تصاویر: زنان و مردانی که حاضر به ترک چرنوبیل نشدند

فرارو، ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ انفجار یکی از راکتور‌های نیروگاه اتمی چرنوبیل شوروی باعث پخش مواد رادیواکتیویته در محیط اطراف شد و بزرگ‌ترین فاجعه هسته‌ای تاریخ را رقم زد. حادثه چرنوبیل ساعت یک و ۲۴ دقیقه بامداد ۲۶ آوریل سال ۱۹۸۶ (۱۳۶۵) رخ داد و شعله‌ای شبیه به رنگین کمان به بلندای ۱۰۰۰ متری آسمان اوکراین را نورانی کرد که حتی سبب فوران ابر‌های اتمی به جو شد. اکنون نیز مناطق نزدیک نیروگاه چرنوبیل پس از گذشت ۳۳ سال به دلیل وجود ماندگاری آلودگی شدید پرتوی و رادیو اکتیوی برای ۲۰ هزار سال و مناطق پیرامونی هم حداقل برای سه هزار سال غیرقابل سکونت تشخیص داده شده است. انفجار در راکتور شماره چهار نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل شمار زیادی کشته و مصدوم برجای گذاشت، صد‌ها هزار نفر را از خانه و کاشانه خود کوچاند و یک منطقه بزرگ با پیشرفته‌ترین تاسیسات و یک شهر با امکانات رفاهی ویژه کارکنان این نیروگاه نیز غیرقابل استفاده شد. این واقعه با هزینه‌ای بالغ بر ۲۰۰ میلیارد دلار پرخرج‌ترین حادثه تاریخ بشمار می‌رود و گورباچوف آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی خسارت‌های ناشی از این حادثه را دلیل فروپاشی شوروی دانسته است. با این حال هنوز حدود ۱۵۰ تا ۳۰۰ نفر از اهالی این منطقه با وجود توصیه‌ها و هشدار‌های مقامات حاضر به ترک سرزمین خود نیستند. بسیاری از این افراد سالخورده و در دهه ۸۰ سالگی خود هستند.