سام قریبیان: با سریال ماه رمضانی به تلویزیون برمی گردم

خبرگزاری تسنیم: بازیگر، نویسنده و کارگردان سینما، تلویزیون و تئاتر و فرزند یکی از ستاره‌های عرصه بازیگری فرامرز قریبیان است. سام قریبیان برای اولین‌بار در سال ۱۳۶۴ مقابل دوربین فیلم سینمایی "گردباد" به کارگردانی کامران قدکچیان رفت. او جسته و گریخته در دهه ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ مشغول به فعالیت حرفه‌ای در فیلم‌های سینمایی از جمله جدال در تاسوکی به کارگردانی فرامرز قریبیان؛ "شکار خاموش" به کارگردانی کیومرث پوراحمد و "ترانزیت" به کارگردانی علی سجادی حسینی بوده است تا اینکه در سال ۱۳۷۶ برای اولین بار به عنوان مجری تلویزیون شروع به فعالیت کرد.

قریبیان در سال ۱۳۷۷ پس از اجرای افتتاحیه و اختتامیه جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان اصفهان به آمریکا رفت. وی در ایالت کالیفرنیا موفق به دریافت لیسانس کارگردانی سینما و فوق‌لیسانس مدیریت و اقتصاد سینما شد. علاوه بر این، دوره یک‌ساله آکادمی فیلم نیویورک را هم گذارنده است. او همچنین در گروه تولید فیلم هالیوودی آقای بروکس حضور داشت؛ یک‌سال پس از اتمام تحصیلاتش به ایران بازگشت. سام قریبیان برنده جایزه بهترین فیلمنامه برای فیلم "گناهکاران" از جشنواره لوسرن سوئیس است. او همچنین به عنوان استاد میهمان در دانشگاه سینما تئاتر دانشگاه هنر به تدریس مشغول است. قریبیان برای ترجمه کتاب انار و گل سرخ برنده جایزه جهانی بهترین ترجمه از فستیوال کتاب گورمند شده است. وی برای فیلمنامه فیلم گناهکاران، کاندید دریافت سیمرغ بلورین از سی و یکمین جشنواره فیلم فجر شد.

قبل از "خروج" ابراهیم حاتمی‌کیا که نقش متفاوتی دارد؛ جدال در تاسوکی، قانون و شکار خاموش در کارنامه‌اش دیده می‌شود. در تلویزیون و تئاتر هم کم‌کار نبوده و او را با "ایراندخت" محمدرضا ورزی، "تن‌هایی لیلا" و "بیست" بیشتر شناخته شد. "عالیجناب" سریال نمایش‌خانگی بود که کارگردانی کرد و البته ناتمام باقی ماند. برای "یک کلیک کوچولو" احمد سلیمانی و محمدرضا کوهستانی روی صحنه رفت و در "عذرخواهی از آقای امانوئل" امیررضا سپهری ایفای نقش کرد و البته در "آهسته با گل سرخ" هادی مرزبان هم روی صحنه رفت.

سام قریبیان برای ایفای نقش در "خروج" ابراهیم حاتمی‌کیا با خبرنگار خبرگزاری تسنیم گفت‌وگویی کرد که در ادامه می‌خوانید:

او گفت‌وگویش را با یاد پدرش فرامرز قریبیان که نتوانست در اکران "خروج" برای سینمای هنرمندان جشنواره فیلم فجر حاضر شود آغاز و به ماجرای خداحافظی خودخواسته‌اش از سینمای ایران اشاره کرد و گفت: آمده‌ام تا فیلم "خروج" را با هم ببینیم که پدرم بعد از دوران خداحافظی خودخواسته‌اش از دنیای سینما که به ۶ سال برمی‌گردد در آن ایفای نقش کرده است. نام "خروج" معانی زیادی دارد، اما باید بگویم که پدرم "خروج" کرد و من به "خروج" ورود کردم؛ به این دلیل که فرصتی فراهم شد تا بعد از ۲۶ سال روبه‌روی همدیگر بازی کنیم و این فرصت را ابراهیم حاتمی‌کیا به وجود آورد و من از این فرصت حسن استفاده را بردم. باید بگویم در این فیلم دو کاراکتر متفاوتیم که برخلاف اینکه در کنار هم قرار داریم از نظر شخصیت‌پردازی دارای تضادیم.

سام قریبیان در مورد گریم متفاوت فرامرز قریبیان در این فیلم گفت: این موضوع چند دلیل دارد؛ اول این که این نوع سینما و این نوع فیلم کاراکتر ویژه‌ای می‌خواست و در نتیجه گریم بسیار سختی روی صورت ایشان صورت می‌گیرد. باید بگویم که گریم من ۴۵ دقیقه زمان می‌برد و گریم ایشان یک ساعت. در حقیقت گریم ایشان ریزه‌کاری‌هایی داشت که ایشان را متفاوت می‌کند. ممکن است که خیلی‌ها متوجه این جزئیات نشوند، اما به هر حال چند سالی است که ایشان از دوربین دور بوده و ممکن است به تصویرش عادت نداشته باشیم.

وی در مورد دلیل پذیرش این فیلم توسط فرامرز قریبیان گفت: دلیل اصلی فیلمنامه بود و دلیل پذیرش من حضور پدرم بود، وقتی ابراهیم حاتمی‌کیا به من پیشنهاد بازی در این فیلم را داد کمی نگران بودم چرا که وقتی پدر در فیلمی حضور دارد و پسر هم دعوت می‌شود در حالی که در فیلم پدر و پسر نیستیم ممکن است برای مخاطب باورپذیر نباشد. این موضوع را به ابراهیم حاتمی‌کیا گفتم و ایشان گفت که من فکرهایم را کرده‌ام. به همین دلیل من هم از فرصت استفاده کردم.

این بازیگر سینما و تلویزیون در پاسخ به سؤالی مبنی بر این که حرف "خروج" با مسئولین و مردم چیست، گفت: به نظرم خود فیلم حرف مخاطب عام است و هر قشر و طبقه‌ای این فیلم را ببیند در جایی از فیلم خود را خواهد دید. اینگونه نیست که بگویم تنها حرف یک قشر یا یک ایدئولوژی است؛ خیر، حرف همه است. حال ممکن است که این حرف از دهان کاراکتر من بیرون بیاید یا از دهان کاراکتر دیگری. در مورد مسئولین نیز باید بگویم که از پایین‌ترین رده تا بالاترین آن باید به فکر مردم خود و به فکر شرایط زیست آنان باشند. به نظرم تمام مسئولیت مسئولین این است که به درد مردم خود گوش بدهند.

او با اشاره به این که چرا حاتمی‌کیا به سراغ فیلم اعتراضی رفته است، گفت: ابراهیم حاتمی‌کیا استاد و پیشکسوت است و به نظرم این مسئله در تمام آثار آقای حاتمی‌کیا وجود دارد. حتی از روز اولی که هرکس مخاطب او بوده است به این موضوع معترف است. او همیشه حرف زمانه خود را زده است. اگر "از کرخه تا راین" را ساخته، حرف‌های پس از جنگ را زده است. این مسأله در دیگر فیلم‌هایش از جمله "آژانس شیشه‌ای" نیز وجود داشته است. در حقیقت اعتراض همیشه در فیلم‌های او وجود داشته است و بر اساس زمان و به صورت هوشمندانه مناسب آن موقعیت شکل و گونه‌اش فرق کرده است.

سام قریبیان با اشاره به کم‌کاری‌اش در سینما و تلویزیون، گفت: من دو سالی از فضای سینما و تلویزیون دور بودم؛ البته خداحافظی من خیلی خودخواسته نبود. پیشنهاد داشتم، اما باید بگویم که متأسفانه پیشنهاداتی که به من شد، تکراری بود و حتی در مواردی تکرار رسمی اتفاق افتاد. نقش‌هایی که قبلاً بازی کرده بودم. جالب است بدانید که حتی در یک فیلم و با همان اسم به من پیشنهاد دادند. به آن‌ها گفتم که حداقل اسم را عوض می‌کردید؟! من با همین اسم بازی کرده‌ام. در این دو سال تنها یک کار در تئاتر داشتم و آن هم به همین دلیل بود. گفتم تا زمانی که نقش متفاوت نباشد به خودم و مخاطبی که مرا دنبال می‌کند احترام می‌گذارم. "خروج" این فرصت را به من داد. همین الان سر کار تلویزیونی‌ام که قرار است ماه رمضان پخش شود.

وی در پاسخ به سؤالی مبنی بر این که علاقه به بازی در نقش‌های منفی دارد، گفت: در "خروج" نقشم مثبت است؛ جالب است بدانید که حتی در نقش‌های منفی هم که به من پیشنهاد می‌شد یک‌طور نقش منفی بود. پدر من همیشه مثبت بازی کرد، اما هیچگاه کلیشه نشد. اصولاً با منفی بازی‌کردن کلیشه نمی‌شوید. جنس منفی‌ها در حال کلیشه شدن بود.

این بازیگر با اشاره به حضور کارگردانان جوان در جشنواره سال‌های اخیر گفت: چیزی که در دنیا ثابت شده، این است که سینما متعلق به جوان است و آنان با ایده‌های نو و جدید وارد سینما می‌شوند. البته باید از پیشکسوتان استفاده شود، اما سینما متعلق به جوانان است و اگر ورودی نداشته باشیم سینمایمان پسرفت می‌کند.

قریبیان در مورد تحریم جشنواره توسط عده‌ای از هنرمندان گفت: من فکر می‌کنم که هرکس مختار است هر کاری که دلش می‌خواهد، بکند تا زمانی که به حریم شخصی کسی تعرض نکند. کسانی که دوست دارند بیایند و کسانی که دوست ندارند نیایند.