همه دعواهای محمد مایلی کهن با مربیان پرسپولیس/ علی دایی؛ متهم اصلی دادگاه حاجی مایلی

سرویس ورزشی « فردا » - اهالی فوتبال این روز‌ها محمد مایلی کهن را بیش از آنکه با چهره سرمربی سابق تیم ملی فوتبال کشور و تیم پرطرفدار پرسپولیس بشناسند، به عنوان یک منتقد همیشگی برای مربیان پرسپولیس می‌شناسند. مردی که حرف‌هایش اکثر اوقات بر اساس حق و حقیقت زده می‌شود اما به دلیل ادبیات تندی که در نقد‌هایش به کار می‌برد، همواره به جای شاکی در جایگاه متهم قرار می‌گیرد. از زمانی که محمد مایلی کهن رفته رفته از حضور در جایگاه مربیگری پرسپولیس دور شد، همواره سرمربیان این تیم را مورد انتقادات شدید خود قرار داد و از مربیان خارجی گرفته تا مربیان داخلی، هیچ یک از این هجمه های مایلی کهن جان سالم به در نبردند. حالا باید منتظر ماند و دید که حمید درخشان، سرمربی جدید سرخپوشان که در سال های دور همبازی محمد مایلی کهن نیز بوده، چه زمانی با انتقادات مرد همیشه منتقد سرخپوشان مواجه خواهد شد. از آری هان تا دنیزلی آری هان، اولین مربی خارجی سرخپوشان تهرانی بود که بعد از حضوری چندماهه در پرسپولیس مورد هجمه‌های مایلی کهن قرار گرفت.‌‌ همان روزهای ابتدایی سال ۸۵ بود که پرسپولیس به شدت دچار بی‌نظمی شده بود و بی‌نظمی‌های آری هان نیز مزید بر علت شده بود. همین مسئله سبب شد تا داد حاجی مایلی نیز درآمده و لب به انتقاد بگشاید: اما خود آقای هان هم مربی باانضباطی نیست. ایشان پس از بازی با ابومسلم سر تمرین نیامد و اصلا کاری نداریم که چرا و به چه علت در تمرینات حضور نداشت. وقتی یک مربی مسوولیت مربیگری تیمی را برعهده می‌گیرد، باید برد و باخت‌ها را هم به گردن بگیرد. آری هان با سه بازیکنی که به پرسپولیس آورده نشان داده که مربی بزرگی نیست. اگر نتایجی که این مربی با پرسپولیس کسب می‌کند توسط یک مربی ایرانی حاصل می‌شد، رسانه‌ها و مردم برای او آرام و قرار نمی‌گذاشتند. بعد از آری هان یکی از جنجالیترین بیانیه‌های مایلی کهن خطاب به افشین قطبی در شهریور ماه سال ۸۷ صادر شد. مایلی کهن در این بیانیه خطاب به قطبی گفته بود: آقای قطبی! اگر شما دیوانه‌ عاقل‌مات‌کن نبودید در کشور بزرگی چون ایران عزیز و دوست‌داشتنی آن‌هم در هزاره‌ سوم و آن‌هم در عرصه‌ مربیگری فوتبال نمی‌توانستید به ناگاه بدون کوچک‌ترین سابقه‌ مربیگری سکان هدایت یکی از بزرگ‌ترین، بهترین و محبوب‌ترین تیم‌های تاریخ میهنمان را با بهترین بازیکنان و بالا‌ترین مبلغ دریافتی و کلیه‌ امکانات رفاهی جانبی که رقمی معادل ۸۰۰میلیون تومان می‌شود و در فاصله‌ ۴۸ساعت مانده به شروع مسابقات لیگ فصل قبل برعهده بگیرید. آقای قطبی! شما راست می‌گویید اگر دیوانه نبودید و از نوع عاقل‌مات‌کن آن ‌به‌رغم اینکه به اصطلاح همسرتان تمایلی به زندگی در ایران ندارد (البته در این زمینه حرف‌های بسیاری وجود دارد) پس از بازگشت از ایران در‌‌‌ همان امارات که همان‌گونه که شدیدا تمایل داشتید با مبلغ بسیار کمتری در یکی از باشگاه‌های اماراتی قبول مسوولیت می‌کردید اما، دریغ از یک پیشنهاد. ۴ سال بعد و در شهریور ۹۱ قرعه به نام نلو وینگادا افتاد. مایلی کهن درباره وی عنوان کرد بدبختی ما این است که تیم‌ملی با من در امارات با سه گل عربستانی را می‌برد که سرمربی‌اش وینگاداست و بعدا همین وینگادا سرمربی پرسپولیس می‌شود. اما چرا هیچ‌موقع پرسپولیس را به من پیشنهاد نمی‌دهند؟ البته مایلی کهن یکبار دیگر حمید استیلی را نیز مورد انتقاد شدید خود قرار داد.‌‌ همان زمانی که استیلی روزهای سختی را با پرسپولیس در سال ۹۰ سپری می‌کرد و به شدت زیر سایه علی دایی قرار داشت. در‌‌ همان زمان مایلی کهن خطاب به استیلی گفت: به‌رغم احترامی که برای استیلی قائلم معتقدم که در ۴بازی اخیر حتی اگر پرسپولیس مربی هم نداشت ۹امتیاز می‌گرفت! کار به جایی رسید که مقابل مس سرچشمه وقتی بازیکن ما گل تساوی را زد انگار در جام‌جهانی به تیم‌ملی برزیل گل زده بود و این تاسفبار است. نگاه بنده نسبت به استیلی چیز دیگری بود که اشتباه می‌کردم. در این مدت بار‌ها از ایشان ارایه برنامه تمرینات را خواستار شدیم و در آخر با اکراه به ما برنامه دادند که دیدیم طبق آن برنامه بازیکنان باید در گرم‌ترین ماه سال و همزمان با ماه مبارک رمضان در ساعت ۱۰صبح تمرین کنند! شما بگویید، ساعت ۱۰صبح مردادماه و در اوج گرما چه کسی تمرین می‌گذارد؟ هر بار که تیم می‌بازد ایشان می‌آید و عذرخواهی می‌کند؛ عذرخواهی تا کی؟ البته عذرخواهی وظیفه مربی است اما وظایف اصلیتر چه می‌شود؟ جفایی که استیلی به پرسپولیس کرد، به هیچ‌کس نکرد! مصطفی دنیزلی نیز یکی از مربیانی بود که همواره و در چند برهه از سوی مایلی کهن مورد انتقاد قرار گرفت. اولین بار دی ماه سال ۹۰ بود که مایلی کهن خطاب به دنیزلی گفت: آیا دنیزلی در بین مربیان درجه اول دنیا قرار دارد؟ درجه دوم چطور؟ این مربی که التماس می‌کرد به ایران بیاید. روزی که شنیدم مدیر تیم بزرگ مملکتم رفته ترکیه دنبال دنیزلی، واقعا تحقیر شدم. مدیر مملکتم رفته ساقدوش دنیزلی شده. چند ماه بعد و در اردیبهشت ماه ۹۱ بود که صابون مایلی کهن بازهم به تن دنیزلی خورد. مایلی کهن در انتقادات سال جدید خود از دنیزلی عنوان کرد: من از گذشته و زمانی که آقای دنیزلی سرمربی تیم فوتبال پاس بود، کار‌ها و برنامه‌های ایشان را دنبال می‌کردم. به عقیده من دنیزلی یکی از ضعیف‌ترین مربیان از نظر دانش فنی است. در ترکیه اگر مربی قابلی باشد که سنتی هم نبوده و به نوعی آکادمیک و باپرستیژ باشد، آن مربی کسی نیست جز «سنول گونش» که تیم‌ملی ترکیه را در سال۲۰۰۲ به عنوان سوم جام‌جهانی رساند، در کره‌جنوبی تیم اف‌سی‌سئول را به عنوان قهرمانی لیگ این کشور رساند و سال گذشته تیمش را در ترکیه قهرمان کرد. ۲ ماه بعد و در تیر ماه‌‌ همان سال مایلی کهن بازهم با این اظهارات حملات تندی به سرمربی ترک تبار پرسپولیس داشت: مگر دنیزلی به پرسپولیس نیامد؟ چه اتفاقی افتاد؟ چقدر برای ایشان هزینه شد؟ بازدهی حضور ایشان در پرسپولیس چه بود؟ مگر غیر از این بود که تیم پرسپولیس با هدایت دنیزلی در چهار بازی چهارتا، چهارتا خورد؟ مگر غیر از این بود که پرسپولیس محبوب و عزیز ما تبدیل به پرسپولیس «صفر چهار» شد؟! مایلی کهن و دایی؛ دعوای تکراری در پرسپولیس سال ۹۰ و اولین دوره حضور علی دایی به عنوان سرمربی در پرسپولیس فرصت خوبی را برای مایلی کهن رقم زده بود تا در ادامه دعواهای قبلی خود با دایی، این بار در قامت سرمربی پرسپولیس حمله به وی را آغاز کند. آذر ماه فرارسید و مایلی کهن اولین انتقاد خود از علی دایی را اینگونه مطرح کرد: این آقای پول‌پرست بعد از داستان تیم‌ملی ۹ماه خانه‌نشین بود و جرات نمی‌کرد از خانه بیرون بیاید. چه کسی ایشان را از خانه بیرون آورد؟ این آقای پول‌پرست زمانی که در پرسپولیس نیست به هیچ عنوان دلش نمی‌خواهد این تیم نتیجه بگیرد و همه تلاش خود را کرده و می‌کند که این امر اتفاق بیفتد. عامل اصلی اینکه تیم‌ملی در سال۹۸ مستقیم به جام‌جهانی نرفت با آن بضاعت فنی خوب و امکانات اندکی که داشت، همین آقای پول‌پرست بود. حالا بماند که چطور مانع از صعود مستقیم تیم‌ملی به جام‌جهانی شد. یک ماه بعد مایلی کهن علت حملات جدید خود به علی دایی را نیز بیان کرد: دلیل عمده‌ای که این آقا را «پول‌پرست» نامیده‌ام این است که ادعا می‌کند پرسپولیسی است اما در جاده اتوبوس تیم پرسپولیس را برای پول متوقف می‌کند و می‌گوید تا چکم پاس نشود با تیم به رشت نمی‌روم. دیگر در برابر آقای «پول‌پرست» کوتاه نمی‌آیم. از حالا حتی یک کلمه درباره پرسپولیس حرف بزند من هزار کلمه حرف می‌زنم. ... آقای پول‌پرست باید بداند که اگر برای همه «دایی» است برای من «خاله» است. این آقا باید بداند که مایلی‌کهن هرچه هست ۳۰سال قبل از او وارد شهر شده است. اختلافات دایی و مایلی کهن در سال ۹۲ بازهم از سرگرفته شد و ابتدا مایلی کهن مدعی شد که سرمربی پرسپولیس باید ۳۰درصد جریمه شود چرا که مشکلات به وجود آمده برای پرسپولیس از جمله اعتصابات بازیکنان تقصیر علی دایی است. بازیکنی که هفت‌ماه بازی کرده و ۸۰۰میلیون تومان گرفته نباید ادعای بی‌پولی کند. یک ماه بعد مایلی کهن بار دیگر دایی را مورد انتقاد قرار داد و گفت: این آقایان سال پیش کجا بودند؟ همان‌جایی که کارت‌به‌کارت کردند. مگر نمی‌گویند محبوب هستند که همه‌اش حقه‌بازی است. آنجا که بودند چند تماشاگر بازی‌هایشان را می‌دید؟ صد تا نمی‌شد تازه آن را هم از مدرسه‌ها می‌بردند. گفته بودم قراردادشان ۵میلیارد و ۱۰۰میلیون اما یک‌ذره اشتباه کردم چون درستش ۵میلیارد و ۲۰۰میلیون تومان بوده. البته این‌ها برای آقایان پول‌خرد است. تازه قرار است این دو تا اخوان کارهای دیگری هم بکنند. این اخوان چون خیلی مشکل مالی دارند این پول‌ها دردشان را دوا نمی‌کند به همین خاطر قرار شده در صف سبد کالا نایستند تا مثل مردم زجر بکشند. قرار شده سبد کالای این اخوان را ببرند در خانه‌شان.‌‌ همان اخوانی که به هر حال انسان‌های شریف و رفتگر را آدم نمی‌دانند در صورتی که خودشان آدم نیستند. مایلی کهن اما سال 93 را باز هم با یورش به علی دایی آغاز کرد و گفت: با کاری که کردند اصلا همه چیز را زیر سوال بردند. پرسپولیس در این فصل فقط رونالدو و مسی را کم داشت و تمام بازیکنان را از این‌ور و آن‌ور گرفته بودند. آقایان می‌گویند در پرسپولیس دست به جوانگرایی زده و بازیکنان جوان گرفته‌اند. کدام جوانگرایی؟ این بازیکنانی که به پرسپولیس آمدند همه در تیم‌های دیگر بازی کرده و به فوتبال ایران معرفی شده بودند. در پرسپولیس به گونه‌ای رفتار شد که حتی «کفش‌دوزک» هم برای این تیم خط و نشان کشید. اول شهریور ماه نیز مایلی کهن در جمله ای کنایه آمیز خطاب به دایی گفت که مشکل پرسپولیس با کارت‌به‌کارت حل می‌شود. همین دو هفته پیش نیز بار دیگر مایلی کهن در ادامه انتقادات خود به مربیان پرسپولیس عنوان کرد: به نظر من اگر پرسپولیس در یک بازی سه تا که نه، ۳۰تا هم بخورد آقایان ککشان هم نمی‌گزد. کما اینکه قبلا هم نشان داده‌اند، وقتی در تیم‌های دیگر بودند، چطور شادی خود را از پیروزی مقابل پرسپولیس بروز می‌دادند. چیزی که هیچ‌کجای دنیا متداول نیست. متاسفانه پرسپولیس دیگر پرسپولیس نیست و به «حر‌ص‌پولیس» تبدیل شده است. این تیم تماشاگرش را سکته می‌دهد و اصلا این مسایل برای آقایان مهم نیست. این‌ها دردناک است. صحبت از رفتن نمی‌کنند و می‌مانند، چون می‌خواهند اخراج شوند تا پول دو سال آینده خود را هم دریافت کنند، چراکه اگر از سمت خود کناره‌گیری کنند نمی‌توانند از باشگاه غرامت بگیرند و پول قراردادشان را تمام و کمال دریافت کنند. اما آخرین دعوای مایلی کهن با مربیان پرسپولیس به انتقادات وی از اخوان دایی معطوف شد. همین چند روز پیش بود که مرد همیشه منتقد فوتبال کشور این بار دایی و برادرانش را پس از جدایی از پرسپولیس مورد انتقادات شدید خود قرار داد و گفت: مگر با استفاده از رانت‌های مختلف، سوار ماشین شاسی بلند شدن، عینک دودی هنگام شب بر چشم زدن واقعا می‌خواهی بگویی کسی هستی؟ مدام عنوان می‌کنی من مدرک مربیگری گرفته‌ام و چه و چه. مگر کم هستند قهرمانان نامی و بزرگی که مدرک مربیگری دارند. تو که حداقل بازیکن هم نبوده‌ای که به یکباره به عنوان مربی از باشگاه محبوب و مردمی پرسپولیس سردرآوردی.اَخوانی که فکر می‌کنم معادل تمامی تاریخ تیم و باشگاه پرسپولیس و بیشتر از همه پیشکسوتان این باشگاه عزیز و مردمی صاحب پول، امکانات و ... شده‌اند اما باز هم به هنگام رفتن چنان فضا را آلوده و مسموم می‌کنند که گویی همه رقمه به آنها اجحاف و ظلم شده است و آنها از مظلومان تاریخ فوتبال و ورزش هستند.