منچسرسیتی؛ حرفه ای ترین بازیکن دزد این روزهای اروپا

۱۴۶/۹ میلیون پوند معادل ۲۰۰/۷۶ میلیون یورو، بودجه ای است که منچستر سیتی در فصل نقل و انتقالات ۲۰۱۵-۲۰۱۶ برای خرید ۵ بازیکن خرج کرده است. از بین این ۵ بازیکن، سه نفر یعنی کوین دی بروین اهل بلژیک، با مبلغ ۵۴/۵ میلیون پوند معادل ۷۵ میلیون پوند از باشگاه ولفسبورگ آلمان، رحیم سترلینگ اهل انگلستان با مبلغ ۴۴ میلیون پوند معادل ۶۲/۵ میلیون یورو از باشگاه لیورپول انگلستان و نیکولاس اوتامندی اهل آرژانتین با مبلغ ۲۸/۴ میلیون پوند معادل ۴۴/۶ میلیون یورو از باشگاه والنسیای اسپانیا، سه خریدی بوده اند که در بین ۱۰ خرید گران فصل نقل و انتقالات اروپا قرار داشته اند؛ این بازیکنان به ترتیب در جایگاه اول، سوم و ششم گران قیمت ترین نقل و انتفالات فصل ۲۰۱۵-۲۰۱۶ قرار دارند. بدیهی است که اگر کسی گمان کرده که باشگاه منچسترسیتی، ورودی ها و خروجی هایش از حیث اختصاص بودجه، تناسبی با هم دارند، سخت در اشتباه است؛ این باشگاه تنها مبلغ ۴۷/۹ میلیون پوند معادل تقریبی ۶۵/۵ میلیون یورو در فصل نقل و انتقالات به دست آورده است یعنی در فصل جاری، درآمد باشگاه، حدود یک سوم هزینه کرد بوده است. پس اصلا دلیلی ندارد که در جست و جوی منطق هزینه-فایده ی مالی در نقل و انتقالات این فصل منچسترسیتی باشیم. نقل و انتقالات گران و پر سر و صدا در دنیای فوتبال مخصوصا در اروپا و علی الخصوص در فوتبال جزیره، همیشه مسبوق به سابقه بوده است، اما آن چه منچسترسیتی را در این میان منحصر به فرد می کند، عدم تناسب ورودی و خروجی مالی از یک سو و آماده خوری و استفاده از بازیکنان باشگاه های دیگر است که بسیاری از آن ها در آکادمی های آن باشگاه پرورش یافته و در تیم بزرگ سالان همان باشگاه، به شهرت و اوج رسیده اند مانند رحیم سترلینگ که اگرچه فوتبالش را از ۹ سالگی در آکادمی کوئینز پارک رنجرز آغاز کرد اما آماده شدن او برای ورود به سطح برتر فوتبال جزیره، در ۱۶ سالگی رخ داد. در آن سال یعنی ۲۰۱۰، رافائل بنیتز وی را با قراردادی ۶۰۰ هزار پوندی - که تا ۵ میلیون پوند حسب کیفیت و تعداد حضور او در بازی ها قابل ارتقاء بود - به لیورپول آورد تا اولین حضور او در بزرگسالان لیورپول، در یک دیدار پیش فصل مقابل بورسیا موشنگلادباخ در آلمان و در تاریخ ۱ آگوست ۲۰۱۰ رقم بخورد. سترلینگ پس از دو سال بازی در جوانان لیورپول و استفاده از او در برخی بازی های کم اهمیت در بزرگسالان لیورپول، در سال ۲۰۱۲ رسما وارد تیم بزرگسالان و لیگ برتر شد. پس از سه سال بازی او در این تیم و مخصوصا درخشش در فصل ۲۰۱۴-۲۰۱۵، بازیکنی که با قرارداد ۶۰۰ هزار پوندی وارد لیورپول شده بود، پس از ۵ سال با مبلغ ۴۴ میلیون پوندی این باشگاه را به مقصد منسچسترسیتی ترک کرد. آن چه نگارنده را بر آن داشت تا حول منسچسترسیتی قلم بزند، اظهار نظر جنجالی جایانلوییجی بوفون در ۳۰ آگوست و نیز کری خواندن های بسیاری از جمله باشگاه منسچستر یونایند علیه سیتی بود. بوفون در اظهار نظری جنجالی، درباره تیم هم گروهی شان در لیگ قهرمانان اروپای امسال، یعنی منچسترسیتی این طور اظهار نظر و نکاتی را طرح کرد که غیر قابل کتمان هستند. او گفت: «شما می توانید بازیکنان بزرگ را بخرید، ولی نمی توانید با پول، باشگاهی بزرگ شوید؛ برای باشگاهی بزرگ شدن باید قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شوید.» جی جی در ادامه افزود: «حتی وقتی یوونتوس در سری بی بود، هنوز هم یوونتوس بود. حتی در زمانی که رئال مادرید جامی را فتح نمی کرد، باز هم رئال مارید بود و منچستر یونایتد هم همیشه منچستریونایتد است. با تمام پولی که آن ها (منچستر سیتی) خرج کرده اند، منچسترسیتی باشگاهی در قد و قواره ی باشگاه های بزرگ نخواهد شد و تنها راه برای بزرگ شدنش، فتح قهرمانی در اروپاست.» نکاتی که بوفون مطرح کرد،‌ واقعیاتی بود که از زبان دروازه بان اسطوره ای و وفادار یوونتوس، اصلا عجیب به نظر نمی رسد؛ چرا که وی زمانی که باشگاهش به دلیل دست داشتن در تبانی ها و فساد فوتبال ایتالیا، به همراه لاتزیو و فیورنتینا به دسته ی دو لیگ ایتالیا سقوط کرد ولی بوفون علی رغم تمامی پیشنهاداتی که از باشگاه های بزرگ دنیا دریافت کرده بود، فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۷ را در سری دو گذراند تا بزرگ بودن خود و یوونتوس را به طرفداران این باشگاه و تمامی فوتبال دوستان بفهماند. در ادامه ی موج اظهار نظر بوفون، منچستریونایتدی ها که در لیگ امسال جزیره، پس از چهار هفته، در جایگاه پنجم جدول قرار گرفته اند، با کری خواندن علیه تیم هم شهری شان سیتی، آن ها را فاقد شخصیت قهرمانی معرفی می کنند. حال آن که واقعیت تلخ یا شیرین ماجرا آن جاست که برای مثال منچسرسیتی ای که حتی به اندازه ی امسال ولخرجی نکرده بود، در سال ۲۰۱۳-۲۰۱۴ با همین پلگرینی، توانست قهرمانی جزیره را از آن خود کند و لیورپول با کم دقتی در دیدار آخر، جام لیگ جزیره را به منچسترسیتی واگذار کرد. همین منچسترسیتی به همراه لیورپول در همان فصل برای اولین بار توانستند بیش از ۱۰۰ گل در یک فصل را به ثمر برسانند. در همان فصل سیتی توانست علاوه بر جام لیگ، لیگ کاپ را هم از آن خود کند. با تمامی تفاسیر فوق، شاید نتوان منچسترسیتی را یک تیم بزرگ قلمداد کرد، اما به هر حال این تیم نشان داده که می داند چطور ولخرجی هایش را به جام های مختلف بدل کند و تا کنون بدون هیچ گل خورده ای و با چهار پیروزی، در صدر جدول جزیره و بالاتر از چهار تیم بزرگ یعنی لیورپول، منچستریونایتد، چلسی و آرسنال قرار گرفته است. اگر خلدون ال مبارک،‌ مالک اماراتی - که در آمریکا تحصیل کرده است - در سیتی ریخت و پاش می کند، ما نیز در نمونه ی داخلی سیتی لیگمان یعنی استیل آذین، ریخت و پاش هایی بی مثال (در حد ایران) را توسط حسین هدایتی، مالک باشگاه، شاهد بودیم، اما پس از خریدهایی تاریخی توسط این باشگاه، در نهایت ناباوری، این تیم نتوانست بیش از یک فصل در لیگ برتر ایران دوام آورد و با کسب رتبه ی آخر، به لیگ آزادگان سقوط کرد. منچسترسیتی بودن هم یک الگوی مدیریتی و حرفه ای بی عیب و نقص را می طلبد و اگرچه افتخارات سیتی با یونایتد زمین تا آسمان تفاوت می کند، اما می توان من سیتی بود و کم کم یونایتد شد، ولی ما در داخل، استیل آذینمان حتی یک فصل هم نمی تواند دوام بیاورد. در فوتبال حرفه ای، پول حرف آخر را نمی زند، بلکه فقط حرف اول را می زند و این مدیریت و رویکرد حرفه ای است که حرف آخر را می زند، مثل سیتی که اگرچه بزرگ نیست و بازیکن دزدی رویکرد فعلی اش است نه بازیکن پروری، اما مو لای درز حرفه ای بودنش نمی رود! منبع: همشهری تماشاگر