فیلم کمتر دیده شده از شعرخوانی استاد شهریار

خبرگزاری تسنیم: استاد محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار در سال 1285 در تبریز متولد شد، پس از سال ها درخشش بر تارک شعر و ادب فارسی، در 27 شهریور 1367 در تبریز دارفانی را وداع گفت و از خود 30 هزار بیت شاهکار فارسی و 3 هزار بیت شاهکار ترکی بر جای گذاشت.

با درگذشت استاد شهریار و نامگذاری روز شعر و ادب فارسی به نام یک استاد ترک زبان، این سوال پیش می آید که با وجود شاعرانی مانند حافظ و مولانا و سعدی، چرا استاد شهریار برای این نامگذاری انتخاب شد؟

در شعر معاصر یکی از اصلی ترین شاعرانی که نامش بسیار پرآوازه است، شهریار است چراکه اشعارش برآمده از دل مردم است که هم حافظ هویت ملی و هم هویت دینی ایران است که روان و مردمی بودن اشعارش باعث شده شعرهایش بر سر زبان های مردم عصر حاضر جاری و ساری باشد.

شهریار که حداقل در در یک قرن اخیر شاعری به بزرگی وی نیامده که شعر فارسی را نمایندگی کند، بسیاری از شاعران و صاحب نظران، در مورد شهریار در کتاب ها مقالات بسیاری به چاپ رساندند که هر کدام اشعار استاد شهریار را تمجید کرده و آن را بسیار متمایز خوانده اند.

اولین بار در 16 اسفند سال 1337 وزارت فرهنگ و هنر وقت، این روز را به نام «روز شهریار» نامگذاری کرد چراکه تا این تاریخ، اغلب شعرهای فارسی و ترکی خود را سروده بود و مکتب شعری اش شکل گرفته بود و شاهکارهایش بیشتر در جامعه ترویج یافت.

شهریار هم شاعر ملی است و هم شاعری که در زبان مادری اش تفنن نکرده بلکه در سطح بی نظیری شعر سروده است لذا شهریار فقط در بین ترک ها و مردم آذربایجان محبوبیت ندارد، بلکه دل همه اقوام را ربوده است. همه ایرانیان از هر قوم و گروه با هر پایه از سخن، علم و ادب، شهریار را بزرگ می شناسند.

استاد شهریار در دهه 30 شاعر رمانتیک معرفی شد و بسیاری از اشعارش به فرانسه ترجمه شد. وی به زیباترین وجه رمانتیسم ایرانی را با اشعارش به تصویر کشید. شعر رمانتیک را نمی توان یک سبک اروپایی و فرانسوی دانست چراکه رمانتیسم یک امر بشری است و جغرافیایی ندارد و در هر گوشه ای از جهان وجود دارد که شهریار این سبک شعری را به خوبی در اشعار فارسی و ترکی خود به نمایش گذاشت.

اشعار وی نشان از تمایز و تفاوت با سایرین دارد؛ تسلط شهریار در به کار بردن کلمات و اصطلاحات روزگار، او را از سایر شاعران متمایز کرده است. استاد شهریار معتقد بود برای سرودن شعر، فقط ذوق شعری کافی نیست بلکه باید به ادبیات ترکی، فارسی و عربی تسلط داشت تا شاهکارهای زیبایی را آفرید.

در ادامه فیلم هایی کمتر دیده شده از شعرخوانی استاد شهریار و مراسم تشییع پیکر وی در شهریور 67 را با هم می بینیم: