وقتی کیانوش «تهدید» می‌کند!

خبرگزاری میزان: پس از اتمام حجت فدراسیون وزنه‌برداری مبنی بر این که همه ملی‌پوشان باید زیر نظر سرمربی تیم ملی به تمرین بپردازند و کسی حق تمرین انفرادی ندارد کیانوش رستمی که از پیش از المپیک ریو به صورت انفرادی تمرین می‌کرد از این کار امتناع کرد و در اردوی تیم ملی حاضر نشد. مرادی و همکارانش در فدراسیون وزنه‌برداری تلاش زیادی انجام دادند تا با مصلحت‌اندیشی این مشکل را حل و کیانوش رستمی را راضی به حضور در اردوی تیم ملی کنند اما تلاش آنها نتیجه نداد و وزنه‌بردار طلایی کشورمان در المپیک ریو از مواضعش کوتاه نیامد تا در نهایت از حضور در بازی‌های آسیایی و بازی‌های کشورهای اسلامی محروم شود. کیانوش رستمی در مصاحبه‌ای درباره کنار گذاشته شدن از تیم ملی وزنه‌برداری اظهار داشت: نزدیک به 8 ماه تا شروع مسابقات جهانی وزنه‌برداری زمان باقی مانده است به نظرم مسئولان فدراسیون هر تصمیمی که می‌خواهند بگیرند، همین حالا بگویند و تکلیف من را مشخص کنند. من 3 پیشنهاد خارجی دارم و در هر شرایطی باید آن دو مدال باقی‌مانده المپیک که برایشان برنامه ریزی کرده‌ام را کسب کنم. واقعیت این است که هرگز دوست ندارم برای کشور دیگری به میدان بروم، اما ممکن است این اتفاق زمانی بیفتد که یک ایرانی پشت ایرانی نباشد. من می‌خواهم کارنامه ورزشی‌ام را تکمیل کنم و به دنبال پول نیستم. این اظهارنظر رستمی از جنبه‌های مختلف قابل بررسی است. نکته اول این که او قصد ندارد تصمیم خود مبنی بر عدم حضور در اردوی تیم ملی را تغییر دهد و همچنان بر این باور است که فدراسیون وزنه‌برداری باید اجازه دهد به صورت انفرادی تمرین کند. نکته دوم تهدید مسئولان ورزش کشور است مبنی بر این که اگر شرایط به همین منوال باشد او برای ادامه فعالیت ورزشی خود به کشور دیگری برود. تهدیدی که با دیگر اقدامات شعاری او درباره حس وطن‌پرستی و مردمداری در تضاد است. آنچه مسلم است اگر فدراسیون وزنه‌برداری از مواضع خود عقب نشینی کند مهر تاییدی خواهد بود بر معضل «ورزشکارسالاری». در این که رستمی یک وزنه‌بردار سطح بالا است شکی وجود ندارد و شاید با عدم حضور او وزنه‌برداری ایران دچار لطماتی هم بشود اما در کشورمان استعدادهای درخشانی وجود دارد که با یک برنامه‌ریزی مدون می‌توانند خیلی زود جای خالی کیانوش رستمی یا هر وزنه‌بردار دیگری را پر کنند همان گونه که در سنگین‌وزن وزنه‌بردارانی ظهور کردند که جای خالی رضازاده هیچ گاه احساس نشد. کیانوش رستمی یک شبه قهرمان المپیک نشد. او زیر نظر همین مربیان داخلی توانست به تیم ملی راه پیدا کند و این توهم که با چند هفته تمرین انفرادی توانسته قهرمان المپیک شود نمی‌تواند درست باشد زیرا برای قهرمانی در میدان بزرگ المپیک باید ماه‌ها و سال‌ها زحمت کشید. دوران قهرمانی هم روزی به پایان خواهد رسید و آنچه بر جا می‌ماند منش و رفتار ورزشکاران و قهرمانان است. کیانوش رستمی روزی متوجه اشتباهاتش خواهد شد. اشتباهاتی که می‌تواند نام نیکی از وی باقی نگذارد. با این حال می‌توان امیدوار بود که آب رفته به جوی برگردد و کیانوش رستمی پیش از آن که دیر شود با یک تصمیم‌گیری درست اجازه ندهد عده‌ای در جهت منافع خودشان از او سوء استفاده کنند.