رضا یزدانی می خواهد طلسم المپیک را بشکند

ورزش سه: رضا یزدانی بعد از 2 سال روی تشک رفت و بار دیگر تمام نگاهها را به خود جلب کرد. شاید هر کشتی گیری جای او بود، در این سن و سال نمی توانست بعد از چند عمل جراحی سنگین دوباره روی تشک برود؛ اما برای همین است که لقب پلنگ جویبار را به رضا یزدانی داده اند. کشتی گیری که اگر با نرمش شورای فنی مواجه می شد و می توانست راهی بازی های آسیایی 2018 شود، در صورت کسب مدال طلا برابر با احسان حدادی حالا با 4 مدال طلا در این بازی ها جزو پرافتخارین ورزشکاران ایرانی به حساب می آمد. او در 3 دوره قبلی به عنوان قهرمانی بازی های آسیایی رسیده بود و به نظر می رسد توان کسب چهارمین طلا را داشت. به جز بازی های آسیایی، پلنگ جویبار سابقه کسب مدال طلای جهان را هم دارد؛ پس این همه انگیزه برای بازگشت چطور در او به وجود آمده است؟ قطعا جواب این است؛ مدال المپیک! رضا یزدانی که برای اولین بار در المپیک 2008 شرکت کرد و در وزن 84 کیلوگرم به نتیجه ای نرسید، در المپیک 2012 با بدشانسی محض در جریان مسابقات مصدوم شد و در شرایطی که شانس نخست کسب مدال طلا به حساب می آمد، روی ویلچر تشک کشتی را ترک کرد. او بازهم برای مدال المپیک برگشت و جنگید؛ اما در المپیک 2016 هم دستش به مدال نرسید. وی در دیدار دوم در برابر ختاگ گازیموف آذربایجانی شکست خورد که در مورد داوری این کشتی، صحبت‌های زیادی مطرح شد. با صعود گازیموف به فینال، یزدانی به شانس مجدد رفت. پلنگ جویبار کشتی اول را در برابر رادوسلاو باران از لهستان پیروز شد؛ اما در دور دوم، ماگومد ابراگیموف ازبکستانی در کمتر از ۲۰ ثانیه یزدانی را ضربه فنی کرد تا بازهم صحنه های تلخی برای او در المپیک رقم بخورد. حالا با وجود داشتن 34 سال سن و عدم موافقت شورای فنی تیم های ملی کشتی آزاد با بازگشت او به تیم ملی، یزدانی با انگیزه به کشتی بازگشته و احتمالا بازهم نیم نگاهی به آخرین شانسش برای کسب مدال المپیک در سال 2020 دارد. در جریان هفته سوم لیگ برتر کشتی باشگاههای کشور، رضا یزدانی بالاخره بعد از 2 سال به صبر هوادارانش پایان داد و روی تشک رفت. دربی مازندران میان تیم های پتروشیمی بهشهر و آرش زین بابل که تماشاگران زیادی را به سالن کشانده بود، یک اتفاق ویژه را در خود جای می داد. رضا یزدانی در وزن 92 کیلوگرم روی تشک رفت و برابر حریف خود از تیم بهشهری یعنی علی موجرلو کشتی گرفت. پلنگ جویبار توانست با آمادگی بالای خود همه را به یاد روزهای اوجش بیاندازد و با اجرای فنون زیبا 11 بر صفر در این کشتی برنده شد. یزدانی با اینکه شدیدا مورد تشویق قرار می گرفت، به خاطر اهمیت نتیجه این مسابقه که حتی علی پروین، اسطوره فوتبال را هم به سالن کشتی کشانده بود؛ کنار تشک رفت و در کنار مراد محمدی به هدایت 2 کشتی گیر باقی مانده در اوزان بالاتر پرداخت. البته که در نهایت تیم بابلی با اختلاف ناچیزی در این مسابقه بازنده شد. با وجود شکست تیم بابلی در این مسابقه، رضا یزدانی نشان داد فقط نامش کافی است تا سالن های کشتی در سراسر مازندران پر شوند و پخش زنده هم از تلویزیون برای علاقه مندان کشتی جذابیت داشته باشد.

حالا طلسم نرفتن رضا یزدانی روی تشک شکسته شده و همه منتظرند تا او را با دوبنده تیم ملی در مسابقات بزرگ ببینند. اتفاقا در وزن 92 یا 97 کیلوگرم یک جای خالی بزرگ در ترکیب تیم ملی دیده می شود. با روی کار آمدن علیرضا کریمی در یکی از این اوزان، وزن دیگر خالی از ستاره شده و نگرانی زیادی برای خادم به وجود آورده است. عباس طحان و امیرمحمدی و حسین شهبازی در این اوزان جواب نداده اند و در شرایطی که علیرضا کریمی احتمالا در وزن 92 کیلوگرم کشتی می گیرد، وزن 97 کیلوگرم ستاره ای مثل رضا یزدانی را می طلبد. پلنگ جویبار که قبل از بازی های آسیایی امیدوار بود شورای فنی به حضورش در این بازی ها رای بدهد، فقط یک طرفدار سفت و سخت در این شورا داشت که منصور برزگر بود؛ اما بقیه از جمله رسول خادم با بازگشت او بدون حضور در مسابقه انتخابی مخالفت کردند. بعد از این اتفاقات هم خادم فقط به عنوان مدعو اختیاری پلنگ جویبار را به اردو دعوت می کرد! حالا فاصله کمی تا رقابت های جهانی باقی مانده و فدراسیون کشتی تنها راه بازگشت رضا یزدانی به تیم ملی را حضور در تورنمنت های بین المللی که فدراسیون تعیین کرده، می داند. به نظر می رسد این کشتی گیر باتجربه هم توقع دیگری دارد و می خواهد فدراسیون به واسطه سابقه اش به او اعتماد کند. باید دید در نهایت پایان این قصه فدراسیون کشتی و پلنگ جویبار به کجا می انجامد؟ رضا یزدانی شانسی برای حضور در مسابقات جهانی 2018 به میزبانی مجارستان دارد یا باید از همین حالا به فکر مسابقات سال آینده باشد؟ به هر حال در نهایت این آزادکار جویباری همچنان این هدف را دنبال می کند؛ قهرمانی در المپیک 2020 توکیو آن هم در سن 36 سالگی!