چرا بدمینتون‌بازان ایران به المپیک ریو نرسیدند؟

خبرگزاری ایسنا: علی شاه حسینی درباره ناکامی بدمینتون بازان ایران در کسب سهمیه المپیک بیان کرد: من دیگر بازیکن نیستم و اکنون به عنوان شخصی صحبت می کنم که این شرایط را پشت سر گذاشته و امیدوارم اظهارنظرهای من کسی را ناراحت نکند زیرا من حقایقی را که به نظرم وجود دارد بازگو می کنم. ابتدا باید به این نکته توجه کنیم که حقایق را بگوییم. من مصاحبه بازیکنانی که برای کسب سهمیه المپیک تلاش و هزینه کردند و همچنین فشار زیادی را متحمل شدند، در این مدت مطالعه کردم.

او ادامه داد: گاهی اوقات بانوان ما در مورد امکان کسب سهمیه المپیک در بخش دونفره صحبت می کردند که به نظرم غیر ممکن بود و فقط جنبه تبلیغاتی داشت چرا که در بخش دونفره تنها 16 تیم به المپیک می روند و تیم 20 دنیا نیز این فرصت را به دست نمی آورد چه برسد به بازیکنان ما که در مسابقات 5 هزار دلاری مقام می آوردند. چند ماه پیش در رادیو هم گفتم که شانس ما در انفرادی بانوان و مردان است و در دونفره هیچ شانسی نداریم.

شاه حسینی همچنین گفت: بازیکنان ما تمام تلاش خود را کردند که در مسابقات شرکت کنند در حالی که فقط بحث حضور مطرح نیست و نیاز به کسب نتایج مطلوب است. بازیکنان باید از لحاظ تمرینات آماده سازی و روحی و روانی در شرایطی قرار می گرفتند که در مسابقات نتیجه کسب کنند. آنها در برخی مسابقات نتایج خوبی می گرفتند که ما را خوشحال می کرد اما در برخی رقابتها شاید نتایجی پایین تر از سطح واقعی خود به دست می آوردند که البته این ذات ورزش انفرادی است و یک ورزشکار همیشه نمی تواند در 100 درصد آمادگی خود باشد.

ملی پوش سابق با شاره به وضعیت تمرینی بازیکنان تصریح کرد: آن چیزی که من دیدم و خودم نیز با بازیکنان در تماس بودم این بود که به همان اندازه که بازیکنان برای حضور در مسابقات تلاش می کردند، شرایط تمرینی خوبی نداشتند. اگر قرار بود به المپیک برسند باید از شرایط تمرینی بهتر از این برخوردار می شدند. از طرفی برای رسیدن به المپیک اصلا موضوع فقط سال کسب سهمیه المپیک نیست بلکه باید از یک سال قبل در مسابقات شرکت می کردند تا به رنکینگ زیر 150 برسند و در سال المپیک شرایط خود را حفظ و ارتقا دهند تا بتوانند جزو 38 نفر باشند. این نیز می طلبید که رنکینگشان زیر 85 دنیا باشد.

او ادامه داد: در میان این چهار بازیکن فقط ثریا آقایی در رده زیر 100 دنیا قرار گرفت که او نیز حتی اگر آسیب دیدگی نداشت شانسش بین 5 تا 10 درصد بود.

شاه حسینی در پاسخ به این پرسش که برای المپیک بعد چه رویه‌ای را باید در پیش گرفت، تصریح کرد: امیدوارم فدراسیون از الان به فکر المپیک 2020 باشد و اگر می‌خواهیم سهمیه المپیک کسب کنیم همه باید کمک کنند. اگر کسی به دنبال سهمیه المپیک است فدراسیون باید او را از لحاظ تمرینی، روحی و مالی آن قدر حمایت کند تا آن فرد بداند جامعه بدمینتون پشت سر او است و گرفتن سهمیه المپیک افتخار مجموعه بدمینتون خواهد بود.

او در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه ضرورت حضور مربی خارجی برای رده های پایه احساس می شود، بیان کرد: قبل از اینکه به فکر آوردن مربی باشیم باید امکانات خود را بسنجیم. باید به این موضوع برسیم هر ورزشکاری در سطح ملی باید حداقل هفته ای 24 ساعت تمرین و سالانه 1200 ساعت تمرین داشته باشد. آیا سالن تمرین و امکاناتی مانند توپ را می توانیم فراهم کنیم؟ بعد از این باید به فکر مربی باشیم. به نظربنده مربی هایی که اکنون هستند مانند آقای صادق کرباسی چیزی از مربیانی نظیر نوا یا افرادی دیگر که به ایران آمدند، کم ندارند. به هر حال ما هم در ایران زندگی می کنیم و از محدودیت ها و شرایط خبر داریم و نمی توانیم توقع زیادی داشته باشیم و در شرایط موجود باید بهترین برنامه ریزی انجام شود.