مدیرعاملی که با اسب و ارابه زباله‌ها را جمع می‌کند! +تصاویر

خبرگزاری فارس: چندی پیش خبری در فضای مجازی منتشر شد که انجمن دوستداران محیط زیست برای جمع‌آوری زباله وارد روستای پسکوهک در نزدیکی شیراز شدند، اما هیچ زباله و آشغالی در این روستا نمی‌بینند و با پرس و جو از اهالی روستا مطلع می‌شوند که مردی با اسب و ارابه زباله‌ها را جمع‌آوری کرده و بعد از تفکیک، زباله‌ها را با نیسان به ایستگاه زباله منتقل می‌کند.

ماجرا برایم از آنجا جذاب شد که نامی از فرد مورد نظر در خبر آورده نشده بود و با توجه به اینکه اسم تشکل پاکسازان طبیعت فارس در خبر آمده بود و با مدیر انجمن در ارتباط بودم، سر نخ را از آنجا پیدا کردم.

روستای بی‌زباله

شهلا ایادی مدیر انجمن پاکسازان طبیعت فارس با تاکید بر اینکه در این روستا زباله یافت نمی‌شود، می‌گوید: حمل زباله مردم روستای پسکوهک با یک اسب سفید ارابه‌کش، حرکت زیبای یک دوستدار محیط زیست در این روستا است.

وی ادامه می‌دهد: در این اقدام با هدف نظافت و تشویق اهالی روستا که با هزینه شخصی برای اهالی پسکوهک که حدود ۱۰۰ خانوار هستند، سطل زباله تهیه شده و همگان به رعایت نظافت و تمیز نگه داشتن محیط زندگی تشویق می‌شوند

مدیرعاملی با دغدغه محیط زیست

در میان حرف‌های مدیر این انجمن متوجه می‌شوم که مردی که تصاویرش در فضای مجازی در حال انجام این اقدام کم‌نظیر منتشر شده است، مدیر یک مجموعه گردشگری در همین روستاست.

در نهایت موفق می‌شوم شماره‌ای از همین مرد پیدا کنم و با او تماس بگیرم. علاوه بر اینکه در پسکوهک مجموعه گردشگری دارد، در شهرک صنعتی بزرگ شیراز نیز مدیرعامل یک شرکت است و به گفته خودش ۴۰ سال است که سابقه فعالیت در حوزه حفاظت از محیط زیست دارد.

از باغچه تا نظافت

بیژن ابنوزاده با اشاره به چگونگی آغاز فعالیتش در روستای پسکوهک عنوان می‌کند: ۱۲ سال قبل در این روستا باغچه‌ای خریدم که تا ۲ سال قبل نیز همچنان یک باغ شخصی بود.

وی می‌افزاید: از ۲ سال قبل این باغ شخصی را به یک مرکز گردشگری در روستا تبدیل کردم و در تمام سال‌های عمرم به طبیعت‌گردی علاقمند بودم و بر حفظ پاکیزگی طبیعت تعصب داشتم.

این دوستدار محیط زیست اضافه می‌کند: زمانی که اولین بار راهی پسکوهک شدم دیدن زباله‌ها در جاده روستا واقعا مرا آشفته کرد که تا این حد زباله انسانی در ورودی یک روستا به چشم بخورد.

ابنوزاده می‌گوید: در نخستین اقدام در سال ۸۶ حدود ۲ ماه با ۸ کارگر و کامیون شرکت، نظافت حدود ۱۷ کیلومتر از ابتدای این جاده تا روستا را به انجام رساندم و حدود ۶۰ تن زباله جمع آوری شد که به تفکیک دفن و یا به مراکز بازیافت زباله ارسال شد.

وی می‌افزاید: در محلی که زباله‌ها جمع‌آوری می‌شد با عدم همکاری برخی مالکان زمین‌های اطراف مواجه شدم، اما ۸۰ درصد خانواده‌های روستایی از این اقدام بسیار رضایت داشتند.

از سر گرفتن پاکیزگی

ابنوزاده با اشاره به رها شدن کار به مدت ۷ سال در پی این اعتراضات بیان می‌کند: بعد از این چند سال مجددا مسیر جاده و ۵۰۰ متری روستا مملو از زباله‌هایی شده بود که غالبا توسط گردشگرانی که اخر هفته و روز تعطیل به این منطقه می‌آمدند، جمع شده بود.

وی ادامه می‌دهد: با از سر گرفتن نظافت روستا، روستائیان و به ویژه زنان و کودکان همکاری خوبی با ما داشتند و در جلو در هر خانه از روستا یک زباله‌دان دیواری فایبر گلاس با درپوش نصب شد.

این فعال محیط زیست اضافه می‌کند: در نقاط مختلف روستا نیز سطل‌هایی به شکل تنه درخت نصب شده تا گردشگران زباله‌های خود را در آن بیندازند، اما متاسفانه برخی افراد زباله‌ها را اطراف سطل می‌ریزند که مجددا باید جمع آوری شوند.

ابنوزاده تاکید می‌کند:، چون این سطل‌های عمومی درپوش ندارد سگ‌ها کیسه حاوی استخوان و مواد غذایی را بیرون می‌کشند که به زودی برای آن‌ها درپوش نصب می‌کنیم و امیدواریم مردم همکاری کرده و با باز کردن در سطل و سپس بستن آن در حفظ پاکیزگی روستا با ما همکاری کنند.

وی با اشاره به نحوه جمع کردن زباله‌ها از این سطل‌ها می‌گوید: سطل‌ها در روز‌های پرتردد هفته و سال، هر روز و در روز‌های خلوت‌تر یک روز در میان خالی می‌شوند و زباله‌ها به تفکیک سوزانده و یا به مراکز بازیافت ارسال می‌شوند.

فراخوان

مدیر مرکز گردشگری در روستای پسکوهک با ذکر فراخوانی که برای باغداران این روستا انجام شده است، عنوان می‌کند: در این فراخوان که برای مشارکت در نظافت روستا و ایجاد دغدغه و مسئوولیت اجرا شد، تنها ۱۲ باغدار از ۷۵ باغدار مشارکت کرده‌اند.

ابنوزاده معتقد است: دغدغه حفظ پاکیزگی محیط زیست زمان و مکان ندارد و اگر اجازه بدهیم روند ریختن و تجمع زباله‌ها ادامه یابد، بسیاری از مناطق روستایی ما دچار مشکل می‌شوند و دیگر نمی‌توان از هوا و طبیعت پاک آن‌ها استفاده برد.

با وجود اینکه اقدام این مرد چندین سال در روستا ادامه داشته است، اما تاکنون آنطور که باید و شاید در مورد این اقدام بی‌نظیر مطلبی به گوشمان نرسیده بود. حالا کافی بود این کار در یک روستای کانادایی یا هلندی و ... رخ داده باشد تا می‌دیدیم که سرو صدا و دنبال کردن آن در رسانه و فضای مجازی تا کجا‌ها کشانده می‌شد.