با کیمیا علیزاده از وزن مرگ تا افتخار بزرگ

ورزش سه: امروز تولد یکی از بهترین ورزشکاران زن ایران است. کیمیا علیزاده قهرمان تکواندو زنان ایران که توانست به عنوان اولین زن ایرانی به مدال برنز مسابقات المپیک دست یابد در ۱۹ تیر ۱۳۷۷ به دنیا آمده است. او در وزن ۵۷- کیلوگرم در مسابقات تکواندوی المپیک ریو ۲۰۱۶ با پیروزی در دیدار رده بندی مقابل حریف سوئدی توانست به عنوان اولین زن ایرانی در المپیک روی سکو برود. علیزاده، اما بعد از مسابقات دچار مصدومیتی شد و مدتی دور از میادین بود. او حالا در آستانه مسابقات المپیک آسیایی یکی از امید‌ها و یکی از ستاره‌ها در میان زنان کاروان ایران است. کیمیا علیزاده پرچمدار ایران در این مسابقات هم هست. با این ستاره جوان ورزش و تکواندوی ایران گفتگو کرده ایم که می‌خوانید: *شما پرچمدار کاروان ایران در المپیک آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا هستید. با توجه به اینکه همیشه ورزشکاران بزرگ این مسئولیت را به عهده دسته اند چه احساسی دارید؟ قبل از هرچیزی خوشحال هستم که در ماه تولدم مسئولیت پرچمداری کاروان المپیک آسیایی ایران بر عهده من است. این موضوع مسئولیت من را در این مسابقات سنگین می‌کند چرا که وقتی رزومه پرچمداران ایران در بازی‌های آسیایی می‌خواندم می‌دیدم که همه آن‌ها مدال طلا داشته و تنها یکی دو نفر بودند که با مدال‌های نقره و برنز این مسئولیت را به عهده داشته اند. البته من قبل از این پرچمدار کاروان ایران در المپیک جوانان نانجینگ بوده ام و قبل از این تجربه این را دارم. *برای خیلی از ورزشکاران افتتاحیه بازی‌های المپیک و المپیک آسیایی بسیار جذاب است و به همین دلیل حضور در مراسم را دوست دارند. حالا شما به عنوان پرچمدار در این رژه حضور دارید. برای شما چقدر این موضوع جذاب است؟ ‌ نمی‌توانم بگویم که خیلی بحث جذابیت برایم مطرح است. من در مسابقات جهانی هم پرچمدار بوده ام و قبل از هرچیز برایم پرچمداری کاروان ایران برایم افتخار است. -بعد از کسب مدال در المپیک به عنوان اولین زن ایرانی، مسئولیتتان از یک ورزشکار صرف گسترده‌تر شدو تبدیل به یک چهره کمی فراورزشی شدید. این موضوع باعث نمی‌شود فشار بیشتری روی شما باشد؟ قطعا این فشار‌ها روی من هست. خیلی از فشار‌ها ناخواسته روی بازیکنان وجود دارد و این خود بازیکن است که باید بتواند شرایط را مدیریت بکند. من البته بخش مثبتش را می‌بینم و انرژی مثبتش را می‌گیرم. زمانی که درالمپیک بازی می‌کردم درست است که تحت فشار بودم، اما مسئولیتم به مراتب کمتر از امروز بود و این کار من را برای ادامه راه سخت‌تر می‌کند. -در زمان برگزاری مسابقات المپیک از یک ورزشکار جوان تبدیل به چهره‌ای محبوب و معروف شدید و همانطور که گفتید دیگر زندگی اجتماعی شما صرف باشگاه و تمرینات نبود. این موضوع آیا برایتان دشواری‌هایی هم داشت؟ اوایل خیلی زندگی برایم سخت بود. واقعا شرایط دشواری بود، اما کم کم با آن کنار آمدم. واقعیتش این است که تکواندو مسیر زندگی من را عوض کرد و بعد از المپیک دیگر نمی‌تواستم عادی زندگی کنم. خب خیلی‌ها ممکن بود از من الگوبرداری کنند و کوچکترین اشتباه من می‌توانست عواقب بدی داشته باشد. این با توجه به سن و سالم کمی سخت بود و باید حواسم را در زندگی شخصی و اجتماعی و حتی فضای مجازی حسابی جمع می‌کردم. در این مدت و در خیلی جا‌ها خسته و پشیمان شدم، اما این احساس گذرا بود و بیشتر از چند دقیقه طول نکشید. خیلی وقت‌ها این به سراغم می‌آمد که‌ای کاش این اتفاقات نمی‌افتاد و من زندگی آرامم را داشتم و کسی به من توجه نمی‌کرد، اما این مسیری که بود خودم انتخاب کرده بودم و تصمیم گرفتم با آن کنار بیایم. -بعد از درخشش در المپیک حالا با وجود تغییر شرایط از یک تکواندوکار جوان و با استعداد به یک قهرمان که انتظار‌ها از او بالا هم هست، چقدر آماده اید و شرایطتان چگونه است؟ واقعیت این است که من وزنم را تغییر داردم و در وزن منفی ۶۷ کیلو بازی می‌کنم. من در المپیک در -۵۷ بازی کردم، اما امروز شرایط وزن تغییر کرده است. وزن -۶۷ وزن مرگ است. -چرا وزن مرگ؟ به خاطر اینکه وزنی است که مدعیان زیادی در آن هستند و هربار یک نفر در آن قهرمان می‌شود. نسبت به وزن‌های دیگر این وزن شرایط متفاوتی دارد. -شما مجبور بودیم وزنتان را اضافه کنید؟ بله مجبور بودم چرا دیگر نمی‌توانستم وزنم را کم کنم. ما البته قبل از المپیک دو سه مسابقه مهم داریم و من در حال حاضر تمرکزم را روی آن‌ها گذاشته ام. شاید مسابقات دیگر زیاد در رسانه‌ها مهم نباشد، اما مسابقاتی در پیش داریم که در رشته ورزشی تکواندو مهم هستند مثل مسابقات قهرمانی جهان که من تمرکزم را برای موفقیت در آن‌ها گذاشته ام چرا که این مسابقات در ارتقا رنکینگ من موثر هستند و می‌توانند جایگاه من را تغییر بدهند. -وضعیت آمادگی تان برای رسیدن به آرزو‌های امسالتان چگونه است؟ من یکسال از میادین دور بودم، اما الان به مرز آمادگی رسیده ام فکر می‌کنم تا زمان مسابقات جهانی و المپیک آسیایی به آمادگی کامل می‌رسم. -شما در باشگاه لوازم خانگی کن عضویت دارید. وضعیت تکواندوی باشگاهی زنان خوب است؟ من بعد از استراحت المپیک به مسابقات لیگ آمدم. ما از معدود کشور‌هایی هستیم که رقابت‌های باشگاهی داریم. این خیلی خوب است و اگر بیشتر به آن توجه شود کیفیت ورزشکاران هم قطعا بالاتر رفته و انگیزه بیشتری خواهند داشت.