رقاصه‌هایی که ورزشکار می‌شوند!
یکی از این کمیته‌ها، کمیته ایروبیک حرفه‌ای است که کوروش رسالتی مسئولیت آن را بر عهده دارد. در نگاه اول اینکه ایروبیک به صورت حرفه‌ای در ایران گسترش یافته، اقدام خوبی تلقی می‌شود اما با نگاهی دقیق‌تر می‌توان به عمق فاجعه پی برد.
نوع حرکاتی که در ایروبیک حرفه‌ای انجام می‌شود، شباهت بسیار زیادی با نوعی رقصی به نام «هیپ هاپ» دارد. در واقع ایروبیک حرفه‌ای همان هیپ هاپ است که با تغییر نام به داخل کشور نفوذ کرده و هر روز نیز بر مخاطبان آن در ایران افزوده می‌شود. البته باید توجه داشته باشید که هیپ هاپ صرفا یک رقص نیست بلکه یک جنبش فرهنگی- اجتماعی است که در غرب و آمریکا ریشه دارد. در حقیقت، یک بسته فرهنگی است که مجموعه‌ای از رفتارها و احوالات غیر متعارف و ضد هنجار را به نمایش گذاشته و ترویج می‌کند.
دریافت مدرک ایروبیک حرفه‌ای نیز با انجام کارهای عجیبی امکان‌پذیر است. البته این موضوع فقط اختصاص به این کمیته ندارد؛ بلکه در سایر کمیته ها نیز وجود دارد که در آینده بدان خواهیم پرداخت.
کمیته دیگری که فعالیت عجیبی در آن صورت می‌گیرد، استون فیتنس بادی ریتم نام دارد که توسط نازیلا برهانی مدیریت می‌شود. استون فیتنس بادی ریتم نیز همچون ایروبیک حرفه‌ای اشاعه دهنده نوع دیگری از رقص به نام «زومبا» است که در قالب برگزاری کلاس‌ها و زیر نظر یک فدراسیون ورزشی فعالیت می‌کند. زومبا یک مؤلفه فرهنگی غربی است که ساختار مشخصی نیز در دنیا ندارد و اصلاً به عنوان ورزش محسوب نمی‌شود اما در ایران رسمی شده و مجوزهای لازم را نیز دریافت کرده است. در حقیقت، زومبا یک رقص است که برای میهمانی‌ها و شب نشینی‌های مردم آمریکای جنوبی به وجود آمده و امروز در تلاش برای گسترش آن در ایران هستند. حال این پرسش به وجود می‌آید که چرا باید زمینه سازی در ساختار دستگاه ورزش کشور فراهم شود تا این رقص‌ها و ضد فرهنگی‌های بومی به راحتی در کشور فعالیت داشته و نهادینه شوند؟ چرا باید نظارتی فراگیر وجود نداشته باشد تا شاهد رشد این اتفاقات ناهنجار در کشور نباشیم که علاوه بر تبعات فرهنگی و اجتماعی، نتایج نامطلوب دیگری را نیز در پی دارد که در آینده به آنها خواهیم پرداخت.
دیدگاه تان را بنویسید