خبرگزاری فارس: هومن جوکار گفت: بزرگترین تغییری که در طی ماهةای اخیر در مورد جمعیت یوزها در ایران ایجاد شده و نگران کننده است کاهش تعداد یوزهای ماده است که میتوان از آن به عنوان بحران نام برد. وی ادامه داد: در مورد زیستگاه یوز در کشور کیفیت و کمیت زیستگاهها در کشور افزایش رفته و توان حفاظتی سازمان در این مناطق بالا رفته است چون ما در طی سالةای گذشته دو پاسگاه را به مجموع پاسگاههای موجود اضافه کردیم این اقدامات انجام شده و چون تمام تمرکز بر روی حفظ زیستگاه یوزپلنگ برای حفظ این گونه است تقریبا با نسبت مناسبی جلو رفته ایم. مدیر پروژه ملی حفاظت از یوزپلنگ ایرانی افزود: علی رغم تمام این اقدامات در مناطق جنوبی ایران و مخصوصا در منطقه یزد کاهش تعداد یوزهای ماده را داشتیم که زنگ خطر آن از دو سال گذشته به صدا درآمده بود و به دنبال علت آن بودیم که تا امروز هم نتوانستیم علت قطعی برای آن پیدا کنیم شاید علت ژنتیک باشد یا در درون جمعیت باشد اما آنچه مسلم است علت از بابت حفاظت نیست. جوکار افزود: خوشبختانه شکارچی یوز و زنده گیری و تجارت یوز در ایران نداریم مواردی مانند تلفات جادهای وجود دارد اما در منطقهای مانند
یزد که کاهش یوزهای ماده محسوس بوده است هیچ تلفات جادهای هم نداشتیم اما بالاخره ممکن است مرگ و میرهایی هم وجود داشته باشد که ما آنها را متوجه نشویم. وی تصریح کرد: اظهار نظر اخیری که در مورد اینکه تنها 2 یوز ماده در کشور باقی مانده است را قبول نداریم چون اصولا مقداری برای این قضاوت زود است چراکه برخی مناطق تحت حفاظت یوز را هنوز به صورت جدی پایش نکردهایم مانند راور کرمان، که هنوز بررسی میدانی در مورد آنجا صورت نگرفته و انجمن یوز حاصل بررسی خود را که صرفا بر اساس دوربینهای تلهای بوده است. مدیر پروژه ملی حفاظت از یوزپلنگ ایرانی ادامه داد: قطعا بحران یوزهای ماده را در کشور داریم، تعداد یوزهای نر حدود 50 در سراسر کشور است و 6 میلیون هکتار و یک سوم مناطق تحت حفاظت سازمان مربوط به مناطق حفاظت یوز است که این عدد اصلا عدد بزرگی نیست. جوکار افزود: طعمههایی که یوزها از آنها استفاده میکنند به صورت طبیعی است و هزینه زیاد و تلاش زیادی که تا کنون صورت گرفته به این دلیل بوده که پروژهای را ایجاد کند که یوزها در طبیعت آزادانه زندگی کنند و تقریباً در تمام دنیا مانند آفریقا در مناطق محصور هستند اما کاملاً تحت مدیریت
است ما تا کنون سراغ این طرح نرفتیم ولی شاید این موضوع در دستور کار سازمان باشد که اگر مطمئن شویم در مناطق جنوب ماده دیگری وجود ندارد برای از بین نرفتن یوزها ممکن است به سراغ ایجاد ذخیرهگاه گونههای بیابانی برویم که در آن ذخیره گاه بتوانند زندگی کنند و این در حالی است که دیگر مطمئن باشیم آنجا یوز ماده ای وجود ندارد.
دیدگاه تان را بنویسید