سکوت محیط زیستی‌ها در برابر فاش شدن راز هیرکان
سیاوش روشنیان، مسئول نگهداری از هیرکان و ورکان، با تاکید بر اینکه تا اطلاع ثانوی از گفت‌وگو با رسانه‌ها معذور است، می‌گوید: توضیحاتم را فقط در جلسه‌ای رسمی در دفتر بازرسی سازمان حفاظت محیط زیست و یا در حضور مسئولان ذی‌ربط این سازمان مطرح خواهم کرد.
خبرگزاری تسنیم: افشاگری مستند و جنجال‌برانگیز روز گذشته محیط‌بانان استان گلستان، درباره گذشت 9 ماه از کشف لاشه پلنگی که مسئولان محیط زیست تا همین چند روز پیش ادعای زنده بودنش را داشتند تاکنون توضیحی را از سوی مقامات سازمان حفاظت محیط زیست به همراه نداشته است. مسئولانی که از زمان مرگ هیرکان تا کنون با توسل به روشی غیراخلاقی، ماه‌ها گردنبند ردیاب این پلنگ دفن شده را در پارک ملی گلستان جابه‌جا کرده‌اند تا با استناد به مسیر حرکت گردنبند ردیاب، مرگ این حیوان را کتمان کنند. در حالی که تلاش خبرنگار، برای گفت‌وگو با مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست و اداره کل حفاظت محیط زیست استان گلستان بی‌نتیجه مانده و مسئولان پارک ملی گلستان، جایی که هیرکان شهریور 95 با حضور معصومه ابتکار رهاسازی شده بود، گفت‌وگو با رسانه‌ها را مشروط بر موافقت اداره کل حفاظت محیط زیست استان گلستان، می‌دانند، خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم طی تماسی با سیاوش روشنیان، که توسط سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان مسئول تیمار و نگهداری حیات وحش معرفی می‌شود و به مدت دو سال، تغذیه و نگهداری هیرکان و ورکان را عهده‌دار بوده و همچنین هنگام نصب گردنبد ردیاب
و رهاسازی هیرکان در پارک ملی گلستان، حضور داشته، خواهان ارائه توضیحاتی درباره چرایی سکوت وی در برابر دروغپردازی‌ها و فریبکاری‌های 9 ماه گذشته مسئولان اداره کل حفاظت محیط زیست استان گلستان و علت اصرار مسئولان این اداره بر پنهان کردن خبر مرگ هیرکان شد. روشنیان اما در پاسخ به پرسش‌های خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، با تاکید بر اینکه تا اطلاع ثانوی از گفت‌وگو با رسانه‌ها معذور است، می‌گوید: توضیحاتم را فقط در جلسه‌ای رسمی در دفتر بازرسی سازمان حفاظت محیط زیست و یا در حضور مسئولان ذی‌ربط این سازمان مطرح خواهم کرد. روشنیان در روزهای نخست پس از رهاسازی هیرکان و بحبوحه انتقادات نسبت به رهاسازی بی‌مقدمه این ماده پلنگ دو ساله به رسانه‌ها گفته بود: روزی که ما توله پلنگ‌های دو ماه تا 45 روزه را تحویل گرفتیم در اصل مرده بودند. چرا که مادر نداشتند. زحمات زیادی کشیده و هزینه بسیاری صرف شد که آنها شانس دوباره‌ای برای زندگی پیدا کنند. این در واقع یک فرصت 5 درصدی برای آنها بود که ما با تلاش توانستیم از آن استفاده کرده و آنها را زنده نگه داریم و بزرگ کنیم. امکان داشت همان روزهای اول بدون مادر بمیرند؛ چیز عجیبی هم نبود.
اما ما با همراهی و امکانات اداره کل و بدون بودجه ای که از سازمان رسیده باشد آنها را نگه داشته و بزرگ کردیم و در نهایت رهاسازی شدند. ضمن اینکه در طی مدت 20 سالی که در این حوزه کار می کنم بیش از 30 قلاده پلنگ تلف شده را پوست کنده و تاکسیدرمی کرده ام که در حدود 30 درصد در اثر تلفات جاده ای و 15 درصد در اثر درگیری و نزاع بر سر قلمرو و ... مرده بودند و 30 درصد بقیه نیز شکار شده و بقیه هم به مرگ طبیعی و یا بیماری بوده است. حالا این دو قلاده پلنگ را که در اصل از دست رفته بودند و اداره کل آمده همت و دلسوزی پشتش گذاشته و با مراقبت های طبیعی اما ویژه، آنها را به اکوسیستم بازگردانده را نباید قدر دانست؟ به فرض اینکه بعد از رهاسازی هم بمیرند باز کار ارزشمندی در حوزه تحقیقات حیات وحش انجام شده و تجربه منحصر به فردی است. هیرکان، ماده پلنگی که در مرداد 93 به همراه برادرش، ورکان توسط افرادی ناشناس در مقابل اداره محیط زیست کردکوی رها شده و به مدت دو سال در قفسی در نزدیکی اداره کل حفاظت محیط زیست استان گلستان نگهداری شده بود، علی‌رغم مخالفت‌های متخصصانی که معتقد بودند با فنس کشی ساده و اختصاص فضایی مناسب می توان این دو
پلنگ ارزشمند را طی چند ماه با زندگی در طبیعت سازگار و سپس در صورت اطمینان از توانایی ادامه حیات آنها در طبیعت، مورد رهاسازی قرارداد، ، دوم شهریور 95، پس از مجهز شدن به گردنبند ردیاب ماهواره‌ای در حضور معصومه ابتکار در پارک ملی گلستان رهاسازی شد. لاشه دریده شده هیرکان که 35 روز پس از رهاسازی کشف شده بود، به دستور مسئولان محیط زیست استان گلستان بدون کالبدگشایی و تشخیص علت مرگ در پارک ملی گلستان دفن شد. خبر مرگ این گربه‌سان ارزشمند، پس از 9 ماه پنهان‌کاری مسئولان محیط زیست، سرانجام در خرداد 96 توسط محیط‌بانان منطقه فاش شد.
دیدگاه تان را بنویسید