روزنامه ایران: همیشه وقتی از ورزش صحبت می‌کنیم، به یاد سلامت بدن و فواید بسیار ورزش برای بدن می‌افتیم. در برگزاری مسابقات ورزشی هم علاوه بر بحث سلامت بدن، نشاط و هیجان هم برای ما یادآوری می‌شود. اما برخی ورزش‌ها هستند که وقتی در مورد هیجان و نشاط ناشی از آنها صحبت می‌کنیم در کنارش خطرات آنها را نیز به یاد می‌آوریم و نباید فراموش کنیم که در اثر بی‌توجهی، می‌توانند آسیب‌ها و عوارض جدی و خطرناکی برای ورزشکار به وجود بیاورند و گاهی منجر به مرگ می‌شود.
یکی از ورزش‌های مهیج و البته به تعبیری خطرناک موتورسواری است. افرادی که این نوع ورزش‌ها را انتخاب می‌کنند افرادی هیجان‌طلب هستند که علاوه بر این روحیه باید آمادگی بدنی کافی هم داشته باشند.
این آمادگی بدنی کافی علاوه بر داشتن وضعیت مناسب و ایده‌آل قلبی عروقی، شامل قدرت عضلانی خوب، انعطاف‌پذیری خوب و تعادل بدنی مناسب هم می‌شود که نتیجه آن داشتن تطابق کافی با وسیله موتوری و کنترل بهتر آن است. پس علاوه بر تمرین‌های تخصصی رشته موتورسواری، هر فرد علاقه‌مند در این زمینه باید آمادگی جسمانی کافی نیز داشته باشد. این ورزشکاران باید ذهن قوی و آماده‌ای داشته باشند تا در مواقع احساس خطر توانایی انجام واکنش سریع و مناسب و نیز حفظ تعادل روی وسیله موتوری و کنترل وسیله هنگام برخورد با موانع ثابت مانند درخت، موانع موجود روی زمین یا موانع متحرک مانند انسان‌ها، حیوانات در حال حرکت یا اجسام متحرک از قبیل ماشین‌ها و سایر وسایل نقلیه را داشته باشند.
پس علاوه بر تمرینات جسمی به تمرینات ذهنی و شناختی کافی نیز نیاز دارند و این همان دستیابی به هشیاری کامل هنگام استفاده از این‌گونه وسایل است.
آسیب‌های رشته‌های ورزشی موتوری، زنان و مردان را به یک نسبت تحت تأثیر قرار می‌دهد. این آسیب‌ها هم می‌تواند به عنوان تروما یا یک حادثه توأم با تصادف تعبیر و هم به عنوان آسیب وزشی تلقی شود. بر طبق تحقیقات صورت گرفته، بیشتر این آسیب‌ها، آسیب‌های مینور یا جزئی هستند. منظور از این آسیب‌ها، آسیب‌هایی هستند که به حضور در بیمارستان و بستری نیاز ندارند. مثال شایع این نوع آسیب‌ها، آسیب‌هایی هستند که بیشتر در اندام‌های فوقانی و تحتانی (دست و پا)، اتفاق می‌افتند و بیشتر هم به صورت خراشیدگی‌ها یا بریدگی‌های سطحی در اثر افتادن روی زمین یا سایش روی زمین دیده می‌شوند.
زخم‌های سطحی‌تر به کمک خود اشخاص که در این زمینه آموزش دیده باشند قابل شست‌وشو و پانسمان است. زخم‌های عمقی‌تر و آلوده‌تر نیاز به حضور در مراکز درمانی و ویزیت افراد آموزش‌دیده در این زمینه برای شست‌وشو، پانسمان یا بخیه زخم و مراقبت‌های بعد از آن دارند.
سایر آسیب‌ها، آسیب‌های ماژور یا بزرگ نامیده می‌شوند.منظور از این آسیب‌ها، آسیب‌هایی است که به حضور در بیمارستان و انجام بررسی‌های تشخیصی دقیق‌تر و بستری در بیمارستان نیاز دارد. بعضی از این آسیب‌ها بسیار خطرناک بوده و حتی می‌تواند منجر به تهدید حیات فرد شود.
در بین آسیب‌های ما ژور می‌توان از شکستگی اندام‌ها، آسیب به مهره‌های ناحیه گردن، قفسه سینه و دنده‌ها، آسیب به مچ دست، مچ پا، ناحیه آرنج، آسیب ناحیه زانو بخصوص آسیب‌های لیگامانی زانو، آسیب به ناحیه لگن و شکستگی لگن، آسیب به شانه‌های راست و چپ هنگام افتادن روی شانه‌ها نام برد.
در بین آسیب‌های تهدید کننده حیات، آسیب به ناحیه سر شایع‌ترین و خطرناک‌ترین نوع آسیب است که می‌تواند منجر به مرگ شود. آسیب به مهره‌های گردنی، مهره‌های قفسه صدری و کمر نیز می‌تواند اتفاق بیفتد که این آسیب‌ها در مواردی عوارض جبران‌ناپذیری را بر جای می‌گذارد و می‌تواند منجر به ناتوانی دائمی فرد شود.
یکی از آسیب‌های دیگری که می‌تواند در این موارد دیده شود، آسیب به شکم است که می‌تواند در اثر فرورفتن دسته وسیله نقلیه موتوری به شکم هنگام افتادن روی زمین دیده شود و به دنبال آن موجب آسیب‌دیدگی شدید شکم و گه‌گاه جراحی فرد شود.
علت اصلی این آسیب‌ها نداشتن آمادگی بدنی مناسب، نداشتن آمادگی ذهنی کافی و عدم توانایی کامل از نظر کنترل وسیله نقلیه موتوری هنگام برخورد با موانع ثابت و متحرک است.
مواردی که ذکر شد آسیب‌های حاد یا فوری هستند یعنی آسیب‌هایی که بلافاصله بعد از مواجهه با موارد آسیب‌رسان اتفاق می‌افتند. بعضی انواع آسیب‌ها هستند که به مرور زمان و به دنبال استفاده نادرست از وسیله موتوری یا در اثر تجمع آسیب‌های کوچک بعد از مدتی خود را نشان می‌دهند. مانند کمردردهای مزمن، دردهای ناحیه مچ دست، دردهای مزمن زانو ناشی از التهاب‌های تاندون‌های اطراف زانو، آسیب به اعصاب نواحی تحتانی بدن مانند بی‌حسی ناحیه باتکس‌ها که در اثر وارد آمدن ضربات مکرر به ناحیه لگن و تحت فشار قرار گرفتن اعصاب آن ناحیه به وجود می‌آید.
سایز نامناسب وسیله نقلیه موتوری هم یک عامل آسیب‌رسان مهم است و نیز سایر تجهیزاتی که در وسیله مورد استفاده قرار می‌گیرند در صورت نامناسب بودن می‌تواند یک عامل آسیب‌رسان مهم باشد.
برای پیشگیری از این آسیب‌ها چند نکته ضروری به نظر می‌رسد. علاوه بر داشتن آمادگی بدنی مناسب، قدرت بدنی کافی، داشتن تعادل و هماهنگی بدنی خوب، تمرکز کافی و کنترل مناسب وسیله موتوری، استفاده از تجهیزات ایمنی نیز ضروری است.
استفاده از کلاه ایمنی مناسب، زانوبند و مچ‌بند دست مناسب و حفاظت آرنج‌ها ضروری است. داشتن سرعت مناسب برای کنترل وسیله موتوری بخصوص در موارد مواجهه با لغزندگی معابر، استفاده نکردن از وسیله موتوری در زمان بیمار بودن (به دلیل نداشتن قدرت بدنی کافی و تمرکز مناسب)و همچنین خواب کافی می‌تواند کمک مؤثری در پیشگیری از آسیب‌های ناشی از این نوع وسیله ورزشی هیجان‌انگیز و البته خطرناک داشته باشد.
دیدگاه تان را بنویسید