیرکل فدراسیون و دیگری مدیر تیم های ملی. بحث ، مسئله ای همیشگی است. ماجرای شرایط سخت تیم ملی ، نداشتن امکانات و جفایی که در حقش شده است. تیم شایسته ای که با جوانانش و در اوج محبوبیت مردمی توانست با کارلوس کروش به مرحله بعد برسد. درحالی که کم لطفی ها از همه ارکان فدراسیون و ورزش در حق تیم ملی وجود داشته وبارها درباره اش بحث های بسیاری مطرح شده است. دوشنبه شب و برنامه 90 اما مجالی بود تا افشین پیروانی به عنوان مدیر تیم ملی از شرایط تیم ملی کشور دفاع کند. او در دفاع و گفتن بحث های مربوط به تیم ملی موفق عمل کرد اما در تقابل با دبیرکل فدراسیون فوتبال ، مردی که خواسته یا ناخواسته مرد شماره دوی فدراسیون فوتبال است آیا توانست با ادبیاتی متوازن و مناسب سخن بگوید؟ این پرسشی است که حتما باید بعد از این برنامه ، مدتی طولانی درباره اش فکرکند. اینکه توجیهات آقای دبیرکل در برنامه 90 بی شک جای نقد داشت و پیروانی هم در پاسخ به بسیاری از آنها خیلی منطقی سخن گفت ، جای تردیدی ندارد. در اینکه علیرضا اسدی در یک سال و چند ماهی که مسئولیت دبیرکلی فدراسیون را بر عهده گرفته ، درحالی که سمت اجرایی اش به عنوان دبیرکل فدراسیون فوتبال باید حامی نخست تیم بزرگسالان می شده اما او در قامت بزرگترین منتقد سرمربی ، بیشترین چالش ها را با کارلوس کروش ایجاد کرده است هم غیر قابل کتمان است. درست مثل حقیقتی که پیروانی درباره نداشتن زمین تمرین استاندارد در تهران برای تیم ملی بزرگسالان می گفت و باز پاسخ آقای دبیرکل قانع کننده به نظر نمی رسید. حتی این نکته که همه دعواهای میان اسدی و کروش از جلسه معروف اسفندماه سال 93 آغاز شد ، جایی که اسدی به کارلوس کروش گفته بود از نظر فنی مربی پرتغالی را قبول ندارد را پیروانی داشت درست می گفت. اما آنچه انتظارش اقلا از پیروانی به عنوان یکی از با اخلاق ترین های دوران بازی ملی نمی رفت،برخوردش در زمان حرف زدن با دبیرکل فدراسیون بود. کسی که عالی ترین مقام اجرایی در تیم ملی فوتبال را و تحصیلات عالیه مدیریتی دارد ، می داند جایگاه دبیرکل فدراسیون ، درچارت سازمانی فدراسیون فوتبال کجاست . پس اینکه پیروانی با لحنی نابخشودنی بگوید:« اول ایشان خداحافظی کند تا من جوابش را بدهم .تا روی خط باشد من جواب نمی دهم!» نه شایسته مدیر تیم ملی است ، نه تیم ملی ونه حامیانش و تنها سبب می شود حرف های درست و قابل دفاع او در حاشیه رفتار ناپسندی قرار بگیرد که کسی از یکی مثل پیروانی انتظارش را ندارد. رفتاری که در چارچوب اخلاق و ادب به سختی برایش توجیهی پیدا می شود.