خبرگزاری مهر: مدیر اجرایی مرکز شناسایی مدیریت آلودگی محیطهای آبی دانشگاه ملبورن که برای همکاری با ستاد احیای دریاچه ارومیه و دانشگاه صنعتی شریف به ایران آمده گفت: تراژدی وقتی است که آب کافی داشته باشیم اما به دلیل کیفیت بد نتوانیم از آن استفاده کنیم. وین پتیگروو افزود: در شهر بزرگی مثل تهران هر روز آب آلوده میشود. جادهها نیز فلزات سنگین را به آب اضافه میکنند و همه اینها منابع آب زیرزمینی را آلوده میکند. وی تأکید کرد: آبی که به محیط زیست میرسد برای اینکه مثلاً فلامینگوهای دریاچه ارومیه بتوانند از آن استفاده کنند باید کیفیت مشخصی داشته باشد و دانشمندان روی این شرایط باید کار علمی زیادی انجام دهند. استاد دانشگاه ملبورن در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه پسابهای تصفیه شدهای که به قصد احیا به دریاچه ارومیه سرازیر میشوند مشکلی برای زیستمندان آن ایجاد نمیکنند گفت: در ایران دربارهٔ شرایط محیط زیست لازم برای آرتمیاها کارهای علمی خیلی خوبی انجام شده است اما باز هم باید از دانش بیشتری استفاده کرد. پتیگروو تأکید کرد: میدانیم حداقل شوری لازم برای زندگی آرتمیا چقدر است اما باید ببینیم اثرات ورود این پسابهای
تصفیه شده چیست و درصد پسابی که وارد میشود چقدر است. تصمیم ایران برای استفاده از پساب تصفیه شده تحسینبرانگیز است اما شاید نهایتاً یک درصد آب مورد نیاز دریاچه را هم تأمین نکند. اگر این سرمایهگذاری در حوزه کشاورزی و بهرهوری آبیاری انجام شود قطعاً نتیجهبخشتر خواهد بود. وی تصریح کرد: هرچه توسعه اقتصادی افزایش مییابد محیط زیست خرابتر میشود و نمونه آن چین است که محیط زیستش ویران شده و یکی از دغدغههای اصلی مردمش به شمار میرود. در ایران هم دریاچه ارومیه مثالی از وضعیت محیط زیست است که اکنون نه فقط برای ایران که برای دنیا مهم است. استاد دانشگاه ملبورن اذعان کرد: در بازدیدهایی که داشتیم متوجه شدیم ستاد احیای دریاچه ارومیه کارهای بزرگی انجام داده است اما این تنها یک شروع است و دریاچه دیگر به وضعیت دویست سال قبل خود برنخواهد گشت. پتیگروو توضیح داد: در همه کارها مهمترین مسئله آن است که اولویتها را مشخص کنیم. تالاب کانیبرازان جای فوقالعادهای است که اقدامها حفاظتی خوبی در آن انجام شده است اما میشد دریاچه ارومیه هم در چنین وضعیتی باشد.
دیدگاه تان را بنویسید