معنای ایزو در دوربین های عکاسی چیست؟
در عکاسی با دوربین‌های DSLR یا حرفه ای مؤلفه هایی وجود دارد که در مطالبی مجزا به بررسی دو مؤلفه اولیه یعنی دیافراگم و سرعت شاتر پرداخته شده است، در این مطلب به بررسی ایزو و تأثیر آن در عکاسی با دوربین های حرفه ای می پردازیم.
کلیک: در عکاسی با دوربین های آنالوگ ایزو یکی از مسائل بسیار مهمی بود که برای عکاس محدودیت هایی مشخص می کرد. ایزو در واقع میزان حساسیت سنسور و یا سطح حساس فیلم آنالوگ شما به نور است. منظور از این حساسیت در واقع حساسیت به نور های دریافتی است. در گذشته اگر عکاس می خواست با ایزو بازی کند دست بازی نداشت و باید فیلم هایی با ایزو های متفاوت خریداری می کرد.
فیلم ها با ایزو های بسیار متفاوتی در دوربین های آنالوگ قرار می گیرد. ایزو ۱۰۰،۲۰۰،۴۰۰،۸۰۰، هرچه عدد ایزو بالاتر برود حساسیت به نور نیز بیشتر می شود و هم چنین دانه های درشت در عکس نیز بیشتر می شود. از این موضوع بگذریم چون امروز مفهوم ایزو در دوربین های دیجیتال بسیار متفاوت تر از مفهوم آنالوگ آن است. در دوربین های دیجیتال در واقع ایزو همان مقدار نوری است که به سنسور می رسد و باعث کم یا زیاد ثبت شدن نور در عکس ما می شود. در کل عدد ایزو کمتر، میزان حساسیت کمتر به نور و ایزو بالا، میزان حساسیت بالا به نور است.
شما می توانید از ایزو بالا در محیط های تاریک و سرعت شاتر بالا استفاده کنید. به عنوان مثال تصور کنید که در یک محیط و سالن ورزشی مجبور به عکاسی هستید که در این محیط نور زیادی وجود ندارد و شما مجبور هستید برای عکاسی از حرکات سریع ورزشکار ها، سرعت شاتر بالایی استفاده کنید. در این شرایط بهترین انتخاب برای شما این است که ایزو را بالا برده و از سرعت شاتر بالا استفاده کنید تا ایزو بالا میزان کمبود نور را جبران کند. برای عکاسی در محیط های داخلی ایزو بالا پیشنهاد بسیار خوبی است و باید به این موضوع نیز اشاره داشت که در ایزو های بالا شما با دانه هایی در سطح عکس مواجه می شوید که این دانه ها در واقع کیفیت عکس را پایین می آورند ولی اجتناب ناپذیر هستند و در عکاسی با ایزو بالا به وجود می آیند و نام آن ها نیز گرین است. گرین ها آسیب زننده هستند ولی با استفاده از فرمت RAW و عکاسی با این فرمت تا حد بسیار زیادی می توان این نقاط را از بین برد.
ایزو ۱۰۰ به صورت کلی یک ایزو معمولی است که تصویر مطلوبی به شما می دهد. بسیاری از افراد در عکاسی با دوربین های دیجیتال خود بدون هیچ معطلی حالت اتوماتیک را انتخاب می کنند که این کار اشتباه‌ترین کار ممکن است. شما برای تبدیل شدن به یک عکاس معمولی باید این اصول اولیه را بدانید و این اصول بسیار ساده هستند. با فراگیری این اصول ساده شما می توانید در شرایطی که دیگران نمی توانند با حالت اتوماتیک عکاسی کنند، عکاسی کنید و هم چنین حالت اتوماتیک در همه شرایط جوابگو نیست.
دقت کنید که سرعت شاتر با ایزو در رابطه است، برای مثال در ایزو های بین ۱۰۰ تا ۴۰۰ شما باید از سرعت شاتر بالا استفاده کنید. و هم چنین در این شرایط دیافراگم بسته نیز جوابگو است.
اما شاید این سؤال برای شما مطرح شده باشد که در چه شرایطی لازم است تا به ایزو تغییراتی دهیم و باید نکاتی را در رابطه با ایزو بدانیم:
نور: اگر نور کافی نبود باید بدانید که ایزو بالا باید در اولویت قرار بگیرد.
گرین: اگر عکسی بدون نویز می خواهید باید بدانید که ایزو بالا به شما نویزهای زیادی می دهد پس در حین انتخاب ایزو بالا حتماً این موضوع را مد نظر داشته باشید.
سه پایه: در عکاسی با ایزو متوسط و سرعت شاتر پایین شما به سه پایه نیاز دارید، در محیط های تاریک همیشه همراه خود سه پایه داشته باشید.
حرکت: اگر سوژه شما در فضای تاریک متحرک است بدون شک باید از ایزو بالا و سرعت شاتر بالا استفاده کنید.
اگر خود خواسته می خواهید در سطح عکس شما دانه های گرین ایجاد شود و در محیط مورد نظر نور کافی دارید کافی است تا سرعت ایزو خود را بالا ببرید و از دیافراگم بسته استفاده کنید. به این نکته نیز توجه داشته باشید در عکاسی در فضاهای تاریک شما مجبور به بالا بردن ایزو هستند و باید به این نکته توجه داشته باشید که لرزش گیر لنز شما حتما فعال باشد.
در برخی از مکان ها شما حتما باید از ایزو بالا استفاده کنید:
مکان های ورزشی رو بسته: وقتی در حال عکاسی از ورزش هایی در سالن هستید برای اینکه حرکت ورزشکار را به درستی ثبت کنید باید از ایزو بالا و سرعت شاتر بالا استفاده کنید.
کنسرت ها: معمولاً در کنسرت ها فضا تاریک است و بدون شک ایزو بالا بسیار مؤثر است.
گالری ها و مکان های مذهبی: در این مکان ها نیز معمولاً نور زیادی وجود ندارد.
مهمانی ها: اگر در مهمانی ها به ویژه تولد برق ها خاموش شد و شمع روی کیک روشن شد شما باید به سرعت ایزو را بالا ببرید و سرعت شاتر را نیز بالا برده و با دیافراگم متوسط مثل ۸ شروع به عکاسی کنید.
ایزو بخش مهمی از تنظیمات دوربین است که معمولاً نادیده گرفته می شود، درواقع ضلع سوم مثلث عکاسی نیز تکمیل شد و حالا هر سه ضلع یعنی دیافراگم، ایزو و سرعت شاتر را می شناسیم و می توانیم به راحتی با بالا و پایین کردن آن ها خلاقیت های بی شماری در عکس های خود به وجود بیاوریم.
دیدگاه تان را بنویسید