كارنامه نااميد كننده كي روش در تيم ملي ايران/ خارجي ها بهتر از ايراني‌ها+ جدول

تیم ملی فوتبال کشورمان در حالی با مربي پرتغالي خود برابر ازبكستان تن به شكست داد كه اين روزها و پس از سفر غير منتظره كارلوس كي روش به پرتغال،‌ شايعاتي مبني بر احتمال عدم بازگشت وي مطرح شده است. در اين بين اهالي فدراسيون فوتبال در شرايطي شايعه حضور يك مربي ايراني روي نيمكت تيم ملي را تكذيب مي كنند كه با نگاهی به کارنامه مربيان خارجي مشاهده می شود که هرچند حضور این مربیان در ایران کوتاه بوده، اما نتایج قابل قبول تری نسبت به مربیان داخلی به دست آورده اند. با وجود بازي هاي دوستانه با تيم هاي ضعيف، عملکرد کارلوس کي روش سرمربي پرتغالي تيم ملي ايران با شکست برابر ازبکستان به 52.38 درصد کاهش يافت که در مقايسه با بازي هايي که با تيم هاي مختلف انجام شده، يک رکورد نامناسب را براي دوست صميمي سر الکس فرگوسن، نشان مي دهد. برانکو بهترین مربی خارجی تیم ملی هر نظر سنجی که در هر برنامه تلویزیونی یا رادیویی برگزار شود، و در آن نام موفق ترین مربی خارجی یا موفق ترین مربی در بازی های آسیایی یا بهترین مربی دهه اخیر فوتبال ایران پرسیده شود، انتخاب مردم ایران برانکو ایوانکوویچ است. برانکو که در طول فعالیتش در ایران از سوی منتقدان تندخو به عنوان یک مربی دیکتاتور شناخته و برای هدایت تیم ملی فوتبال ایران کوچک شمرده می‌شد، در زمان حضورش روی نیمکت تیم ملی، سه افتخار برای ایران کسب کرد که دو افتخار آن بزرگ بود و یکی از آن‌ها افتخار چندان بزرگی به حساب نمی‌آمد . مهم‌ترین کاری که او کرد، رساندن تیم ملی به جام جهانی 2006 بود. . افتخار بزرگ دیگری که او برای تیم ملی کسب کرد، قهرمانی در بازی‌های آسیایی بوسان کره جنوبی بود که پس از او هنوز ایران نتوانسته قهرمان بازی‌های آسیایی شود. برانکو پس از این‌که تیم ملی را قهرمان بوسان کرد، از ایران رفت و پس از گذشت مدتی به تیم ملی بازگشت و در 41 مسابقه روی نیمکت تیم ملی نشست. او بیش از نیمی از مسابقاتی که روی نیمکت تیم ملی بود را با پیروزی پشت سر گذاشت و در مدت حضورش تنها 7 بار طعم شکست را چشید. وی همچنين با تیم شان‌دونگ قهرمانی لیگ چین را تجربه کرده است. او که گفته می‌شد تیم‌ملی را شانسی به جام جهانی‌2006 آلمان برده بود، در نظرسنجی‌های سال هاي اخير به عنوان برترین مربی 30‌سال اخیر تیم‌ملی از سوی مردم برگزیده شد. در این بین دیگر مربی خارجی که برای ایران نتایج قابل توجهی گرفت فرانک اوفارل ایرلندی بود. او هم در مدت حضورش در تیم ملی ایران توانست ایران را قهرمان بازی‌های آسیایی کند. او همچنین توانست ایران را به المپیک 1976 برساند؛ آخرین المپیکی که فوتبال ایران در آن حضور داشت. این دو مربی خارجی در بین تمام کسانی که از آن سوی مرزها وارد ایران شده اند عملکرد بهتری داشته اند.

کرش کار مربيگري خود را با تيم جوانان پرتغال آغاز کرد و نسل طلايي براي پرتغال ساخت که در دنياي فوتبال ستارگان بزرگي شدند، بازيکناني چون فيگو، روي کاستا، فرناندو کوتو و... با رشد اين ستاره‌ها كرش هم رشد کرد و در سال 1991 سرمربي تيم ملي پرتغال شد و پس از دو سال حضور در نيمکت پرتغال اين تيم را به مقصد اسپورتينگ ترک کرد تا سرمربي اين تيم مطرح پرتغالي شود. او دو سال روي نيمکت اسپورتينگ به افتخاراتي دست يافت و بازهم بازيکناني به دنياي فوتبال معرفي کرد. بازيکناني چون استانکوويچ و پائولو سوزا. مقصد بعدي نيويورک بود و تيم ردبول آمريکا جاي ديگري براي مربيگري اين پرتغالي بود. او سپس به آسيا آمد و هدايت تيم ناگويا ژاپن را در سال 1996 به خدمت گرفت. اما ناگويا هم مثل رد بول حضور يکساله براي کرش به همراه داشت. او در آسيا ماند و هدايت تيم ملي امارات را هم به مدت يکسال بر عهده گرفت (1998-1999). كرش در ادامه فعاليت خود به آفريقاي جنوبي رفت و توانست اين تيم را به جام جهاني 2002 برد که پيش از بازي‌هاي جام جهاني کره - ژاپن جاي خود را به يک مربي آفريقاي جنوبي داد. بعد از اين صعود او کار با تيم هاي بزرگ را آغاز کرد و به عنوان دستيار در کنار فرگوسن کارش را با منچستر يونايتد شروع کرد . پس از يکسال حضور در کنار فرگوسن مربيگري رئال مادريد به او پيشنهاد شد و در سال 2003 هدايت کهکشاني ها را برعهده گرفت و در اين تيم به موفقيت نرسيد. بازگشت دوباره به اولدترافورد و کار با فرگوسن او را در سايه قرار داد ولي بارها فرگوسن لب به تمجيد از او باز کرد و کار کرش را مي ستود و قهرماني ها متعددي با منچستر به دست آورد. سال 2008 سال خداحافظي از منچستر بود تا دوباره بر روي نيمکت تيم ملي پرتغال تکيه بزند. او پرتغال را به جام جهاني 2010 برد اما در جام جهاني ناموفق بود.