آموزش فیگور معلمان انگلیسی به زنان ایرانی!
یارگیری بی‌سر و صدای شرکت‌های مد و لباس غربی از دست‌اندرکاران صنعت پوشاک کشور.
روزنامه جوان: در‌حالی‌که نهاد‌های مسئول در حوزه مد و لباس سرگرم کار‌هایی با اثرگذاری و فراگیری کم هستند و خود را با طرح‌هایی برای مخاطبان خاص و اندک، گران و غیرکاربردی مشغول کرده‌اند، سازمان‌های بین‌المللی مد و لباس در حال یارگیری از بین فعالان، متخصصان و دانش‌آموختگان صنعت پوشاک و مد در کشورمان هستند و بعد از صادرات مد به کشورمان آموزش استاندارد‌های خود به فعالان صنعت پوشاک ما را در دستور کار خود قرار داده‌اند. مؤسسات HSFF ایتالیا و سیتی ویلگز انگستان از جمله مؤسسات آموزشی هستند که به شرکت‌کنندگان در دوره‌های آموزشی مد و لباس کشورمان گواهینامه بین‌المللی ارائه می‌کنند. سمینار «آشنایی با طراحی فیگور در فشن» مطلع ساماندهی این آموزش‌ها است که از سوی مجتمع آموزشی که با مجوز وزارت علوم فعالیت می‌کند، برگزار می‌شود و بنابر ادعای دست‌اندرکاران آن، این سمینار برای برگزاری از وزارت ارشاد و بنیاد ملی مد و لباس مجوز دارد. گفتنی است پوستر سمینار مزبور کمترین نشانه‌ای از مؤلفه‌های فرهنگی ایرانی و اسلامی ندارد و بیشتر شبیه پوستر‌های غربی ترویج مد است. حضور در سمینار «آشنایی با طراحی فیگور در فشن» که هفته جاری و
همزمان با ایام دهه فجر برگزار می‌شود، رایگان است و شرکت‌کنندگان می‌توانند از کارگاه‌های حاشیه‌ای آموزش تخصصی فیگور بهره ببرند. شرکت‌کنندگان در این سمینار که کاربرد آن در فشن‌شو‌های زیرزمینی است نیز می‌توانند از امتیازاتی مانند تخفیف در ثبت‌نام دوره‌های آموزش طراحی لباس، طراحی فیگور، مد و استایل که به صورت دوره‌ای و به تناوب در این مجتمع برگزار می‌شوند، استفاده کنند و در نهایت تأییدیه شرکت‌های بین‌المللی فعال در این زمینه را از ایتالیا و انگلستان دریافت کنند. شرکت‌های HSFF ایتالیا و سیتی ویلگز انگلستان از جمله مؤسساتی هستند که با این مجتمع آموزشی در جهت تربیت و بازآموزی متخصصان صنعت پوشاک همکاری می‌کنند و گواهینامه‌های بین‌المللی دو‌زبانه برای شرکت‌کنندگان در این دوره‌ها صادر می‌کنند. مربیان این دوره‌ها اغلب دوره‌های بین‌المللی طراحی مد و لباس را در خارج از کشور دیده‌اند و این مسئله در کنار رایگان بودن سمینار و امکان برخورداری از تخفیف برای شرکت در دوره‌های تکمیلی از جمله امتیازات آشنایی با فیگور فشن به شمار می‌رود. فارغ از اینکه مؤسسات آموزشی چرا دست به کار تأمین نیاز‌های نرم‌افزاری فعالیت‌های فرهنگی
زیرزمینی و غیرمجاز زنده‌اند، چنین فعالیت‌هایی که علی‌الاصول تحت نظارت وزارت ارشاد صورت می‌گیرند، بنابر ادعای برخی مسئولان در جهت ارتقای سطح کیفی صنعت پوشاک ملی توجیه می‌شوند، غافل از اینکه بستر مناسبی برای نفوذ فرهنگی فراهم می‌آورند. این نکته نباید نادیده گرفته شود که نهاد‌های بین‌المللی که حاضر می‌شوند گواهی پایان دوره با مهر خود را به شرکت‌کنندگان این دوره‌ها بدهند، دست‌کم بخشی از استاندارد‌های خود را به شرکت‌کنندگان آموزش داده‌اند. تقدیم بی‌سر و صدای صنعت پوشاک به خارجی‌ها با این مثال‌ها می‌توان ادعا کرد صنعت مد و لباس غرب نه‌تن‌ها کشورمان را به‌عنوان یک بازار تضمین شده و بدون دردسر و رقیب برای تولیدات خود در نظر گرفته، بلکه در حال یارگیری از میان علاقه‌مندان یا متخصصان و آموزش‌دیدگان دانشگاهی در داخل مرز‌های کشور هم هستند. بعید است گزارشی مستندتر از مشاهدات اجتماعی‌مان بتوانیم از وضعیت مد و لباس کشور ارائه کنیم. آن هم در شرایطی که نه‌تن‌ها انتظار مدیریت اوضاع، بلکه اثرگذاری بر آن هم در این شرایط بزرگ و دست‌نیافتنی به نظر می‌آید. با این وجود اقداماتی که در سال‌های اخیر در این رابطه
انجام شده در دو سطح با کاستی‌هایی مواجه هستند؛ یک سطح، نگاه حاکم بر حوزه تصمیم‌گیری منتهی به اجرا و دیگری در حوزه اجراست. از سوی دیگر نزدیک به یک دهه از ورود جدی دولت‌ها به موضوع ساماندهی پوشش جامعه می‌گذرد، اما مشاهدات نشان می‌دهد که هنوز در رقابت با الگو‌ها و نمونه‌های خارجی دست پایین‌تر را دارند و در شاخصه‌های تنوع، عرضه، بازاریابی و اقناع افکار عمومی برای استفاده از الگوی پوشش بومی و اسلامی دارای کاستی‌هایی هستند. در عین حال مدل‌های هنری و انتزاعی به جای نمونه‌های کاربردی و تعریف نادرست از مد باعث شده برنامه‌ریزی‌ها در این حوزه شکست بخورد که این امر در نوع خود به دلیل غریبگی مدیران صنعت پوشاک است. سالانه حدود هزار و ۳۰۰ طراح لباس و پارچه فقط در مقطع کارشناسی وارد دانشگاه‌های کشور می‌شوند و هر چهار‌سال چنانچه از این تعداد هزار نفر هم فارغ‌التحصیل شوند، بازار طراحی و تولید لباس و مد نباید به شکل کنونی باشد، مگر اینکه آموزش‌ها با نیاز‌های اجتماع ما تفاوت داشته باشند یا آموزش‌دیدگان وارد بازار مرسوم مد و لباس نشوند. علاوه بر این ذهنیت طراحان لباس در کشور ما با الگو‌های مد غربی پر شده است، بنابراین
طرح‌هایی ارائه می‌کنند که مدام در رقابت خیالی با نمونه‌های غربی هستند و از پوشش ایرانی فقط به نشانه‌هایی از بته جقه، یا نمد یا پارچه‌های سنتی و تلفیق آن با الگو‌های متداول بسنده می‌کنند و جالب اینکه همین طرح‌ها از سوی مدیران به عنوان طرح ایرانی مورد‌توجه و حمایت قرار می‌گیرند. اتاق خالی فکر به بیان دیگر در غیاب اتاق فکری که الگوی پوشش ایرانی و اسلامی را طرح‌ریزی کند، طرح‌های مرسوم توسط هنرمندان یا سایر طراحان ارزش‌افزوده‌ای با نشانه‌هایی از پوشش ایرانی بازتولید می‌شوند. در مقابل طراحان مد در خارج از کشور با در نظر گرفتن نوسانات گمرکی و نظارت‌ها بر بازار، راهکار مطمئن‌تری را برای اشاعه محصولات خود و به تبع آن فرهنگشان برگزیده‌اند. در این راستا آموزش نرم‌افزاری نیروی انسانی فعال در صنعت پوشاک ما مسیری مطمئن و کم نمود به نظر می‌رسد. در حال حاضر بسیاری از طراحان مد و لباس، دیده شدن روی فرش قرمز جشنواره‌های سینمایی و هنری را به فعالیت در زمینه تولید محصولات کاربردی ترجیح می‌دهند، به‌طوری‌که در این ایام که جشنواره‌های هنری فجر در حال برگزاری هستند به شوهال‌هایی برای عرضه توانمندی‌های طراحی
فیگور، لباس و استایل سلبریتی‌ها بدل می‌شود. شاخصه‌های غیرایرانی برای طراحی لباس ایرانی از طرفی و چهره‌های غریبه با فرهنگ ایرانی و اسلامی از طرف دیگر معرفی الگو‌های بومی در این زمینه را با شکست مواجه می‌کند. علاوه بر این طراحی لباس اجتماعی منحصر به زنان و تفکیک قائل نشدن برای نقش‌های مختلف افراد جامعه در خانواده، محل تحصیل، محل کار و تفریح در طراحی پوشش باعث شده صنعت مد و لباس و به تبع آن بازارش برای طراحان، تولیدکنندگان و مشتریان داخلی جاذبه‌ای نداشته باشد. با این حال سمینار طراحی فیگور فشن نشان می‌دهد، هرگز از زمان مشروطه تاکنون جاذبه‌های خود را برای کشور‌های خارجی از دست نداده است.
دیدگاه تان را بنویسید