تصمیمات تکراری در وزنه‌برداری
با انتخاب حسین برخواه به عنوان سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری جوانان با حفظ سمت، شاهد یک تصمیم تکراری در این رشته المپیکی بودیم، تصمیمی که شاید نتوان چندان به عواقب آن خوشبین بود.
خبرگزاری فارس: بعد از قطعی شدن ادامه همکاری انوشیروانی با تیم ملی بزرگسالان با درخواست او وحید ربیعی، دستیارش در تیم ملی جوانان به کادر فنی بزرگسالان اضافه شد تا جایگاه او در جوانان خالی بماند، اما بعد از چند هفته شورای فنی تشکیل جلسه داد و شاهد تصمیمی تکراری برای این رده سنی بودیم، تصمیمی که پیش از این شاهد آن بودیم؛ سپردن همزمان دو پُست به یک نفر با حفظ سمت. چنین تصمیماتی در ورزشی حرفه‌ای و روز دنیا دیگر منسوخ شده است و در حالی که هر رده از تیم‌های ملی رشته‌های مختلف، چندین و چند مربی مختلف مشغول به کار هستند، اما در کشورمان در رأس هدایت 2 تیم ملی یک رشته المپیکی آنهم رشته‌ای مهم مانند وزنه‌برداری با آن پیشینه افتخارات، باید از یک نفر استفاده شود. با نگاهی گذرا به تقویم فدراسیون جهانی می‌بینیم که مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان 15 تا 22 فروردین ماه سال آینده و مسابقات قهرمانی جوانان جهان کمتر از 2 ماه بعد یعنی 27 خرداد تا سوم تیرماه سال 96 برگزار خواهد شد که در این بین مسابقات قهرمانی آسیا در این دو رده سنی را نیز خواهیم داشت. با توجه به فشردگی مسابقات برخواه آنقدر مشغله دارد که نتواند بار دیگری بر بار
مشکلاتش اضافه کند. از شورای فنی با آن‌همه تجربه و پیشینه تعجب می‌کنیم که چطور رأی به چنین تصمیمی دادند. بدون شک برخواه در این مدت نشان داده که از توانمندی فوق‌العاده‌ای برخوردار است، اما چه بهتر بود که اجازه می‌دادیم تمرکز او روی همان تیم ملی نوجوانان و شاگردانش در این رده باقی می‌ماند تا اینکه بخواهیم باری بر مسئولیتش بیفزاییم. در گذشته نیز شاهد چنین تصمیمی از سوی فدراسیون وزنه‌برداری بودیم آنجا که بعد از برکناری حسین توکلی، سجاد انوشیروانی با حفظ سمت از جوانان به بزرگسالان آمد و حالا نمونه‌ای دیگر؛ از این نگرانیم که این رویه دز تیم‌های ملی وزنه‌برداری اپیدمی شود و در آینده نیز شاهد تکرار این تصمیمات باشیم. به هر حال قهرمانان بازنشسته وزنه‌برداری هم باید از جایی مربیگری را آغاز کنند و اما آن یک جا لزوما نباید مشاور سرمربی تیم ملی باشد بلکه بهترین حوزه برای رشد و پرورش استعداد این قهرمانان پیشین و مربیان کنونی و نشان دادن توانمندی‌هایشان همین رده‌های پایه تیم ملی حتی به عنوان مربی است، نه صرفا سرمربی. چه ایرادی دارد که وزنه‌بردارانی مانند نصیرشلال را که دوران ورزش قهرمانی را پشت سر گذاشته‌اند را به جای
بکارگیری در عناوینی تشریفاتی مانند مشاور سرمربی تیم ملی بزرگسالان در همین رده‌های پایه استفاده می‌کردیم تا هم کسب تجربه می‌کردند و ضمن انجام کار اجرایی و عملی به پشتوانه‌های خوبی برای تیم‌های ملی در آینده تبدیل می‌شدند تا مجبور نباشیم از دایره محدودی از گزینه‌ها استفاده کنیم. اینکه مربیان به صورت پلکانی رشد کرده و ارتقا پیدا می‌کنند، نکته بسیار خوب و ایده‌آلی است، اما ایراد کار اینجاست که باید پشت سر آنها هم گزینه‌ای برای جایگزینی باشد. همانطور که ما در وزنه‌برداری بخصوص در رده‌های پایه به دنبال سازندگی و پشتوانه‌سازی هستیم، باید در عرصه مربیگری هم از این روال پیروی کنیم و این موضوع را در دستور کار قرار دهیم. انتخاب فردی مانند حسین برخواه یکی از بهترین تصمیماتی بود که در سال‌های اخیر توسط فدراسیون وزنه‌برداری گرفته شده که با سپردن هدایت تیم ملی نوجوانان به این مربی جوان شاهد حضور نسل جدیدی از مربیان بودیم. پس باید همین نقشه راه را که جواب داده و منتج به نتیجه شده است را ادامه دهیم و این چرخه را وسیع‌تر کرد و با سپردن هدایت تیم‌های ملی به قهرمانان خوشنام وزنه‌برداری و فراهم کردن زمینه حضور آنها در عرصه
مربیگری بخصوص در رده ملی زمینه پرورش استعدادها در عرصه مربیگری را فراهم کنیم و از آنها آلترناتیوهای مثمرثمری بسازیم. صندلی مربیگری تیم های ملی هوای تازه می خواهد.
دیدگاه تان را بنویسید