فارس: محمد مایلیکهن در همایش یادبود حماسه جام ملتهای آسیا در سال 1998 اظهار داشت: من در آن زمان کارمند فائقی بودم. در آن زمان آقای فائقی به من گفت با توجه به اینکه سرمربی تیم ملی فوتسال بودی و همچنان چندین سال در تیم پرسپولیس فعالیت داشتی سرمربی تیم ملی بزرگسالان قبول کن. من در پاسخ گفتم که این کلاه برای من گشاد است اما به هر حال اتفاقاتی افتاد و من سرمربی شدم. وی افزود: در آن زمان به آقای فائقی گفتم که شاید من تصمیماتی بگیرم که رنگ از رخ شما بپرد البته این تصمیمات شخصی نبوده و اعتقاد دارم که فوتبال ما پتانسیل بالایی دارد. سرمربی سابق تیم ملی تاکید کرد: من زمانی که رضا شاهرودی را از تیم ملی خط زدم انگار قلبم را کف پایم گذاشته بودم و آن را له کرده بودم. واقعا آن تصمیم برایم سخت بود اما به خاطر اینکه حمیت حفظ شود نیاز داشتیم که این کار را انجام دهیم. از آن موقع تاکنون دائم حرفهایی در مورد من میزنند، می گویند که مایلیکهن از شب تا صبح با بازیکنان دعای کمیل میخواند. وی افزود: مهرداد میناوند و علیرضا منصوریان که آن زمان قاری قرآن بودند و ما هر روز دور هم جمع میشدیم و یک سوره از قرآن را قرائت میکردیم
البته نگذاشتند این کار رسانهای شود و دوربینها آن را منعکس کنند. مایلیکهن خاطرنشان کرد: با وجود همه محدودیتهایی که وجود داشت اما بازیکنان تمام تلاش خود را کردند ما در آن زمان حتی پزشک هم نداشتیم اما کمترین مصدومیتها را داشتیم زیرا معتقدم عنایت خداوند وجود داشته تیم ملی در آن زمان به سفره و سجاده مردم آمده بود و هماکنون هم بازیکنان آن دوره اکثرا یا الگو شدهاند یا در کار مربیگری موفق هستند. وی با اشاره به حضورش در تیم امید تاکید کرد: در این وقت کم که با خاکپور کار میکنیم 130 بازیکن را تست کردهایم البته واقعا وقت گذاشتهایم. معتقدند که فوتبال ما پتانسیل بالایی دارد و میتواند به معنای واقعی جزو 20 تیم برتر دنیا قرار گیرد اما این حق را به نوعی از این تیم گرفتهایم. من هنگامی که سرمربی تیم ملی بودم برای تماشای فینال امیدهای کشور هم به ورزشگاه میرفتم و بازی را میدیدم نه اینکه چرت بزنم. همان سال هم فرهاد مجیدی و موسوی را به تیم ملی دعوت کردم که البته در مقطع اول گفتم فرهاد مجیدی باید با تیم فوتسال به جام جهانی برود. ما باید انتخابهای درستی انجام دهیم که در مقطعی این امر صورت نگرفته و درست انتخاب
نشده است. مایلیکهن تصریح کرد: ما در همان دوره هم با بازیکنسالاری مبارزه کردیم اما هیچگاه از آقا به بازیکنان کمتر خطاب نکردیم. همیشه شان و منزلت بازیکنان را حفظ کردیم. هیچگاه منافع شخصی و عقدههای شخصی را دخیل نکردیم. اعتقاد دارم که میتوان آن سالها را تکرار کرد اما باید واقعبینانه نگاه کنیم. در آن زمان چنین امکاناتی هم وجود نداشت. در آن زمان 8 بازیکن در یک اتاق خوابگاه نصرت حضور داشتند و زمین تمرین تیم ملی هم زمین گلف بود. امیدوارم با شرایط بهتر بتوانیم که نتایج خوبی را از آن خود کنیم.
دیدگاه تان را بنویسید