خانه هنرمندان 2 یا خانه ایرانی فاخر!

خبرگزاری ایسنا: شاید اگر «ظل‌السلطان» می‌دانست که ساخت بنائی در خور شاهی‌اش در گودترین نقطه در دره‌ی تهران، سال‌ها بعد تا چه اندازه سروصدا به پا می‌کند و حتی برای انجام این کار مثبت‌اش ستایش می‌شود، شاید قدری نسبت به حفاظت از بناهای تاریخی که در شهرهای دیگر مانند اصفهان از خود به جا گذاشته، دقت بیشتری می‌کرد.

داستان عمارت تاریخی «مسعودیه» دست‌کم از پنج سال پیش که هر بار به دلیلی بر سر زبان‌ها می‌افتد، ترس را از ادامه‌ی نابسامانی‌ها در این مجموعه‌ی تاریخی و به خصوص «دیوان‌خانه» به عنوان یک بنای ارزشمند و حتی نفیس بیشتر می‌کند، ترسی که برای دیگر بناهای تاریخی و نفیس کشور نیز احساس می‌شود اما مدیران اجرائی و فنی بهره‌برداری از عمارت تاریخی مسعودیه که کاربری اعلام شده در تفاهم نامه‌ی امضاء شده 5 سال پیش با صندوق احیا را خیانت به این بنای تاریخی می‌دانند.

مهدی تجریشی، مدیر مجموعه «عمارت مسعودیه»؛ یکی از کسانی است که در صحبت‌هایش درباره‌ی این عمارت تاریخی از کلماتی مانند «دُر گرانبها» و «جواهر» استفاده می‌کند.

وی نخست با این تعریف که شرکت بهره‌بردار این بنای تاریخی «عمارت مسعودیه» ر ا دُری گرانبها و جواهری کمیاب می‌داند؛ از رسانه‌ها می‌خواهد تا کمک کنند این مجموعه دست بخش خصوصی بماند.

او معتقد است:‌ گرفتن مجموعه‌ی مسعودیه از بخش خصوصی با بسته شدن این بنای تاریخی به روی مردم و عقبگرد در جلب مشارکت بخش خصوصی و مخاطب‌سازی برای بناهای تاریخی فراموش شده، برابری می‌کند.

وی با تاکید بر این‌که مسعودیه یک بنای ارزشمند، خاص و کلکسیونی از هنر است که پس از کاخ گلستان، می‌توان آن ر ا ارزشمندترین بنای تهران معرفی کرد، ادامه می‌دهد: همه تلاش و هدف شرکت بهره‌بردار از کار در این بنای این است که برنامه‌ها به نوعی مرتبط و برپایه هویت عمارت تاریخی مسعودیه باشد چون معتقدیم ارزش کار شرکت بهره بردار این عمارت تاریخی، در «مسعودیه بودن» عمارت است.

خانه هنرمندان 2 ایجاد نمی‌کنیم، خانه ایرانی فاخر احیا می‌کنیم

تجریشی توضیح می‌دهد: ما به دنبال تبدیل این فضا به عنوان خانه هنرمندان دو نیستیم. ما قصد داریم یک خانه تاریخی ایرانی فاخر را احیا کنیم رویدادهای این بنا آنقدر غنی است که به تدریج ظرفیت‌ها را می‌توان در آن کسب و به یک پتانسیل تبدیل کرد. ما هنوز اول راه و در صد قدم نخست هستیم. باید یک فرصت برای ابنیه و بناهای تاریخی باز شود تا مردم در آنها حضور پیدا کرده، تجربه کسب کنند.

مدیر مجموعه‌ی مسعودیه با بیان این‌که صرفا مطالعات کارشناسی و مالی در این بنا باعث شد تا به این نتیجه برسیم که عمارت مسعودیه برای ما توجیه اقتصادی ندارد، تاکید می‌کند: شرکت بهره بردار خصوصی این عمارت تاریخی، عمارت مسعودیه را برای برندینگ سرمایه گذاری خود در اختیار دارد، همچنین نمایندگان اصلی صندوق احیا در جریان ریز فعالیت‌های اقتصادی و مرمتی آن هستند، حتی درآمدهای یک سال گذشته این عمارت جواب گوی درآمد کل هزینه یک سال جاری نیست.

او «عمارت مسعودیه را یک جواهر می‌داند» و بیان می‌کند: این یک فرصت است تا ما خاک را از روی جواهر کنار بزنیم و ویژگی‌هایش را به مردم عرضه کنیم. هدف اصلی ما با وجود تمام مشکلات در تعامل با دستگاه‌ها، تبدیل این فضا به یک قطب فرهنگی در تهران و با همکاری میراث فرهنگی، شهرداری تهران، شورای شهر، دانشگاه تهران و کتابخانه ملک است، تا پتانسیل تبدیل عمارت مسعودیه به یک نگین ارزشمند با محوریت احیای میدان بهارستان در دستور کار قرار گیرد.