از سبیل دایی تا خاطره باخت از منچستر

ورزش سه: وی در مورد رفتار حرفه ای بازیکنان گفت: فوتبال یک شکل کوچک جامعه است. تمام اتفاقاتی که در جامعه می افتد در فوتبال هم می افتد و فوتبال چون مخاطب دارد و همه روی آن زوم هستند کوچکترین اتفاق سوژه می شود. شاید خیلی کارها که برای بعضی ها بد نباشد ما باید مراقب باشیم که انجام ندهیم. مهاجم سابق تیم ملی در مورد اینکه گفته می شد دوست داشته تمام پاس ها به او ختم شود و چون می خواهید رک صحبت کنید باید این را بگویم. جواد کاظمیان یک بار مصاحبه کرده بود بعد خودش آمد و گفت که کسی دیگری او را تحریک کرده است. در مورد جام جهانی هم باید بگویم برخی بازیکنان تیم ملی که در چشمم نگاه می کردند و پاس نمی دادند آمدند از من حلالیت طلبیدند. در آلمان هم جلسه گذاشتند و چرا من به عنوان کاپیتان باید در آن حضور نداشته باشم. چرا مرا دعوت نمی کردند؟ چون می دانستند اگر علی دایی اگر حرفی بزند روی آن می ماند. او در مورد باند علی دایی و باند علی کریمی و عدم همدلی در تیم ملی در آلمان گفت: اگر همدلی بود خیلی بهتر نتیجه می گرفتیم. این برای من بزرگترین تجربه است. برای همین وقتی در تیمی حضور می یابم تلاش می کنم همدلی و رفاقت را در تیم ایجاد کنم. علی دایی در مورد اینکه اگر زمان به عقب بازگردد در جام جهانی حضور می یافت یا خیر گفت: مطمئنا باز هم به فوتبال ادامه می دادم و در جام جهانی بازی می کردم. یک سری اتفاقات رخ داد تا نتوانیم آنطور که باید نتیجه زحمات مان را بگیریم. نیمکت نشینی ام در بازی با پرتغال را برانکو تصمیم گرفته بود. او به من گفت به خاطر جوی است که علیه من درست کرده اند. او هیچ وقت مرا بیرون نمی گذاشت. دو علی در یک اقلیم نمی گنجند؟ من هیچ وقت با علی کریمی اختلاف نداشتم و شاید او از من خوشش نمی آید. من علی کریمی را به عنوان فردی که توانسته مردم را خوشحال کند دوست دارم و داشتم. او شاید با من مشکلی داشته و تمام کسانی که باعث خوشحالی مردم شوند را دوست دارم. او در مورد آشتی کنان کذایی اش با علی کریمی گفت: باید دل ها به هم نزدیک باشد و با این آشتی کنان ها نمی شود. دایی در مورد حضورش در نیمکت تیم ملی گفت: من اصلا نمی دانستم با آقای قطبی مذاکره اند و ... . آقای کفاشیان زمانی که در تمرین تیم سایپا بودند با من تماس گرفتند و گفتند آقای علی آبادی می خواهند شما را ببینند. من بعد از یک روز فکر کردند تصمیم گرفتم این پیشنهاد و حضور در تیم ملی را قبول کنم. او در مورد شرایطی که باعث برکناری اش از تیم ملی شد نیز گفت: من آدم سیاسی نیستم. من از جنبه ورزشی نگاه کردم و چنین اتفاقی رخ داد. آقای علی آبادی بعد از آن مصاحبه کرد و گفت. آقای کفاشیان هم مصاحبه کرد و گفت هیات رییسه تصمیم گرفته است. آقای کفاشیان اصلا نمی دانست و قبل از اینکه او به من بگوید من می دانستم اخراج شدم و از بچه هایم خداحافظی کرده ام. او به من گفت با قدرت به کارم ادامه دهم اما به او گفتم من اخراج شده ام. اگر بودم شاید به جام جهانی می رفتیم و شاید هم نمی رفتیم و من نمی توانم بگویم دقیقا چه اتفاقی رخ می داد و فوتبال را نمی توان پیش بینی کرد. او در مورد شادی گل های بهزاد غلامپور که با پریدن روی سر او به نمایش گذاشته می شود گفت: ما دیگر عادت کردیم، از زمانی که او سبک وزن این مساله را تجربه کردیم تا امروز که دیگر سنگین وزن شده است. من او را مثل برادرم دوست دارم و همیشه گفته ام اینقدر گل بزنید که بهزاد همیشه روی سر و کول من باشد. دایی در مورد حضور برادرش در کادرفنی گفت: محمد هم تحصیلکرده است و مدرک a آسیا را هم دریافت کرده. مگر من مدرک او را گرفته ام. در ضمن او برادرم است و به او اعتماد کامل دارم و اگر از او استفاده نکنم از چه کسی استفاده کنم؟ او در مورد بهترین گلش نیز گفت: گلی که به مصر، کویت، پاراگوئه زدم را خیلی دوست دارم. ما با تمام وجود بازی می کردم و به این مساله فکر نمی کردیم که این حرکت شاید موجب مصدومیت ما شود. گلی که به چلسی زدم هم از نظر گل باشگاهی دوست دارم و همه مربیانم را دوست دارم و البته ناصرخان چیز دیگری بود. بهترین همبازی ام هم خیلی ها بودند اما با افشین پیروانی رابطه بهتری داشتم. او در ادامه در مورد اینکه در مصاحبه هایش اعلام می کند تیمش بهتر از حریف بوده نیز گفت: همیشه اینطور نبوده و وقتی تیم بد بوده گفته ام. عادل فردوسی پور در این زمان بازی برابر مس را مثال زد که حریف سه گل زد و دو تیرک نیز زد که با واکنش دایی مواجه شد: من زندان بودم حریف دو تیرک به ما زد؟ در آن بازی بازیکنانم اینقدر در زدن ضربات نهایی بی دقت بودند که در محوطه جریمه تمام کلاغ های در آسمان را زدند. دایی در مورد تکیه کلام هایش و در ادامه محرومیتی که باعث شده بود او در مورد آلودگی هوا صحبت کند گفت: شما به من بگویید کجای دنیا یک مربی را محروم می کنند. ماجراهای ادامه دار علی دایی و محمد مایلی کهن که از دیدار با سوریه آغاز شده بود: ما قبل از بازی با سوریه صعود کرده بودیم. در این بازی تصمیم گرفته شده بود من و پیروانی بازی نکنیم. دقیقه 20 بازی بود که تیم عقب افتاد و آقای مایلی کهن خواست درون زمین بروم که گفتم حاج آقا بهتر است در بین دو نیمه گرم کنم. در پایان بازی هم وقتی از من درباره نیمکت نشینی ام سوال شد گفتم در مورد خودم صحبت نمی کنم اما اگر مربی بودم آقای پیروانی را بازی می دادم. این اتفاق ادامه پیدا کرد تا به اینجا رسید. او در مورد آرزوهای دست نیافته اش نیز گفت: من به چیزهایی که فکر نمی کردم شده. مادرم همیشه به من می گوید هیچ وقت کتی که با آن به دانشگاه تهران آمدی را یادت نرود و مطمئن باشید هیچ وقت از یادم نخواهد رفت. خدا این لطفی که به من کرده را هیچ وقت نمی توانم از یاد ببرم. علی پروین: اسطوره علی کریمی: اسطوره، هم بازی و رفیق مایلی کهن: بزرگتر کی روش: بادانش ما مربیان بهزاد غلامپور: دوست خوب ایویچ: بر باد رفته ( ظلمی که به او شد را هیچ وقت نمی دیدم و نمی بینم) نورا: عشق و زندگی برانکو: معلم بزرگترین حسرت: گل نزدن در جام جهانی بزرگترین اشتباه: خیلی اشتباه کردم که همه آنها بزرگ بود. در پایان این گفتگو علی دایی از کسانی که از او در مدت حمایت کردند و از خانواده و همسرش تشکر کرد و حلالیت طلبید. او برای مردم نیز آرزوی موفقیت و سعادت کرد و ابراز امیدواری کرد با تغییر این شرایط مشکلات اقتصادی مردم برطرف شود. عادل فردوسی پور در پایان این گفتگو به مناسبت تولد 46 سالگی علی دایی یک جلد کتاب به او هدیه داد و اعلام کرد اگر میلیاردی به او هدیه دهد هم برایش پول خرد است که علی دایی گفت: بابا ما الان 6 ماهه ناهار نخوردیم و شما می گویید میلیاردی؟